Της
Κατερίνας Τασσοπούλου
Τρία χρόνια πέρασαν από τον τελικό της ντροπής ΑΕΚ-ΠΑΟΚ στο Πανθεσσαλικό, με ωμή βία και άγριο ξύλο, με εικόνες που έκαναν τον γύρο του πλανήτη. Μια ανατριχιαστική εκδοχή της αντιπαλότητας οπαδών που συντάραξε όλη τη χώρα. Στην Ελλάδα θέαμα δεν είναι το άθλημα, αλλά τα επεισόδια…
Τρία χρόνια μετά και ενώ το γήπεδο κρίθηκε ακατάλληλο για τη φιλοξενία τέτοιου είδους διοργανώσεων αποφασίστηκε με τις ευλογίες της ηγεσίας του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, να πραγματοποιηθεί επίσης στο Πανθεσσαλικό ο νέος τελικός Κυπέλλου μεταξύ Ολυμπιακού και ΑΕΚ.
Οι αστυνομικοί της Θεσσαλίας που καλούνται να περιφρουρήσουν τον χώρο, παρότι αποφασίστηκε ο αγώνας να γίνει κεκλεισμένων των θυρών, δικαίως «επαναστάτησαν».
«Θα ζήσουμε και πάλι τον «πολιτισμό» και την «αθλητική παιδεία» τέτοιων άρτια οργανωμένων «πολιτιστικών εκδηλώσεων» στην πόλη του Βόλου», δηλώνουν και γνωρίζουν κάτι παραπάνω από όλους εμάς τους …ανυποψίαστους για όσα προμηνύονται.
Γνωρίζουν πως η απόφαση για αγώνα «κεκλεισμένων των θυρών», δεν διασφαλίζει ούτε στο ελάχιστο την εκδήλωση επεισοδίων.
Εμείς οι ανυποψίαστοι γνωρίζουμε μόνο πως η ατιμωρησία της βίας στα γήπεδα αποτελεί την κυριότερη αιτία διαιώνισής της, γνωρίζουμε πως οι ΠΑΕ – μεγάλες επιχειρήσεις με τεράστια κέρδη – δεν κάνουν τίποτα ώστε να περιορίσουν τα φαινόμενα βίας. Γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει πρωτάθλημα «καθαρό και τίμιο», γιατί οι ίδιες οι ΠΑΕ μας ενημερώνουν γι’ αυτό… Οι ίδιες μας ενημερώνουν για τα «στημένα» ματς, τα βρώμικα στοιχήματα, την ατιμωρησία και την …τυφλή δικαιοσύνη.
Γνωρίζουμε πως η στάση των αρχών απέναντι σε όσους βιαιοπραγούν στα γήπεδα είναι «χάδι» και πως τον χουλιγκανισμό τροφοδοτούν οι αθλητικές εφημερίδες.
Η Ελλάδα θα έπρεπε σε σταθερή βάση να διεξάγει αγώνες κεκλεισμένων των θυρών. Βεβαίως θα αναρωτηθεί κανείς γίνεται να οργανώνεται μια συναυλία, μια θεατρική παράσταση χωρίς θεατές;
Όλα γίνονται, όταν τους χώρους του πολιτισμού, τους κατακτά ο πολιτισμός του υποκόσμου.