Μέσα στο δωμάτιο, όπου στεγάζεται η έκθεση του λαϊκού ζωγράφου Νίκου Χριστόπουλου, στην πατρική οικία του στα Πευκάκια, ο επισκέπτης από την πρώτη στιγμή αφουγκράζεται τον κόσμο που δημιούργησε ετούτος ο σπουδαίος καλλιτέχνης του τόπου μας. Μεγαλωμένος πλάι στον ταρσανά που έστησε το μακρινό 1880 ο πατέρας του, ακριβώς τη χρονιά που γεννήθηκε, αποτύπωσε πάνω στον καμβά την αγάπη που έτρεφε για τη θάλασσα, αλλά και για τα ξύλινα σκαριά που ναυπηγήθηκαν εκεί με μεράκι και περίσσια μαστοριά.
Ο γαμπρός του ζωγράφου, κ. Παντελής Καρταπάνης, 92 ετών σήμερα, μισόν αιώνα μετά τον θάνατο του Νίκου Χριστόπουλου, διατηρεί ακόμη «ζωντανές» τις αναμνήσεις του από τον καλλιτέχνη. Η συνάντηση με τον συνταξιούχο καραβομαραγκό, αλλά και τον γιο του Γρηγόρη Καρταπάνη, ο οποίος συνεχίζει την παράδοση της οικογένειας στη ναυπηγική τέχνη, έγινε στον χώρο όπου ζωγράφιζε ο Χριστόπουλος μέχρι που άφησε την τελευταία πνοή του στις 15 Μαΐου 1967.
Με φόντο τα δεκάδες έργα που άφησε «κληρονομιά» ο λαϊκός ζωγράφος, ο ηλικιωμένος Βολιώτης γύρισε πίσω τον χρόνο πολλές δεκαετίες. «Ακόμη θυμάμαι τον Νικολάκη. Να κάθεται στη γωνιά του δωματίου. Μάλιστα, το 1955 όταν πρωτοήρθα στον ταρσανά στα Πευκάκια δεν είχε καν ηλεκτρικό ρεύμα. Μία λάμπα έκαιγε», θυμήθηκε χαρακτηριστικά ο κ. Παντελής Καρταπάνης, ο οποίος έχει να διηγηθεί πάμπολλες ιστορίες, τόσο για την εικαστική διαδρομή του Χριστόπουλου, όσο και για τα σκαριά που έπεσαν στα νερά του Παγασητικού από το ναυπηγείο που φέτος συμπληρώνει 137 χρόνια αδιάλειπτης λειτουργίας.
Ο θαλερός Βολιώτης ναυπηγός παντρεύτηκε την ανιψιά και κληρονόμο του ζωγράφου Ευαγγελία κι εφόσον ο Νίκος Χριστόπουλος έμεινε ανύπαντρος, ανέλαβε να συντηρήσει την έκθεση του ζωγράφου, η οποία περιλαμβάνει επίσης ομοιώματα ιστιοφόρων (όλα πλεύσιμα με ναυπηγικές αναλογίες), νεροκολοκύθες που έδωσε ανθρώπινη μορφή με τα πινέλα του, αλλά και ακρόπρωρα που στόλιζαν κάποτε τις πλώρες των ιστιοφόρων. «Ζωγράφιζε πάνω σε κάθε είδους επιφάνεια», είπε ο κ. Παντελής Καρταπάνης και πρόσθεσε: «Όταν βγήκε στη σύνταξη και αφοσιώθηκε στη ζωγραφική, ήθελε συνεχώς χαρτόνια. Του έβρισκα κομμάτια από πεπιεσμένο χαρτί, τα οποία από μπροστά ήταν λεία και τα μεταμόρφωνε με τα χρώματα και τα πινέλα του».
Πλέον τη σκυτάλη κρατάει ο γιος του, κ. Γρηγόρης Καρταπάνης, ο οποίος μίλησε για τον ιδιαίτερο εκθεσιακό χώρο που λειτουργεί χάρη στη φροντίδα της οικογένειας και παραμένει ανοικτός για το κοινό πολλά χρόνια τώρα. «Η τέχνη είναι κτήμα όλου του κόσμου. Γι’ αυτό δεν βάζουμε εισιτήριο. Όποιος θέλει, μπορεί να μας επισκεφτεί. Η πρόσβαση είναι ελεύθερη, αρκεί να προϋπάρχει συνεννόηση», τόνισε χαρακτηριστικά, ενώ στη συνέχεια θυμήθηκε την επίσκεψη μέχρι και του νομπελίστα ποιητή Γιώργου Σεφέρη. «Κοντά στα τέλη της δεκαετίας του 1950 ο λαογράφος Κίτσος Μακρής ανακάλυψε το έργο του Νίκου Χριστόπουλου. Μάλιστα, ήταν ο πρώτος που τον αποκάλεσε «ζωγράφο του ταρσανά» και τον έκανε ευρύτερα γνωστό, για να συμμετάσχει στη συνέχεια μέχρι και σε διεθνείς εκθέσεις, όπως στη Γενεύη το 1961. Από τότε μέχρι σήμερα, πλήθος επισκεπτών βρέθηκε μέσα στο μικρό δωμάτιο. Ένας εξ αυτών ήταν και ο Γιώργος Σεφέρης, ο οποίος ήρθε στον ταρσανά συνοδευόμενος από τον Μακρή. Την επίσκεψη του Σεφέρη την ανακάλυψα ψάχνοντας το αρχείο παλαιών εφημερίδων του Βόλου. Καταγράφτηκε το 1964, μετά τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Έκανε την περιήγηση του Πηλίου, γιατί ήθελε να μελετήσει τους πίνακες του Θεόφιλου. Έτσι ήρθε κι εδώ».
Ένας άλλος θαυμαστής της τέχνης του Χριστόπουλου ήταν ο Γιώργος Λούλης, πρώην βουλευτής Μαγνησίας, ο οποίος εξελέγη με την Ένωση Κέντρου στις εκλογές του 1961, του 1963 και του 1964. «Ήταν τακτικός επισκέπτης ο Λούλης. Μάλιστα, κάποτε βρήκα μία επιστολή του Κίτσου Μακρή που πρότεινε στον Χριστόπουλο να ψηφίσει τον Λούλη στις εκλογές του ’61, που έμειναν στην ιστορία ως «εκλογές βίας και νοθείας». Μάλιστα κατάφερε να τον πείσει κι από εκεί που όλοι ήταν φιλοβασιλικοί ψηφοφόροι, μετατοπίστηκαν προς το κέντρο», θυμήθηκε ο κ. Γρηγόρης Καρταπάνης, ο οποίος κατέχει επίσης τη θέση του αντιπροέδρου στην Εταιρεία Θεσσαλικών Ερευνών κι έχει ερευνήσει εκτενώς την πορεία του συγγενή του.