Της
Βαρβάρας Τσακουρίδου
Ορίζοντες
Όταν οι ορίζοντες / διαγράφηκαν / από τη ματιά μου / και η καταχνιά / σκέπασε τα όνειρά μου… / κοιτώντας κάποιο πρωί / την Ανατολή!! / προσδιόρισα τους δικούς μου / ακολουθώντας την πορεία / του ηλίου.
Ερινύες
Απροσδιόριστες ψυχές / γεμάτες ερινύες… / δεινές, μέσα στης άγνοιας, / του σκότους τις φοβίες… / προσπαθούν να κυριαρχήσουν / στις ζωές, διαγράφοντας / τους ορίζοντες απ’ τις ματιές / και σπέρνουν τυραννίες… Θερίζουν όμως πάντοτε / εκ νέου, ερινύες.
Εμπρός
Άνθρωπε κοίτα εμπρός / ψάξε μέσα σου το φως / δώσε ό,τι προσδοκάς / μες το «όνειρο» πετάς.
Φίλοι, εχθροί και συγγενείς / είναι ανύπαρκτοι θαρρείς / μες τον χρόνο αν κοιτάξεις / δεν θα βρεις έναν να φωνάξεις.
Στον ουρανό του κόσμου
Στον ουρανό του κόσμου / αστέρι εσύ και φως μου… / στα μαρμαίροντα αστέρια / άγγελος στα δυό μου χέρια… / Στη λαγαρή ακρογιαλιά / στο ασημογάλαζο σεντόνι / φλογισμένο φωτοστέφανο / ο ήλιος που ξαπλώνει… / μ’ ανταύγειες χρυσοπόρφυρες / την αμμουδιά πυρώνει.
Στιγμές ονειροπόλησης / το κύμα αναδιπλώνει / στην υγρή του αγκαλιά / κοχλάδια και λαλάρια / μινυρίζουν στους γιαλούς / αγάπης ύμνους ποθεινούς / μολπές για δυο φεγγάρια… / το κρεσέντο του ζόφου / τα αδιαπέραστα βράδια.
Μαγεία εσύ της όρασης / και του στοχασμού, / ανάλαφρο αεράκι / σε ώρες γλυκασμού, / ξάστερος διάκοσμος / έκσταση του απείρου, / λάμψη εκτυφλωτική / στη φωτοθήκη του ονείρου.
Φάρος είσαι άσβεστος / στης ελπίδας το ακρωτήρι / ήλιος στις φούχτες μου / στης σιωπής το ησυχαστήρι.
Τον σεντεφένιο μου βυθό / δώρο γαληνό πλουμίζει / τις μαργαρένιες στάλες / στο ατλαζένειο των ματιών / η αλισάχνη εξανεμίζει / στου σύμπαντου το φάσμα… / δάκρυ να ξαναγενούν / έκφανση ποιητική και νάμα.
Το παραθύρι της καρδιάς / ανοίγει η πνοή σου / οι φωτεινοί ορίζοντες / ταξίδια παραδείσου… / ανεμόπτερα πετάγματα / σε ζείδωρα περάσματα, / στις αιθέριες οδούς / στης αγάπης τους κρουνούς.
Στα ασύνορα ουράνια πλάτη / η σκέψη αχαλίνωτη καλπάζει / κυνηγώντας τα ονειροπούλια / μαζί με τον Αυγερινό/ συνάμα και την Πούλια.
Ως αμαζόνα η ψυχή / τον Πήγασο ιππεύει / με το φτερωτό της άλογο / την Ιθάκη της γυρεύει …
Μην τρομάξεις! / Μη φοβηθείς. / Τα σχέδιά σου ν’ αλλάξεις / τα όνειρά σου να γευθείς!
Είθε η Θεοτόκος Παναγιά να εγκαλλωπίσει και να επαγάλλει τις ψυχές όλων.
Χρόνια πολλά και φωτεινά.