Συνομιλήσαμε με τη συγγραφέα Πηνελόπη Κουρτζή για το μυθιστόρημά της με τίτλο «Το Πριγκιπότο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός και με αφορμή την παρουσίασή του την Παρασκευή 15 Μαρτίου, στις 7 το απόγευμα, στο Public Βόλου.
Συνέντευξη: ΧΑΡΙΤΙΝΗ ΜΑΛΙΣΣΟΒΑ
Το Πριγκιπότο είναι το νέο σας μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Το Πριγκιπότο είναι ένα ερωτικό και ιστορικό μυθιστόρημα με αστυνομικά στοιχεία που διαδραματίζεται στην Κέρκυρα και την Κηφισιά της Μπελ Επόκ. Πρόκειται για ένα πολυτελές ξενοδοχείο, το οποίο δημιουργεί η μια από τις δυο ηρωίδες του βιβλίου και αποτελεί το όνειρό της. Στους χώρους του κινούνται οι περισσότεροι πρωταγωνιστές και πλέκουν μια ιστορία μυστηρίου, στην οποία την πλοκή οδηγεί ο έρωτας και ο θυμός του έρωτα όπως φαίνεται από την αρχή του βιβλίου.
Πόση γοητεία ασκεί η Μπελ Επόκ στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, ώστε να γράψετε ένα μυθιστόρημα αφιερωμένο σ’ αυτή;
Η Μπελ Επόκ ήταν για μένα το κατάλληλο σκηνικό χρονικά και ατμοσφαιρικά, ώστε να χτιστεί αυτό το πολυτελές ξενοδοχείο, όπως και τόσα αριστουργήματα της εποχής εκείνης. Ταυτόχρονα η ρομαντικότητα που αποπνέαν οι μουσικές, οι γεύσεις, το στιλ στο ντύσιμο και στον τρόπο ζωής ταίριαζε πολύ και ήθελα να το εξερευνήσω. Και φυσικά σε εκείνα τα χρόνια ο έρωτας ήταν απόλυτος και σαρωτικός, καθώς οι άνθρωποι μην έχοντας μεγάλη ελευθερία κινήσεων ζούσαν το συναίσθημα σε μεγάλο βαθμό στη φαντασία τους και έτσι το βίωναν ακραία και σε μεγάλη ένταση.
Να φοβάστε τον θυμό του έρωτα, γράφετε και στην εισαγωγή του βιβλίου σας. Δεν ανταγωνίζεται, λοιπόν, άλλον θυμό ο θυμός του έρωτα;
Φοβάμαι πως όχι κατά την προσωπική μου άποψη. Στην ευρεία έννοια του έρωτα αναφέρομαι, δηλαδή στον πόθο και το δόσιμο που έχει ένας άνθρωπος προς κάτι που θεωρεί κεκτημένο του, ό,τι και αν είναι αυτό και που αποτελεί στόχο του και όνειρό του. Είναι ένας θυμός απρόβλεπτος προερχόμενος από κράμα συναισθημάτων που ωθούν αυτόν που τον βιώνει σε μια ουτοπική πραγματικότητα.
Πώς συνδυάζετε την επιχειρηματική σας δραστηριότητα με τη συγγραφική;
Κάποιες φορές πιο εύκολα καθώς η δουλειά μου αποτελεί και έμπνευση για τη συγγραφή, άλλες φορές πάλι δύσκολα, όταν ο χρόνος είναι λίγος και πρέπει να μοιράζομαι, αλλά και να αφοσιώνομαι το ίδιο και στις δυο ενασχολήσεις μου. Οπότε, αν και θέλει μια σωστή διαχείριση χρόνου ανάμεσα σε αυτά τα δυο και την οικογένεια, δεν παραπονιέμαι γιατί έχω την ευτυχία να κάνω αυτό που θέλω και επίσης βρίσκω πρόκληση το να εργάζομαι εντατικά.
Ποιοι είναι οι δικοί σας σύγχρονοι αγαπημένοι λογοτέχνες (όχι απαραίτητα Έλληνες);
Από πού να αρχίσω. Ας ξεκινήσω με τους Έλληνες και κυρίως με ομότεχνούς μου από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Αγαπώ ιδιαίτερα τη Φιλομήλα Λαπατά, έχω όλη τη βιβλιογραφία της Λένας Μαντά, με συναρπάζει η συγγραφική ματιά του Στέφανου Δάνδολου. Διαβάζω πολύ την Αλκυόνη Παπαδάκη και τον Χωμενίδη και τελευταία ανακάλυψα και μου άρεσαν πολύ τα βιβλία της Έλενας Γκίκα Πετρουλάκη το «είδωλα και καθρέφτες» και της Μαρίας Παναγοπούλου το «είδα τον εαυτό μου στα μάτια σου». Είμαι φανατική της Τζίλιαν Φλιν στην αστυνομική λογοτεχνία και του Φίτζεκ. Ανάλογα με τη διάθεσή μου αλλάζω στιλ που διαβάζω και μου αρέσει να ανακαλύπτω πάντα κάτι καινούριο.
Ποια στοιχεία θεωρείτε ότι πρέπει να έχει ένα καλό μυθιστόρημα;
Ένα σφιχτό πυρήνα μιας ιστορίας ολοκληρωμένης με λογική αλληλουχία στην πλοκή, ένα προσωπικό ύφος γραφής που θα ταυτοποιήσει τον συγγραφέα και πολλή αγάπη για το ίδιο το βιβλίο που αποπνέεται πάντα αν υπάρχει.
Πιστεύετε ότι τα βιβλία σας αφορούν μόνο το γυναικείο αναγνωστικό κοινό;
Εγώ θεωρώ πως όχι, αλλά αυτό θα μας το πουν καλύτερα οι άντρες αναγνώστες που μπορεί να έχουν διαβάσει βιβλία μου. Ίσα ίσα επειδή αγαπώ πολύ και θαυμάζω το αντρικό φύλο προσπαθώ να μπαίνω στην ψυχοσύνθεσή του και να δομήσω ενδιαφέροντες αντρικούς χαρακτήρες. Επίσης τα ζητούμενα που πραγματεύονται τα βιβλία μου είναι κοινές ανησυχίες των δύο φύλων, η επιχειρηματικότητα, η ιστορία, η αγάπη, η οικογένεια, οι δεύτερες ευκαιρίες.
Ποια αξία θεωρείτε αδιαπραγμάτευτη;
Της οικογένειας αναμφίβολα. Είναι για εμένα η υπέρτατη αξία, για την οποία θα έκανα τα πάντα από αγάπη, είναι η αφετηρία που μου λείπει πολύ καθώς έχω χάσει τους γονείς μου, είναι ο προορισμός μου, αφού η κυρία επιθυμία μου είναι να φροντίζω την οικογένεια που δημιούργησα και να την τιμώ. Είναι η αξία που είναι ταυτόσημη με τη «μήτρα» όλων των πρωτόγονων συναισθημάτων μας, δηλαδή όλων των εκφάνσεων της άνευ όρων αγάπης.
Γράφετε κάτι καινούργιο; Θέλετε να μας πείτε;
Το επόμενο βιβλίο μου πάντα από τη δεύτερη οικογένειά μου, τις εκδόσεις Ψυχογιός, θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο και είναι ίσως και η ιστορία που έχω αγαπήσει πιο βαθιά από όλες και που με ταξίδεψε πολύ μακριά στη φαντασία και την ιστορία. Ανυπομονώ να σας την διηγηθώ. Άλλωστε ένας από τους πρωταγωνιστές είχε την τύχη να γεννηθεί στο Πριγκιπότο, έτσι χωρίς να έχουν σχέση τα δυο βιβλία, το επόμενο έχει λίγο από το άρωμα του προηγούμενου. Σας ευχαριστώ θερμά και εύχομαι να τα πούμε από κοντά. Καλή άνοιξη σε όλους.