Ο Σωτήρης Μπρέτας έκλεψε την παράσταση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδηλασίας πίστας, που διεξήχθη στη Φιλιππούπολη τη Βουλγαρίας. Ο αθλητής του ΠΟ Βόλος κατέκτησε ένα χάλκινο μετάλλιο στο αγώνισμα του κέιριν και ένα επίσης χάλκινο στο ομαδικό σπριντ μαζί με τους Γιάννη Καλογερόπουλο και Κωνσταντίνο Λιβανό.
Ο Βολιώτης πρωταθλητής έκανε δηλώσεις στην ιστοσελίδα Sports3.gr, όπου αναφέρθηκε τόσο στη διοργάνωση της Φιλιππούπολης, όσο και στην πορεία του στην ποδηλασία γενικότερα. Πιο συγκεκριμένα ο Σωτήρης Μπρέντας μίλησε στον δημοσιογράφο Δημήτρη Ντζάνη για τα παρακάτω θέματα:
Για τα αγωνίσματα που έλαβε μέρος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: «Το άγχος από τον αγώνα μού είχε προκαλέσει φοβερές ζαλάδες και δεν μπορούσα να μιλήσω. Είχα χάσει την ευκαιρία να πάρω ένα μετάλλιο. Ναι, είχε έρθει το χάλκινο με τα παιδιά στο ομαδικό, οπότε έλεγα «κι αυτό μετάλλιο είναι, δεν θα γυρίσω με άδεια τα χέρια πίσω». Τελικά το μετάλλιο στο ατομικό ήρθε. Αυτή τη φορά κατέβηκα στον αγώνα χαλαρός, χωρίς άγχος και βγήκε το αποτέλεσμα».
Για την αιφνιδιαστική του συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό της Βουλγαρίας: «Σύμφωνα με τους κανονισμούς από τη στιγμή που έκανα tandem bike (διπλό ποδήλατο), δεν είχα δικαίωμα να αγωνιστώ ατομικά σε ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο πρωτάθλημα. Όμως αυτός ο κανονισμός, η οδηγία έπαυσε μέσα στο καλοκαίρι.
Το έμαθα μετά την επιστροφή μου από κάποια γκραν πρι στην Ιταλία, άρχισα αμέσως προετοιμασία, κυρίως στο ποδηλατοδρόμιο στο ΟΑΚΑ όπου το τελευταίο διάστημα οι συνθήκες έχουν βελτιωθεί και ήρθα πανέτοιμος εδώ. Μετά τους Παραολυμπιακούς Αγώνες έχω αποφασίσει να αφοσιωθώ για έναν ακόμα τουλάχιστον χρόνο στην ποδηλασία».
Για το χάλκινο μετάλλιο που κατέκτησε στο κέιριν, παρότι βρέθηκε εγκλωβισμένος δύο στροφές πριν από τον τερματισμό: «Ναι, σε εκείνο το σημείο μετρά η εμπειρία και οι παραστάσεις που έχεις. Σε άλλους «θα κόβονταν τα πόδια». Εκείνη τη στιγμή πιέζεις όσο μπορείς, δεν έχεις τίποτα να χάσεις, το πολύ-πολύ να έχεις πτώση με 73, 74 χιλιόμετρα. Αυτό έκανα, πίεσα και βγήκε. Πιστεύω πως στο τέλος το χάρηκα περισσότερο από τον πρώτο και τον δεύτερο».
Για το ότι δεν έχει ακόμη σταθερό εισόδημα παρά τις σημαντικές διακρίσεις του στην ποδηλασία, που είναι πια επαγγελματική: «Έχω κάνει αρκετές δουλειές, ο τελευταίο διάστημα εργάστηκα σε γυμναστήριο. Αν ακούσουν στο εξωτερικό τι κάνουν εδώ οι ποδηλάτες επιπέδου για να ζήσουν, θα γελάνε μαζί μας. Έχω καταθέσει τα χαρτιά μου από το 2011 για διορισμό στο δημόσιο, δικαίωμα που έχω κατοχυρώσει με το μετάλλιο από το παγκόσμιο εφηβικό. Περιμένω, όπως και πριμ από το 2018 και το 2019.
Πολλές φορές σκέφτηκα να σταματήσω, όμως είναι η τρέλα, η αγάπη για το άθλημα που με κρατά. Και τώρα αυτά τα μετάλλια, είμαστε ακόμα εδώ».
Για την οικογένειά του: «Η Ναυσικά, η κόρη μου, είναι τριών ετών και τώρα ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου. Αυτά τα μετάλλια τα αφιερώνω στην οικογένειά μου, -πού αλλού- και στο σύλλογό μου που βοηθά όσο μπορεί».