Επιμέλεια :Χαριτίνη Μαλισσόβα
Ο Τζορτζ Στάινερ γεννήθηκε το 1929 στο Παρίσι από Εβραίους γονείς αυστριακής καταγωγής. Η οικογένειά του μετανάστευσε στην Αμερική το 1940. Ήδη από τα πρώτα του παιδικά χρόνια μιλούσε τρεις γλώσσες· αργότερα σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, στο Χάρβαρντ και στην Οξφόρδη με υποτροφία Rhodes. Δίδαξε συγκριτική λογοτεχνία στα Πανεπιστήμια του Καίμπριτζ, της Γενεύης και της Οξφόρδης και συνεργάστηκε, ως κριτικός λογοτεχνίας με τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες του καιρού μας. Πρώτο του βιβλίο ήταν η μελέτη “Τολστόι ή Ντοστογιέφσκι” (1958). Ακολούθησαν τα έργα “The Death of Tragedy” (“Ο θάνατος της τραγωδίας”, 1960, ελλ. εκδ. Δωδώνη), “Language and Silence” (“Γλώσσα και σιωπή”, 1967), “In Bluebeard’s Castle: Some Notes Towards the Redefinition of Culture” (“Στο κάστρο του Κυανοπώγωνα: Σημειώσεις για τον επαναπροσδιορισμό της κουλτούρας”, 1971, ελλ. εκδ. Scripta), “After Babel” (“Μετά τη Βαβέλ”, 1975, ελλ. εκδ. Scripta), “On Difficulty” (“Περί δυσκολίας”, 1978, ελλ. εκδ. Ψυχογιός), “Antigones” (“Αντιγόνες”, 1984, ελλ. εκδ. Καλέντης), “Real Presences” (“Πραγματικές παρουσίες”, 1989), “Heidegger” (“Χάιντεγκερ”, 1992), “No Passion Spent” (“Αξόδευτα πάθη”, 1996, ελλ. εκδ. Νεφέλη), “Grammars of Creation” (“Γραμματικές της δημιουργίας”, 2001), η σύντομη αυτοβιογραφία του “Errata” (1998) και το μυθιστόρημα “The Deeps of the Sea” (“Τα βάθη της θάλασσας”, 1996)
Διετέλεσε καθηγητής της Αγγλικής και της Συγκριτικής Λογοτεχνίας στα Πανεπιστήμιο της Γενεύης(1974-1994),στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης(1994-95) και καθηγητης Ποίησης στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ (2001-02).
Το αγαπημένο θέμα του ήταν η ικανότητα του ανθρώπου να γράφει και να ομιλεί, για την οποία έγραψε ένα σημαντικό έργο που κυκλοφόρησε το 1967 με τον τίτλο «Γλώσσα και Σιωπή». Οι στοχασμοί του εκτείνονταν από τη θρησκεία μέχρι τη μουσική, τη ζωγραφική και την ιστορία.
Σύμφωνα με τους New York Times, ο συγγραφέας ήταν επίσης μια «προσωπικότητα που δίχαζε»: «οι θαυμαστές του κ. Στάινερ έβρισκαν την πολυμάθειά του και τα επιχειρήματά του λαμπρά. Οι επικριτές τον έβρισκαν βερμπαλιστή, επιτηδευμένο και συχνά ανακριβή».