Πωλητήριο μπαίνει στην πάλαι ποτέ κατοικία του σπουδαίου Ιταλού σκηνοθέτη Φεντερίκο Φελίνι στη Ρώμη, όπως αναφέρει το πρακτορείο Bloomberg.
«Τι μπορεί να αγοράσει κανείς στο Μανχάταν με 4,6 εκατομμύρια ευρώ;», θέτει το ερώτημα το άρθρο του πρακτορείου. Και απαντά: «Ένα διάρι στην περιοχή Φλάτιρον με θέα το Empire State Building. Στη Ρώμη με τα ίδια χρήματα, αλλά σε ευρώ μπορεί κανείς να αγοράσει κάτι δύο φορές μεγαλύτερο: το σπίτι του Φεντερίκο Φελίνι, ένα διαμέρισμα πέμπτου ορόφου σε ένα ιστορικό palazzo, στο οποίο έμενε ο σκηνοθέτης όταν δημιουργούσε την ταινία «Dolce Vita, σύμφωνα με την εταιρεία Coldwell Banker, που έχει αναλάβει την πώλησή του».
Ακόμη κι αν κάποιος δεν είναι σινεφίλ, η ευκαιρία δεν παύει να είναι ευκαιρία, σχολιάζει το Bloomberg και παραθέτει τα κομφόρ του διαμερίσματος: διαθέτει τρία υπνοδωμάτια, τρία μπάνια, ταράτσες που έχουν θέα τους κατάφυτους κήπους μίας αριστοκρατικής έπαυλης. Αντίστοιχα κτίρια στην περιοχή μπορεί να πωλούνται για περίπου 2 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ιταλικού υπουργείου Οικονομικών. Αλλά η φήμη αυτής της πρώην κατοικίας διπλασιάζει την τιμή για το 141 της οδού Archimede.
Όπως σημειώνει το πρακτορείο, έχουν περάσει δύο μήνες από το πωλητήριο, αλλά δεν έχει βρεθεί επίδοξος αγοραστής. Ο νυν ιδιοκτήτης το είχε αγοράσει από τον Φελίνι το 1969.
«Σε μία χώρα που οι κάτοικοι έχουν ακριβά σπίτια, αλλά περιορισμένη ρευστότητα, η Ιταλία αποτελεί μία αγορά που κυριαρχούν οι αγοραστές. Πολλοί Ιταλοί έχουν παραπάνω από ένα ακίνητο. Για την ακρίβεια ο κάθε ιδιοκτήτης έχει κατά μέσο όρο 1,3 ακίνητα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Bloomberg, βάσει των δεδομένων του ιταλικού ΥΠΟΙΚ.
«Ένα τυπικό ιταλικό νοικοκυριό, όπου ο μέσος όρος διαθέσιμου εισοδήματος είναι μόλις 24.724 δολάρια και τα νεαρά μέλη της οικογένειας βρίσκονται αντιμέτωπα με υψηλή ανεργία, το πιθανότερο είναι ότι θα προτιμήσει να πουλήσει το δεύτερο ακίνητο παρά να πληρώσει φόρους για αυτό», υπογραμμίζει.
«Το πρόβλημα είναι όμως ότι η υπερπροσφορά ακινήτων οδηγεί πτωτικά τις τιμές, ακόμα και για κάτι με ιστορική αξία, όπως το σπίτι του Φελίνι», καταλήγει το πρακτορείο.
Φελίνι: Από το τσίρκο, στη «Γλυκιά Ζωή»
Ο Φεντερίκο Φελίνι γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1920 στο Ρίμινι. Σε ηλικία μόλις 12 ετών, το έσκασε από το σπίτι του για να ακολουθήσει ένα τσίρκο. Ένα στοιχείο που μαζί με πολλά άλλα, εξηγεί την αγάπη του για τους κλόουν που εμφανίζονται σε όλα τα έργα του.
Στα 17 του εγκατέλειψε την ηρεμία της επαρχιακής λουτρόπολης, στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε, για να πάει στη Ρώμη. Εκεί έζησε αρχικά σαν σκιτσογράφος και στη συνέχεια γράφοντας παρλάτες και σκετς για κομφερανσιέ και άλλους καλλιτέχνες του music hall.
Το 1943, σε ηλικία 23 ετών, παντρεύτηκε την ηθοποιό Τζουλιέτα Μαζίνα, πλάι στην οποία έζησε 50 χρόνια, μέχρι το θάνατο του. Το 1946 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Ρομπέρτο Ροσελίνι.
Το 1954 κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας, το 1960 τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών, ενώ τα έτη 1956, το 1961 και το 1974 κέρδισε το βραβείο της Ένωσης Κριτικών της Νέας Υόρκης.
Πήρε τέσσερις φορές, το Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας: το 1956 για το Λα Στράντα, το 1957 για το Οι νύχτες της Καμπίρια, το 1963 για το 8 ½ και το 1974 για το Θυμάμαι και προτάθηκε τέσσερις φορές για Όσκαρ Σκηνοθεσίας για τις ταινίες: Γλυκιά ζωή το 1961, 8 ½ το 1963, Σατυρικόν το 1970 και «Θυμάμαι» το 1975.
Το 1993 η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου του απένειμε Τιμητικό Όσκαρ για το σύνολο του έργου του. Στις 31 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς αφήνει τητελευταία του πνοή στη Ρώμη.
Από τις σημαντικότερες ταινίες του ήταν «Η φωνή του φεγγαριού», «Η Συνέντευξη», «Τζίντζερ και Φρεντ», «Πρόβα Ορχήστρας», «Καζανόβα», «Οι νύχτες της Καμπίρια» «Σατυρικόν», «8 1/2» , «Dolce Vita», «Λα Στράντα», «Οι Βιτελόνι» και άλλες.
Πηγή www.ethnos.gr