Προς τις δημοτικές εκλογές – Με ποιο σχέδιο

του Ιάσονα Αποστολάκη*

Εδώ και κάποιους μήνες ήδη συζητούνται στην πόλη, στις «παραπολιτικές» στήλες των τοπικών μέσων ενημέρωσης, στα πολιτικά κόμματα οι επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές και το πώς θα διαμορφωθεί το τοπίο σε αυτές. Παρελαύνουν ονόματα, διαδίδονται συμμαχίες, ανακοινώνονται χρίσματα, διαδικασίες –σε έναν βαθμό- λογικές καθώς το παρασκήνιο πάντοτε συναρπάζει τη κοινή γνώμη, ωστόσο ζητούμενο τούτη τη περίοδο κατά την άποψη μου δεν είναι το «ποιος» θα ηγηθεί της μιας ή της άλλης δημοτικής παράταξης αλλά το «τι» θα πρεσβεύουν αυτές οι παρατάξεις, “what’s the dream” που θα έλεγαν και οι Αμερικάνοι.

Η ίδια η διαδικασία των αυτοδιοικητικών εκλογών θα διεξαχθεί με βάση τον Νόμο 4555/2018, το πρόγραμμα Κλεισθένης Ι, ο οποίος επιφέρει μια βασική αλλαγή: την εφαρμογή της απλής αναλογικής. Μέτρο δύσκολο αλλά και ορθό καθώς σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης οφείλουν να παράγονται συγκλίσεις και συνεργασίες. Σε αυτή την δημοκρατική πρόκληση για τις τοπικές κοινωνίες μπορούν να απαντήσουν θετικά δυνάμεις που απέδειξαν πως μπορούν να συνθέτουν και να συνεργάζονται, δυνάμεις που παραμερίζουν τις κάθε λογής εξαρτήσεις τους μπροστά στο καλό της πόλης, δυνάμεις που κινούνται με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και την εξυπηρέτηση του πολίτη.

Επιπλέον, μετά τη λήξη του μνημονιακού προγράμματος, τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο θα απαιτηθεί η χάραξη μακροχρόνιων αναπτυξιακών πολιτικών σε κρίσιμους τομείς της οικονομίας όπως: η διαχείριση των φυσικών πόρων και της ενέργειας, οι υποδομές, ο τουρισμός, η έρευνα και η καινοτομία. Για να βρίσκεται ο Βόλος στο επίκεντρο τέτοιων σχεδιασμών, απαιτείται η σύμπραξη όλων των φορέων της πόλης και η διευρυμένη συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων, κυρίως όμως απαιτείται η δημόσια εξαντλητική διαβούλευση γύρω από τον Βόλο που οραματιζόμαστε.

Η εικόνα των θεσμών της τοπικής αυτοδιοίκησης, του Συμβουλίου, του ίδιου του Δημάρχου έχουν τραυματιστεί τα τελευταία χρόνια και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στις εικόνες ντροπής που έκαναν τον γύρο του διαδικτύου. Η ίδια τη λειτουργία του Συμβουλίου ήταν βαθύτατα προβληματική με προς συζήτηση χωρίς εισήγηση, προχειρότητα στον προγραμματισμό των συνεδριάσεων, τοποθετήσεις καφενειακού επιπέδου, σεξιστικά σχόλια που πάντοτε ήταν στην ημερήσια διάταξη. Παράλληλα συντελέστηκε βαθύτατη απαξίωση του θεσμού του Δημάρχου όταν ο Α. Μπέος τέθηκε σε αργία, καθώς ο νέος δήμαρχος αυτοαποκαλούνταν «ασκών χρέη δημάρχου», ενώ δεν έλειψαν και τα παραδείγματα δημόσιας διαπόμπευσης στελεχών της ίδιας της πλειοψηφούσας παράταξης από τον επικεφαλής της! Το ύφος και ο δημόσιος λόγος της διοίκησης τόσο προς τις υπηρεσίες όσο και προς τρίτους ήταν συχνά προσβλητικός συνεπής με πρακτικές άλλων χώρων. Η αποκατάσταση αυτών των πληγών και η επάνοδος στη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών συνιστά ζητούμενο στην επόμενη περίοδο.

Πριν λοιπόν σκεφτούμε ποιο πρόσωπο θα καθίσει στο τιμόνι είναι απαραίτητο να αναλογιστούμε ποιες πολιτικές θα εξασφαλίσουν: συνέργεια και πολιτικές συνθέσεις, όραμα και αναπτυξιακή στρατηγική για τη πόλη, ακεραιότητα και λογοδοσία των θεσμών της τοπικής αυτοδιοίκησης. Όπως είχε γράψει και ο νομπελίστας Αλμπέρ Καμύ «Η πραγματική γενναιοδωρία προς το μέλλον έγκειται στο να τα δίνουμε όλα στο παρόν».
Όσο για τα χαρακτηριστικά που πρέπει να διαθέτει η ομάδα που θα κληθεί να διοικήσει το Δήμο είναι μια κουβέντα για επόμενη φορά.

*Δημ. Σύμβουλος Βόλου, Υπ.Διδάκτωρ Π.Θ.