Ο Παρίσης Μέμος δεν είναι ένας απλός φίλαθλος του Ολυμπιακού Βόλου. Για πάνω από 50 χρόνια το ιδρυτικό μέλος του ΣΦΟΒ βρίσκεται στις επάλξεις και στην «ερυθρόλευκη» κερκίδα για να παρακολουθήσει και να ενισχύσει ηθικά την αγαπημένη του ομάδα. Μαζί της έχει ζήσει μεγάλες στιγμές, αλλά και στεναχώριες. Εξάλλου, όλα είναι μέσα στη ζωή με τον ίδιο να δηλώνει ότι ο Ολυμπιακός Βόλου είναι ένα μεγάλο κομμάτι της δικής του ζωής.
Συναντήσαμε τον Παρίση Μέμο στο River Café και μας παραχώρησε την παρακάτω πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που είναι γεμάτη με… Ολυμπιακό Βόλου:
Από πότε παρακολουθείς τον Ολυμπιακό και ποιοι ήταν οι λόγοι δημιουργίας του Συνδέσμου Φιλάθλων;
Τον Ολυμπιακό άρχισα να τον παρακολουθώ από 12 ετών. Το 1971 ιδρύσαμε τον Σύνδεσμο Φιλάθλων μαζί με άλλα παιδιά όπως ο Κώστας Μαύρος, ο Βασίλης Μαρέδης, η Πιπίτσα, ο Σανίδας, ο Δημήτρης Κέμος κ.α. Μάλιστα, ο ΣΦΟΒ είναι ο αρχαιότερος επαρχιακός σύνδεσμος φιλάθλων σε όλη την Ελλάδα. Κάναμε αυτή την κίνηση λόγω της αγάπης μας για την ομάδα. Ο κόσμος που τότε γέμιζε τη φυσική έδρα του Ολυμπιακού, το ΕΑΚ Βόλου, έπρεπε να οργανωθεί και αυτός ήταν ο βασικός μας στόχος.
Ανοίξαμε τα πρώτα γραφεία που τότε ήταν στην Παραλία του Βόλου, εκεί που είναι τώρα τα γραφεία του Ερασιτέχνη. Όσο μπορούσαμε βοηθούσαμε ηθικά, αλλά και οικονομικά τη διοίκηση του Ολυμπιακού, αφού τότε το ποδόσφαιρο ήταν ακόμη ερασιτεχνικό. Φροντίζαμε για τη δημιουργία ωραίας ατμόσφαιρας στην κερκίδα σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι και διοργανώσαμε εκδρομές σε όλη την Ελλάδα προκειμένου να σταθούμε στο πλευρό των ποδοσφαιριστών μας όταν έπαιζαν εκτός έδρας.
Εξ αρχής γράψαμε πολλά μέλη και όταν τα γραφεία μας μεταφέρθηκαν στην οδό Ιάσονος είχαμε εγγεγραμμένους και ταμειακώς εντάξει 750 φίλους του Ολυμπιακού. Πολλά μέλη μας ήταν νέα παιδιά που είχαν ταυτότητες μέλους του Συνδέσμου και έμπαιναν στο στάδιο από την Θύρα 1. Αγάπησαν τον Ολυμπιακό και όταν μεγάλωσαν κάποιοι από αυτούς έγιναν αθλητές ή παράγοντες του συλλόγου.
Πόσα χρόνια διετέλεσες πρόεδρος του ΣΦΟΒ και από ποιες άλλες θέσεις έχεις υπηρετήσει τον σύλλογο;
Ανέλαβα την προεδρία του Συνδέσμου το 1975 και έμεινα στη θέση αυτή για μία εικοσαετία περίπου, φροντίζοντας όλα αυτά τα χρόνια να μπαίνουν συνεχώς νεαρά παιδιά στις τάξεις μας διότι ένας σύλλογος πρέπει να φροντίζει και για το μέλλον του. Επίσης, για μία διετία επί προεδρίας Δημήτρη Σαμαρά ήμουν γενικός αρχηγός στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Τότε πολεμήσαμε με τα εκατομμύρια του Βουλινού και χάσαμε στις λεπτομέρειες την άνοδο από τον Μακεδονικό, αφού τερματίσαμε δεύτεροι.
Για λόγους εργασίας αποσύρθηκα από τη διοίκηση του ΣΦΟΒ στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και τα παιδιά που συνέχισαν με εξέλεξαν επίτιμο πρόεδρο. Ωστόσο, πάντα ήμουν δίπλα στην ομάδα και θα συνεχίσω να στηρίζω με τη φωνή μου στο γήπεδο και με την αγορά ενός εισιτηρίου διαρκείας. Μέχρι να πεθάνω θα είμαι κοντά στον Ολυμπιακό.
Ποιες από τις εκδρομές που διοργανώσατε ως Σύνδεσμος σου έχουν μείνει αξέχαστες;
Είναι γεγονός ότι έχουμε διοργανώσει εκδρομές που έμειναν στην ιστορία. Ειδικά την δεκαετία του ’70. Τι να πρωτοθυμηθώ… Είχαμε πάει στη Λεωφόρο για αγώνα με τον Παναθηναϊκό, τον οποίο χάσαμε με 6-3. Τριάντα πούλμαν γεμίσαμε και ταξιδέψαμε από τον Βόλο στην Αθήνα.
Πάλι με 30 λεωφορεία πήγαμε στον Ταύρο για να αντιμετωπίσουμε τον Φωστήρα, τον επονομαζόμενο «φονέα των γιγάντων» και μάλιστα είχαμε νικήσει 2-1. Με το τέλος του αγώνα έφυγα για φαντάρος.
Παίξαμε μπαράζ στη Βέροια για την άνοδο στην Α’ Εθνική και χάσαμε 3-2 στα τελευταία λεπτά. Επειδή την είχαμε κερδίσει στον Βόλο, χρειάστηκε να γίνει νέος αγώνας στο «Αλκαζάρ» της Λάρισας και εκεί έγινε μία πραγματική «ερυθρόλευκη εκστρατεία». Κάποιοι φίλοι του Ολυμπιακού είχαν μεταβεί ακόμη και με ποδήλατα στη Λάρισα και όλοι μαζί πανηγυρίσαμε την άνοδο ύστερα από τη νίκη μας με 2-1.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει το μπαράζ στο Περιστέρι με τη Ρόδο όπου έδωσαν το «παρών» 6.000 φίλαθλοι του Ολυμπιακού και έδωσαν την ώθηση στην ομάδα να κερδίσει την άνοδο στη Β’ Εθνική και τέλος δεν ξεχνάμε και το ταξίδι στο Βελιγράδι για τον νικηφόρο αγώνα με τη Ραντ για το Γιουρόπα Λιγκ.
Θυμάσαι κάποιο περιστατικό που έχει συμβεί στην κερκίδα του Ολυμπιακού;
Σε μία διαδρομή 50 χρόνων περίπου είναι πολλά τα περιστατικά που έχουν συμβεί. Κάποια είναι πραγματικά ευτράπελα με πρωταγωνιστές παιδιά που έχουν φύγει από τη ζωή όπως ο Αργύρης Κιουρτζόγλου, ο αδελφός του ο Φώτης ή ο επονομαζόμενος «Μπικ». Η ανάμνησή τους μένει ζωντανή στην καρδιά μου.
Μπορώ να θυμηθώ ένα παιχνίδι που παίζαμε στο ΕΑΚ με την Καστοριά. Ήταν το 1987 και είχε έρθει από την Αθήνα κινηματογραφικό συνεργείο που τραβούσε φάσεις οι οποίες «έπαιξαν» στην γνωστή ταινία «Η φανέλα με το 9» του Παντελή Βούλγαρη. Εκείνο το ματς είχε και συγκλονιστική εξέλιξη, αφού νικήσαμε 3-2 με ανατροπή στο τέλος. Ήταν από τα παιχνίδια που λες ότι τα πήρε ο κόσμος.
Υπήρχαν ακόμη περιπτώσεις που πηγαίναμε εκτός έδρας με ένα λεωφορείο 25 άτομα και αυτό χαλούσε, οπότε έπρεπε να κατεβούμε από αυτό και να σπρώξουμε για να πάρει μπρος και να μας πάει στον προορισμό μας. Δεν υπήρχε περίπτωση να χάναμε αγώνα του Ολυμπιακού.
Ο Ολυμπιακός Βόλου έχει στην ιστορία του πολλούς θριάμβους, αλλά και… τραγωδίες. Ποια είναι η πιο ευχάριστη και αντίστοιχα η πιο δυσάρεστη στιγμή που βίωσες ως φίλαθλος της ομάδας;
Πολλές είναι οι ευχάριστες στιγμές. Έχουμε πανηγυρίσει μεγάλες νίκες επί σπουδαίων αντιπάλων. Όλοι οι άνοδοι στην Α’ Εθνική μου προσέφεραν τεράστια χαρά, όπως και η έξοδος στο Γιουρόπα Λιγκ. Επίσης, οι ευρωπαϊκές πορείες του Ολυμπιακού στο γυναικείο μπάσκετ, αλλά και επιτυχίες όλων των αθλημάτων που καλλιεργεί ο σύλλογος.
Δυστυχώς, είδαμε και δύο φορές την περασμένη δεκαετία την ποδοσφαιρική ομάδα να διαλύεται, αλλά ο Ολυμπιακός είναι πάντα εδώ. Αναγεννιέται όπως ο φοίνικας εκ της τέφρας του. Αν ήταν άλλος σύλλογος τώρα δεν θα υπήρχε.
Το σχόλιό σου για την μέχρι τώρα πορεία της ποδοσφαιρικής ομάδας…
Δεν συζητώ καν ότι πρέπει η ομάδα να σωθεί. Πρέπει όλοι να βάλουν το κεφάλι κάτω και να δουλέψουν για να βγούμε από τη δύσκολη βαθμολογικά θέση. Από εκεί και πέρα, η διοίκηση πρέπει να συνεχίσει το έργο της όσον αφορά τις εγκαταστάσεις της ΠΑΕ. Να ολοκληρωθούν τα γήπεδα στον Άγιο Γεώργιο ώστε το αθλητικό κέντρο να είναι απόλυτα λειτουργικό και να χρησιμοποιείται από την ομάδα. Επίσης, πρέπει να πιέσει τους αρμόδιους φορείς να βρεθεί μια λύση με το ΕΑΚ. Αυτό είναι το «σπίτι» του Ολυμπιακού και η ομάδα πρέπει να επιστρέψει. Μην ξεχνάμε ότι το ΕΑΚ φέρει το όνομα «Τάκης Συνετόπουλος», δηλαδή μίας παλιάς δόξας του Ολυμπιακού Βόλου.
Επίσης, η παρούσα διοίκηση είναι καλό να βρει και άλλους παράγοντες για να την πλαισιώσουν. Οι απαιτήσεις ενός συλλόγου όπως ο Ολυμπιακός Βόλου είναι μεγάλες και δεν μπορεί μόνο ένα άτομο να σηκώσει το βάρος. Ο Ευριπίδης Τσιμπανάκος και οι συνεργάτες του δίνουν μεγάλο αγώνα για τον Ολυμπιακό, αλλά ο κόσμος θέλει να του δώσεις και όραμα για το μέλλον.
Ποιους παίκτες του Ολυμπιακού διαχρονικά θα ξεχώριζες για την αξία, αλλά και την αγάπη τους για τον σύλλογο;
Από τον Ολυμπιακό έχουν περάσει πολλά παιδιά που αγωνίστηκαν με αυταπάρνηση για τη φανέλα του. Θυμάμαι τον τερματοφύλακα Μαντζαφλέρη που έπαιζε με βγαλμένη ωμοπλάτη μέσα στα Τρίκαλα. Είχαμε κερδίσει 1-0 μπροστά σε 18.000 κόσμο. Μεγάλοι παίκτες φόρεσαν τα ερυθρόλευκα… Μποτίνος, Συνετόπουλος, ο Θανάσης Βήτας, ο Μάνδαλος, ο Βαϊνάς, ο Τάχος, ο Καραμίχαλος, ο Σκούτας και φυσικά ο τεράστιος Ίμρε Μπόντα. Όλοι αυτοί ήταν «σημαίες» για τον Ολυμπιακό και προσέφεραν τα μέγιστα. Σίγουρα αδικώ κάποιους που δεν ανέφερα οπότε σταματώ εδώ την ονοματολογία.
Τα παλαιότερα χρόνια υπήρχε ένας κορμός παικτών στον Ολυμπιακό, ενώ πλέον οι ποδοσφαιριστές δεν μένουν πολύ στην ομάδα και οι προπονητές έρχονται και φεύγουν. Πρέπει να αφήσουμε έναν προπονητή να δουλέψει απρόσκοπτα τουλάχιστον για μία τριετία για να φανεί το έργο του και σιγά-σιγά να ξαναδημιουργηθεί ένας κορμός παικτών που θα χρειάζεται κάθε φορά λίγες προσθήκες.
Τι θα συμβούλευες τους νεαρότερους φιλάθλους;
Θα τους συμβούλευα να είναι πάντα κοντά στην ομάδα και στις καλές και στις άσχημες στιγμές διότι ο Ολυμπιακός Βόλου είναι ιδέα. Είναι σύλλογος συνυφασμένος με την κοινωνία της πόλης μας. Πρέπει τα παιδιά να βοηθούν τους παίκτες με τις εκδηλώσεις τους και παράλληλα να προστατεύουν την ομάδα γιατί οι ποινές είναι πολύ αυστηρές.
Επίσης, οι σύνδεσμοι πρέπει να οργανωθούν καλύτερα. Πλέον τη σκυτάλη από εμάς τους παλαιότερους πήραν οι Austrian Boys, οι Malavetas και οι Vatos Locos. Ας έλθουν σε συνεννόηση με τις διοικήσεις ΠΑΕ και Ερασιτέχνη και ας κάνουν μία εξόρμηση για να γράψουν νέα μέλη, ώστε να είναι πιο δυνατοί.
Τι σημαίνει για τον Παρίση Μέμο ο Ολυμπιακός Βόλου;
Ο Ολυμπιακός Βόλου είναι κομμάτι από τη ζωή μου. Το λέω και συγκινούμαι… Σκέφτομαι ότι και η σύζυγός μου που έχασα πρόσφατα ήταν και αυτή Ολυμπιακός, όπως και όλη μου η οικογένεια.
Χωρίς τον Ολυμπιακό δεν μπορώ να ζήσω. Με αυτή την ομάδα έχω πανηγυρίσει, έχω γελάσει, έχω στεναχωρηθεί, έχω κλάψει.
Με την ευκαιρία της παρούσας συνέντευξης θα ήθελα να ευχηθώ το 2022 να έχει υγεία όλος ο κόσμος και όλα τα αγωνιστικά τμήματα του Ολυμπιακού να καταγράψουν επιτυχίες. Οι φίλαθλοι να είναι συσπειρωμένοι και στο μέτρο του δυνατού κοντά σε όλες μας τις ομάδες.