Ένα περιστατικό οξείας περικαρδίτιδας-μυοκαρδίτιδας λοιμώδους αιτιολογίας σε επτάχρονο κορίτσι παρουσιάστηκε στο Νοσοκομείο Βόλου και το οποίο αντιμετωπίστηκε επιτυχώς στην Παιδιατρική Κλινική.
Πρόκειται για ένα ασυνήθιστο περιστατικό για το οποίο βέβαια οι γιατροί θα πρέπει να είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να αντιμετωπίσουν.
Η περιγραφή της συγκεκριμένης περίπτωσης θα γίνει στο πανελλήνιο συνέδριο Παιδιατρικής στα Γιάννενα από τις κ.κ. Αναστασία Αναστασίου-Κατσιαρδάνη, Ευαγγελία Χαυτούρα, Ελένη Κουφόγλου, Μαρία Γιαννίκη, Δημήτριο Γαλάνη, Ρενάτα Μίτωβα της Παιδιατρικής Κλινικής.
Η κ. Κατσιαρδάνη είναι η διευθύντρια της Παιδιατρικής Κλινικής.
Όπως τονίζεται στην εργασία, «η μυοκαρδίτιδα και η περικαρδίτιδα είναι φλεγμονώδεις καταστάσεις της καρδιάς (μυοκαρδίου και περικαρδίου), λοιμώδους ή μη λοιμώδους αιτιολογίας συνηθέστερα ιογενούς και σπανιότερα μικροβιακής και κατά δεύτερο λόγο αυτοάνοσης. Είναι σπάνιες, αλλά υπαρκτές επείγουσες καταστάσεις σε παιδιά, με δυσκολία στην διάγνωση τους λόγω των υποκλινικών τους μορφών.
Η παρουσίαση του περιστατικού λόγω της σπανιότητας γίνεται για ευαισθητοποίηση του παιδιάτρου ειδικά αυτού που ευρίσκεται στο ΤΕΠ (Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών), ο οποίος θα απαιτηθεί να έχει τη πρώτη επαφή με το περιστατικό.
Το επτάχρονο κορίτσι μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο τις βραδυνές ώρες, λόγω εμπυρέτου έως 39,5ο C, ανά 6-7 ώρες, από 36ώρου με συνοδό οπισθοστερνικό-ραχιαίο άλγος που επιδεινώνεται με τις κινήσεις του σώματος. Από την αντικειμενική εξέταση διαπιστώθηκε έντονη ταχυκαρδία (160-180 σφύξεις/min), μειωμένο αναπνευστικό ψιθύρισμα αριστερά και διάχυτη ευαισθησία στην κοιλία. Τις επόμενες βραδινές ώρες νοσηλείας και επειδή η κλινική εικόνα του παιδιού επιδεινώνονταν επαναλήφθηκε ο εργαστηριακός έλεγχος. Με τη βεβαιότητα ότι η λοίμωξη είχε προσβάλει την καρδιά ζητήθηκε ξανά έλεγχος καρδιάς, όπου διαπιστώθηκε αυτή τη φορά, μικρή ποσότητα περικαρδιακού υγρού και πιθανή μυοκαρδίτιδα-περικαρδίτιδα. Συνεκτιμώντας πια τα νέα υπερηχογραφικά ευρήματα από την καρδιά, αλλά και την ολιγουρία του παιδιού, διασωληνώθηκε άμεσα και διακομίσθηκε σε τριτοβάθμιο κέντρο, στην Αθήνα, (όπου και παρακολουθείται για το χρόνιο νόσημά του), γιατί το πλησιέστερο Τριτοβάθμιο Νοσοκομείο δεν εφημέρευε και δεν διέθετε παιδοκαρδιολόγο. Η διακομιδή του έγινε με συνοδεία ειδικών παιδιάτρου και αναισθησιολόγου οι οποίοι απαιτήθηκε πολλές φορές να παρέμβουν, θεραπευτικά και υποστηρικτικά μέχρι να παραδοθεί το παιδί στη ΜΕΘ του Τριτοβάθμιου Κέντρου». Τελικά μετά από αρκετό χρονικό διάστημα και κατόπιν συνεχών παρεμβάσεων, αποχώρησε από το νοσοκομείο σε πολύ καλή κατάσταση.
Συμπεράσματα
Το συμπέρασμα της εργασίας είναι πως απαιτείται ευαισθητοποίηση και επαγρύπνηση των παιδιάτρων και μάλιστα αυτών που ευρίσκονται στο ΤΕΠ, προκειμένου να εκτιμηθεί η επείγουσα φύση ενός τέτοιου περιστατικού, αλλά και η πλήρης συνεργασία με τους συνεφημερεύοντες ειδικούς παιδιάτρους, που ως διεπιστημονική ομάδα με τους των λοιπών ειδικοτήτων ειδικούς ιατρούς, αναισθησιολόγους, καρδιολόγους, πνευμονολόγους θα μπορέσουν να φέρουν σε πέρας και να διαχειριστούν σωστά ένα τέτοιο σύνθετο περιστατικό, του οποίου η κλινική εικόνα, άπτεται πολλών ειδικοτήτων συνεργασία και υποδύεται πολλές άλλες πιθανές διαγνώσεις. Ο ρόλος του εργαστηριακού τομέα και των υπερήχων αποβαίνει βοηθητικός και σωτήριος σε τέτοιες περιπτώσεις, που θα πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα, επιθετικά και υποστηρικτικά με μόνο στόχο να σωθούν ζωές παιδιών, κάτω από οποιεσδήποτε δύσκολες συνθήκες, λειτουργίας του Εθνικού Συστήματος Υγείας.