“Όταν δεν τιμάς τον νεότερο πολιτισμό σου, δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις να σε σέβονται οι άλλοι…”

Έπειτα από 40 χρόνια στο Κέντρο Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών η κ. Αικατερίνη Πολυμέρου – Καμηλάκη, ταξιδεύει σε ολόκληρη την Ελλάδα δίνοντας διαλέξεις για το ελαιόλαδο, την κυκλαδίτικη γαστρονομία, για παραδοσιακές τεχνικές, για ποικίλες όψεις του λαϊκού υλικού βίου και πολιτισμού. Χθες τιμήθηκε από το Λύκειο Ελληνίδων.

Η κ. Καμηλάκη έχει αφιερώσει τη ζωή της στην παράδοση και στον λαϊκό πολιτισμό προσπαθώντας μέσα από επιτόπια έρευνα, διδασκαλία, επιστημονικά άρθρα, εκθέσεις, μελέτες, εκδόσεις, να διασώσει και να προωθήσει την τοπικότητα, την άυλη πολιτιστική κληρονομιά, τη χειροτεχνία, τα παραδοσιακά προϊόντα και είναι η πρώτη που κατέγραψε πιο συστηματικά σε μια τρίγλωσση έκδοση, τα ελληνικά επώνυμα τοπικά προϊόντα από τα οποία αργότερα προέκυψαν τα ΠΟΠ. «Πάντα θεωρούσα και θεωρώ ακόμη ότι ο λαϊκός πολιτισμός είναι ένα δυναμικό σύστημα που δεν έχουμε καταλάβει πόσο πολύτιμο μας είναι για να σταθούμε ως κράτος και πόσο μπορεί να μας βοηθήσει να πάμε λίγο παραπέρα συμβάλλοντας αποφασιστικά στην ανάπτυξη της οικονομίας» σημειώνει.

Η κ. Καμηλάκη γεννήθηκε το 1950 στην Τσαγκαράδα του Πηλίου. Παιδί λιγογράμματων, αλλά φιλοπρόοδων αγροτών, χαρακτηριστική εκπρόσωπος αυτής της γενιάς από την περιφέρεια που με ελάχιστα εφόδια κατάφερε να προκόψει, να ξεχωρίσει, να δημιουργήσει. Μιλάει με μεγάλη περηφάνια και τρυφερότητα για τον τόπο της. «Στην Τσαγκαράδα πήγα στο Οικονομικό Γυμνάσιο του χωριού που υπήρχε τότε, κληροδότημα από τους Αιγυπτιώτες Τσαγκαραδιώτες. Εξαιρετικό σχολείο, καλλιμάρμαρο και με πολύ καλούς δασκάλους. Ήταν μεγάλο δώρο για μένα αυτή η καθημερινή διαδρομή από το σπίτι στο σχολείο μέσα από το καλντερίμι. Παρακολουθούσα την αναγέννηση της φύσης, την πορεία των φυτών, τις εποχές, τα μανιτάρια. Και τώρα ακόμη όταν σκέφτομαι ένα ωραίο ντεκόρ για να βάλω στις σκέψεις μου, είναι η Τσαγκαράδα. Είναι ένας τόπος που σε γυμνάζει να είσαι ανθεκτικός στα στοιχεία της φύσης και σου δίνει μεγάλες δυνάμεις για τα δύσκολα στη ζωή. Συχνά, πήγαινα και στα χωράφια. Ειδικά όταν ήταν η εποχή για τα κάστανα, τώρα δηλαδή, εγώ και οι δύο αδελφές μου έπρεπε το μεσημέρι τελειώνοντας το σχολείο να πάμε στο χωράφι και να βοηθήσουμε. Όλη αυτή η επαφή με τη φύση, το να γνωρίζω κάθε τι που φυτρώνει σε κείνα τα μέρη, με βοήθησε πάρα πολύ αργότερα όταν ασχολήθηκα με τα βότανα και τη διατροφή. Αγαπούσα τα έθιμα, τις παραδόσεις, τον λαϊκό πολιτισμό. Ήθελα να ανακαλύψω τη σοφία που κρύβει. Όλα αυτά τα χρόνια γυρνούσα όλη την Ελλάδα σαν τον Κοσμά τον Αιτωλό, πιστεύοντας ότι αυτός ο τόπος έχει ανάγκη από την καταξίωσή του στη νεότερη κληρονομιά».

«Ελληνικότητα είναι να έχουμε αυτοεκτίμηση σε ό,τι είμαστε» συνεχίζει η κ. Αικατερίνη Πολυμέρου – Καμηλάκη. «Να αγαπούμε τον τόπο μας και να πιστεύουμε ότι έχει δυνάμεις οι οποίες θα μπορούσαν εάν τις αξιοποιήσουμε να μας δώσουν ένα καλύτερο μέλλον. Όταν δεν τιμάς τον νεότερο πολιτισμό σου, δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις να σε σέβονται οι άλλοι. Είναι πολύ καλό το ότι ζούμε εδώ που έζησαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι και δημιούργησαν ό,τι δημιούργησαν, αλλά το να κρυβόμαστε πίσω από τις κολόνες δεν έχει κανένα νόημα. Εμείς είμαστε αυτοί που είμαστε τώρα».