Όσο υπάρχουν ποιητές…

Του ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΥΛΑΤΟΥ

Ένας φίλος μού έφερε να διαβάσω μια ποιητική συλλογή που είχε εκδοθεί πρόσφατα στην πόλη μας. Δημιουργός της είναι ο Γιάννης Τερζίδης και έχει τίτλο: «Σχήματα Λόγου – Αποχρώσεις Συναισθημάτων».
Ομολογώ ότι από το πρώτο ποίημα που διάβασα ένιωσα ένα αρμονικό λίκνισμα – από μικρά, στην αρχή – συναισθημάτων που κατακλύζουν τον νου και την καρδιά. Ένα σκίρτημα βαθύ και ανθρώπινο να ξυπνά από τον λήθαργο τις πιο γλυκές και ευαίσθητες «αποχρώσεις συναισθημάτων» που κάθε άνθρωπος κουβαλά μέσα του και περιμένουν μαρμαρωμένες μέχρι να έρθει αναπάντεχα ένας δημιουργός να τους δώσει πνοή και ανάσα.
Η ποίηση του Γιάννη Τερζίδη δεν είναι σμιλεμένη με επίπονη προσπάθεια εναρμόνισης. Αντίθετα είναι μια συνεχής ροή εκφοράς λόγου, μορφοποιημένης αυθόρμητα και με απλότητα τέτοια, που κάθε στίχος να προσαρμόζεται με τελειότητα στο περίτεχνο οικοδόμημα της ποίησής του.
Έχει μια αδιάλειπτη ροή λόγου και εικόνων που ανυψώνουν την ανθρώπινη φύση και ιδιαίτερα εκείνων που – όπως λέει και ο Καβάφης – εκλεκτή συγκίνηση το πνεύμα τους και την ψυχή τους αγγίζει.
Εκφράζω εδώ, εκ βαθέων, εκείνο που αισθάνομαι, χωρίς να έχω γνώσεις κριτικής του Λόγου και της Ποίησης. Ό,τι όμως με συγκινεί και μου είναι απόλυτα κατανοητό, χωρίς κενά, το θαυμάζω!
Έτσι ο Γιάννης έχει την ικανότητα να βγάζει στον αφρό, όσο βάθος και αν έχει ο λόγος του, την ουσία και την εικόνα που πρέπει ώστε να γίνεται κατανοητός από όλους.