Πολύς καβγάς για το τίποτα!

του Γ. Καπουρνιώτη

Ο λαϊκός τραγουδιστής, Χάρης Ακριτίδης, σε μια αποκαλυπτική τηλεοπτική του συνέντευξη αναφέρθηκε για την «ιδιαίτερη» σχέση με τη σύζυγό του. Ο ίδιος εκμυστηρεύτηκε ότι αποτελεί το δεξί του χέρι στην καθημερινότητά του και τον κάνει ακόμη και μπάνιο. Δηλαδή τον πλένει η σύζυγός του. Και μετά του φέρνει και τα εσώρουχα. Φαντάζομαι σιδερωμένα και, κατά το δυνατό, ζεστά. Μάλιστα, δήλωσε πως «δεν έχει πρόβλημα» αν δύο άνδρες είναι gay και θέλουν να ζήσουν μαζί. Δεν συμφωνεί όμως με το να μεγαλώνει ένα παιδί μαζί τους. Αντίστοιχη θέση, για το γάμο ομοφύλων, διατηρούν και άλλοι γνωστοί τραγουδιστές που τα βράδια σκαρφαλώνουν τον λόφο με τα λουλούδια. Αυθεντικά αρσενικά, με «βαριά παλικαρίσια αναπνοή» που τραγουδούσε και ο Δημήτρης Μητροπάνος.

Το κάθαρμα στη Θεσσαλονίκη, που δολοφόνησε την έγκυο σύντροφό του, δεν έχει, ασφαλώς, την παραμικρή σχέση με τους παραπάνω. Παραδοσιακό αρσενικό και αυτός. Εξαφάνισε τη σύντροφό του και το αγέννητο παιδί τους. Στον Βόλο ένας άνδρας σκότωσε τον κουνιάδο του, επειδή βίαζε επί 9 χρόνια την ανήλικη κόρη του. Η γυναίκα που σκότωσε το παιδί της στη Βέροια, έπασχε από βαριά ψυχική νόσο. Μια πράξη που πάγωσε το πανελλήνιο, αλλά παράλληλα αποκάλυψε και στοιχεία από το παρελθόν της 37χρονης μητέρας, η οποία ήταν μαθήτρια στην τραγική τάξη του 2003, όπου 21 παιδιά έχασαν τη ζωή τους σε δυστύχημα, στην Κοιλάδα των Τεμπών. Η κατάστασή της επιδεινώθηκε λόγω του μετατραυματικού στρες. Υπέστη ενδοοικογενειακή βία, κακοποιήθηκε, πριν χωρίσει. Δοκίμασε να βάλει τη ζωή της ξανά στις ράγες με μία καινούρια αρχή. Εκδήλωσε επιλόχειο κατάθλιψη που, σε συνδυασμό με την επιβαρυμένη ψυχική της υγεία, την οδήγησαν στο αδιανόητο. Πριν από καιρό, ένας άνδρας στο Ζεφύρι περιέλουσε τη σύζυγό του με εύφλεκτο υγρό και της έβαλε φωτιά. Η γυναίκα νοσηλεύτηκε με σοβαρά εγκαύματα. Στο νοσοκομείο με εγκαύματα μεταφέρθηκε και το μεγαλύτερο παιδί της γυναίκας, που τραυματίστηκε επιχειρώντας να σβήσει τη φωτιά.
Κάθε μέρα κακοποιούνται εκατοντάδες, μπορεί και χιλιάδες, γυναίκες που ρίχνουν το πέπλο της σιωπής πάνω από το δράμα τους. Δεν μαθαίνουμε τίποτα. Μόνο υποψιαζόμαστε. Από Δευτέρα ώς Παρασκευή σε πολλά σχολεία της χώρας «παίζουν» ξύλο. Μαθητές με «ιδιαιτερότητες» υφίστανται ψυχολογική και σωματική κακοποίηση. Έφηβοι συγκροτούν και καταφεύγουν στη βία, τις περισσότερες φορές για εντελώς ηλίθιους λόγους, ας πούμε τον «έλεγχο» μίας περιοχής. «Περίπολοι» νεαρών δέρνουν όποιον δεν απαντήσει σωστά στην ερώτηση για την ομάδα που υποστηρίζει. Ένας πιτσιρικάς θα περάσει το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του στη φυλακή για τη δολοφονία ενός αστυνομικού με τη χρήση ναυτικής φωτοβολίδας.

Όλα τα παραπάνω, που προέρχονται από την πρόσφατη επικαιρότητα, φωτίζουν σε μεγάλο βαθμό τις σοβαρές κοινωνικές παθογένειες. Αν βάλετε τον φακό σας πάνω σε κάθε περίπτωση, τότε θα δείτε μεγεθυμένη την εικόνα του προβλήματος. Οι περισσότεροι συμπολίτες μας αρνούνται να καταφύγουν σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας και σε εξειδικευμένους συμπαραστάτες. Αρκετοί δε, προφανώς για να αποφύγουν το «στίγμα», επισκέπτονται «συμβούλους ψυχικής υγείας» και life coaches! Εν μέρει αυτό που κρατάει αρκετούς στα πόδια τους είναι η κατανάλωση αντικαταθλιπτικών που αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Ευτυχώς, δηλαδή, που υπάρχουν και αυτά. Για πολλούς είναι μια σανίδα στη θάλασσα της κατήφειας.
Μην πιάσουμε και αυτούς που πίνουν καθημερινά για να σβήσουν την ένταση, γιατί το θέμα θα γίνει προσωπικό, σίγουρα θα αφορά κάποιους δικούς μας ανθρώπους, συγγενείς ή και φίλους. Σε μία κοινωνία, λοιπόν, που δεν κρύβει πλέον τις παθογένειές της, γεννά βία και κάνει το αδιανόητο να δείχνει κανονικό, οι περισσότεροι ανησυχούν μήπως ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών την υπονομεύσει. Αυτή είναι που ταΐζει με ασθενείς ψυχιάτρους, ψυχολόγους και παρασκευαστές ψυχοφαρμάκων.

Επί της ουσίας: το πράγμα αποδείχτηκε αναπόφευκτο. Με ευρεία πλειοψηφία 176 ψήφων «πέρασε» το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια, οπότε διαφωνούμε επί ματαίω. Άρα τζάμπα και ο βουλευτής της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, από το βήμα της Βουλής, εξαπέλυσε σφοδρά πυρά κατά του νομοσχεδίου, τονίζοντας πως ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών δεν αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα και προειδοποίησε πως ανοίγει ο δρόμος για να καταργηθούν δικαστικά οι όροι «μητρότητα» και «πατρότητα». Μαζί του είμαι, αλλά τζάμπα παιδευόμαστε. Σε 20 χρόνια αυτή η συζήτηση θα φαίνεται περιττή, όπως μας φαίνεται σήμερα ο πολιτικός γάμος που το 1980, όταν θεσμοθετήθηκε, είχαν προκληθεί αντιδράσεις. Χάνουμε στην ουσία πολιτικό χρόνο από τα πιο σοβαρά. Και, αν νομίζουν μερικοί πως θα απολέσουν ή θα κερδίσουν ψήφους από αυτό το ζήτημα, μάλλον γελιούνται, όταν δεν χάθηκαν καθόλου ψήφοι ούτε από τα τρένα στα Τέμπη, ούτε από τις πλημμύρες, ούτε από το ελαιόλαδο ή το ορυκτέλαιο, ούτε από το γάλα που κοστίζει όσο ένα μπουκάλι ουίσκι! Αφήστε, λοιπόν, όλα τα παιδιά να παντρευτούν, να αποκατασταθούν. Να πέσουν στη λούμπα του γάμου. Να ενταχτούν στο σύστημα. Να αποκτήσουν πεθερές και αφόρητα συγγενολόγια. Να ζήσουν τα αβάσταχτα τραπεζώματα των εορτών. Διότι μια κοινωνία που είναι, όπως είναι, εξαιτίας της συντριπτικής πλειοψηφίας των στρέιτ, θα τη χαλάσουν δήθεν οι ομοφυλόφιλοι; Δεν πρόκειται. Θα αποδειχτούν κι αυτοί ίδιοι σαν και τους στρέιτ, λίγο καλύτεροι, λίγο χειρότεροι – ποιος ξέρει; Από το ίδιο μαντρί είμαστε όλοι και το ποιος γυαλίζει ή όχι το πόμολο έχει μικρή σημασία. Άλλα είναι που μετράνε μέσα στην αφόρητη καθημερινότητα του βίου και του γάμου, θέματα πιο βαριά, πνευματικά, υπαρξιακά, φθοράς, σκοτεινά και οικονομικά που κανείς δεν τα αποφεύγει. Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα… κι ας χτυπήσουν οι καμπάνες πένθιμα 57 φορές στις 28 Φεβρουαρίου. Στην ίδια κοινωνία μεγαλώνουμε όλοι.