Μοναδικός εκπρόσωπος της Μαγνησίας στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής για την περίοδο 2023-24 θα είναι ο Μαγνησιακός, ομάδα με ιστορική διαδρομή 95 ετών. Οι «κυανόλευκοι» αναδείχθηκαν φέτος πρωταθλητές της ΕΠΣ Θεσσαλίας και εν συνεχεία κατάφεραν να εξασφαλίσουν την άνοδο μέσω της διαδικασίας των μπαράζ με πρωταθλητές άλλων Ενώσεων.
Η φετινή πορεία ήταν μία δικαίωση για την προσπάθεια του προπονητή Θάνου Θεοδώρου και των ποδοσφαιριστών, καθώς και της διοίκησης του Κώστα Γκουγκουλιά που χρειάστηκε να κάνει οικονομική υπέρβαση το περασμένο καλοκαίρι για να φέρει στην ομάδα παίκτες εγνωσμένης αξίας, που «έδεσαν» αρμονικά με το υλικό που προϋπήρχε και δημιουργήθηκε μία ισχυρή ομάδα, που αποδείχθηκε ικανή όχι μόνο για τον τίτλο στην ΕΠΣΘ, αλλά και για αλλαγή κατηγορίας.
Φυσικά ο Μαγνησιακός δεν είναι η πρώτη φορά που θα παίξει σε Εθνικό πρωτάθλημα. Έχει συμμετάσχει άλλες πέντε χρονιές, δύο στη Γ’ Εθνική και τρεις στη Δ’, ενώ σε τίτλους μετρά την κατάκτηση επτά πρωταθλημάτων ΕΠΣΘ και ενός Κυπέλλου. Από τα «σπλάχνα» του έχουν αναδειχθεί σημαντικοί ποδοσφαιριστές, που έχουν παίξει ποδόσφαιρο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Πλησιάζοντας τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του ο Μαγνησιακός είναι ένας σύλλογος που με συνέπεια τιμά το ποδόσφαιρο στον Βόλο.
Από τους Κεραυνό και Απόλλωνα έως τον Παγασητικό
Ο Μαγνησιακός είναι από τα παλαιότερα σωματεία της ΕΠΣ Θεσσαλίας με έτος ίδρυσης το 1928, οπότε έχει φτάσει τα 95 χρόνια ιστορίας. Εκείνη τη χρονιά πρωτοεμφανίστηκαν οι προπομποί του Μαγνησιακού. Ο λόγος για τον Κεραυνό της συνοικίας «Επτά Πλατάνια» που είχε ως χρώματα το μαύρο και το άσπρο και τον Απόλλωνα από το «Οξυγόνο» με χρώματα μπλε-άσπρο, αλλά και βυσσινί- μαύρο.
Οι δύο ομάδες εκπροσωπούσαν γειτονικές περιοχές, είχαν φιλικές σχέσεις και το 1945 ένωσαν τις δυνάμεις τους δημιουργώντας τον Παγασητικό, η φανέλα του οποίου ήταν μπλε και άσπρη. Η συγκεκριμένη ομάδα θαυμάστηκε για το εξαιρετικό ποδόσφαιρο που έπαιζε και το επιθετικό της στιλ. Αδικείται από το γεγονός ότι δεν κατάφερε να κατακτήσει κάποιο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Θεσσαλίας, αλλά ήταν πολύ δύσκολο εκείνη την εποχή να ξεπεράσει κανείς την πανίσχυρη ομάδα της Νίκης. Ο Παγασητικός έμεινε δεύτερος πίσω από τη Νίκη το 1949 και το 1951, ενώ μπόρεσε να βρεθεί ψηλότερα από αυτή στη βαθμολογία το 1952, αλλά και πάλι δεν στέφθηκε πρωταθλητής, χάνοντας 2-1 από τον Ολυμπιακό σε αγώνα μπαράζ. Πέρασαν μεγάλοι παίκτες από τον Παγασητικό εκείνης της εποχής, όπως ο Θέμης Μουστακλής, που αργότερα έπαιξε στον Ολυμπιακό Πειραιώς και χάθηκε νέος από λευχαιμία, ο Κωστής Αντωνόπουλος, τα αδέλφια Οικονόμου κ.α. Στην ιστορία έχει μείνει και η πορεία του Παγασητικού στο Κύπελλο Ελλάδος τη σεζόν 1951-52, αφού έφτασε μέχρι τους «8» και αποκλείστηκε από Ολυμπιακό Πειραιώς, που κυριαρχούσε εκείνη την εποχή στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Στους πρώτους τέσσερις γύρους ο Παγασητικός ήταν μόνο φιλοξενούμενος, αλλά νίκησε κατά σειρά τη Νίκη με 1-2, τον Π.Ο. Τρικάλων, τον Ολυμπιακό Λαμίας και τον Ολυμπιακό Βόλου με 0-1 (το παιχνίδι διεκόπη σε βάρος των «ερυθρολεύκων» λόγω επεισοδίων). Στη φάση των «16» ο Παγασητικός νίκησε 3-2 στον Βόλο τον Μακεδονικό, ενώ στους «8» υποδέχθηκε τον Ολυμπιακό Πειραιώς, από τον οποίο ηττήθηκε 1-3, παρά τη σθεναρή αντίσταση που κατέβαλε.
Στο ματς αυτό ο Παγασητικός είχε μειώσει σε 1-2 με τον Μέμο, ενώ η ενδεκάδα του ήταν η εξής: Καμαρόπουλος, Λαμπρόπουλος, Κρυστάλλης, Αναγνώστου, Σγατζής, Παπαλάπας, Μουστακλής, Θ. Οικονόμου, Σ. Οικονόμου, Μέμος, Κόκκαλης.
Η γέννηση του Μαγνησιακού και η πορεία του ως σήμερα
Ο Μαγνησιακός «γεννήθηκε» τη σεζόν 1961-62 και προήλθε από τη συγχώνευση του Παγασητικού με μία άλλη ιστορική ομάδα, τον Κένταυρο. Σύμφωνα με το καταστατικό έχει χρώματα μπλε-άσπρο-μαύρο, αν και με την πάροδο του χρόνου επικράτησαν το μπλε και άσπρο.
Πρώτος του πρόεδρος ήταν ο Γιώργος Σούγγαρης. Τότε η ομάδα κατέκτησε στα γήπεδα τον τίτλο της ΕΠΣΘ νικώντας 1-0 σε μπαράζ την Αναγέννηση Καρδίτσας και απέκτησε το δικαίωμα συμμετοχής στη Β’ Εθνική, το οποίο έχασε μαζί με τον τίτλο διότι δεν πληρώθηκε κάποιο παράβολο που αφορούσε την ασφάλιση των ποδοσφαιριστών. Ακόμη και σήμερα οι παλαίμαχοι του Μαγνησιακού αναφέρουν με πίκρα το γεγονός αυτό.
Στη συνέχεια η ομάδα πρωταγωνίστησε στα πρωταθλήματα της ΕΠΣΘ, ενώ εκπροσώπησε τον νομό και σε Εθνικό επίπεδο. Τη σεζόν 1964-65 τερμάτισε στην κορυφή της Α’ τοπικής και για πρώτη φορά πανηγύρισε την άνοδο στη Γ’ Εθνική (που τότε είχε την ονομασία Β’ Εθνική Ερασιτεχνική).
Αυτή η πρώτη συμμετοχή σε Εθνικό πρωτάθλημα στέφθηκε με επιτυχία μια και ήλθε 8η στον 3ο όμιλο με 29 βαθμούς (σύστημα βαθμολογίας 3-2-1). Ακόμη καλύτερα τα πήγε ο Μαγνησιακός στο πρωτάθλημα της σεζόν 1966-67, που ονομάστηκε επίσημα Γ’ Εθνική. Πήρε την 5η θέση στον 3ο όμιλο με 51 βαθμούς στο ενεργητικό του. Όμως η κατάργηση της Γ’ Εθνικής την επόμενη περίοδο έφερε το βολιώτικο συγκρότημα ξανά στο τοπικό πρωτάθλημα.
Ο Μαγνησιακός αναδείχθηκε πρωταθλητής της ΕΠΣΘ τόσο το 1967-68, όσο και το 1969-70, διεκδικώντας σε ειδικό πρωτάθλημα την άνοδό του στη Β’ Εθνική, δίχως να τα καταφέρει. Ο τέταρτος τίτλος για τους «κυανόλευκους» ήρθε το 1981-82 και μαζί έφερε και την άνοδο στη Δ’ Εθνική, με την ομάδα να συγκεντρώνει 19 βαθμούς (με σύστημα βαθμολογίας 2-1-0) και να τερματίζει 20η μεταξύ 21 συλλόγων στον 5ο όμιλο.
Έτσι, επέστρεψε στην Α’ ΕΠΣΘ, για να φτάσουμε στην περίοδο 1985-86 όπου ο Μαγνησιακός αναδείχθηκε πρωταθλητής με απολογισμό 22 νίκες, τρεις ισοπαλίες και πέντε ήττες. Μάλιστα, έκανε και το νταμπλ αφού πήρε και το μοναδικό Κύπελλο της ιστορίας του. Στον τελικό αντιμετώπισε τον Νηλέα τον οποίο συνέτριψε με 6-0.
Το 1986-87 οι «κυανόλευκοι» ήταν αρκετά άτυχοι. Η ΕΠΟ αποφάσισε δραστική μείωση των ομάδων της Δ’ Εθνικής και έτσι από τις 19 του 5ου ομίλου έπεσαν οι 14. Ο Μαγνησιακός είχε καλή πορεία και πάλεψε για τη σωτηρία, αλλά οι 39 βαθμοί που συγκέντρωσε τον έφεραν στην τιμητική 9η θέση, που όμως δεν ήταν αρκετή για να τον κρατήσει στην κατηγορία.
Το 1987-88 ο Μαγνησιακός διεκδίκησε την επιστροφή του σε Εθνική κατηγορία, αλλά έμεινε τρίτος στο πρωτάθλημα της Α’ τοπικής. Έφτασε και στον τελικό του Κυπέλλου, αλλά ηττήθηκε με 2-1 από τον Γ.Σ. Αλμυρού. Μέχρι το 1993 παρέμεινε στην Α’ τοπική, για να ακολουθήσει μία διετία στην Β’ κατηγορία (1993-95). Το 1998 υποβιβάστηκε ξανά, αλλά την αμέσως επόμενη χρονιά επέστρεψε στην Α’ ΕΠΣΘ, ενώ το 2002 ήταν και φιναλίστ του Κυπέλλου, χάνοντας δύσκολα με 1-0 από τη Νίκη.
Συγκλονιστική εξέλιξη είχε το πρωτάθλημα της Α’ κατηγορίας τη σεζόν 2002-03. Σε 38 αγώνες ο Μαγνησιακός ήταν πρώτος με 96 βαθμούς (31 νίκες, τρεις ισοπαλίες και τέσσερις ήττες), όσους και ο Γ.Σ. Αλμυρού. Οι δύο ομάδες έλυσαν τις διαφορές τους για τον τίτλο σε αγώνα μπαράζ στο Βελεστίνο με τον Μαγνησιακό να φτάνει στη νίκη με το εντυπωσιακό σκορ 6-5.
Στη Δ’ Εθνική της περιόδου 2003-04 δεν τα κατάφερε, αφού ήρθε 16ος και τελευταίος στον 4ο όμιλο με μόλις έξι βαθμούς. Μία νίκη και επτά ισοπαλίες σε 30 ματς ήταν ο απολογισμός του, ενώ του αφαιρέθηκαν και τέσσερις πόντοι από δύο μηδενισμούς.
Τα επόμενα 12 χρόνια ο Μαγνησιακός μετείχε στην Α’ κατηγορία. Το 2016 υποβιβάστηκε και επανήλθε αμέσως, καθώς η ομάδα τερμάτισε πρώτη στον όμιλό της με άνεση (μένοντας αήττητη εκτός έδρας) και στον αγώνα για τον τίτλο της Β’ κατηγορίας νίκησε τον Άνθιμο Γαζή με 2-1, επιστρέφοντας με πανηγυρικό τρόπο στην Α’. Το 2019 έπεσε ξανά και λόγω της πανδημίας του Covid 19 ο σύλλογος «κόλλησε» στη Β’ τοπική, μέχρι που τη σεζόν 2021-22 αναδείχθηκε πρωταθλητής και επέστρεψε στην Α’ ΕΠΣΘ.
Μάλιστα, αν και νεοφώτιστος τη φετινή σεζόν -έχοντας βέβαια ενισχυθεί σημαντικά και στις μεταγραφές- έκανε εκπληκτική πορεία και αναδείχθηκε πρωταθλητής για 7η φορά στην ιστορία του. Συγκέντρωσε 69 βαθμούς με 22 νίκες, τρεις ισοπαλίες και μόνο μία ήττα, για να ακολουθήσει η άνοδός του σε Εθνική κατηγορία μετά από 20 χρόνια και ειδικότερα στη Γ’ Εθνική μετά από 56 χρόνια. Αυτό έγινε μέσω της διαδικασίας των μπαράζ των πρωταθλητών των Ενώσεων με τον Μαγνησιακό να κατακτά επάξια την 2η θέση στον 4ο όμιλο με 12 βαθμούς, αφού σε έξι αγώνες μέτρησε τέσσερις νίκες (η μία στα «χαρτιά») και δύο ήττες.
Τα άλλα τμήματα
Εκτός από το τμήμα του ποδοσφαίρου ο Μαγνησιακός διαθέτει εδώ και πέντε χρόνια τμήμα κολύμβησης -κλασικής και τεχνικής- με αρκετές επιτυχίες. Επίσης, καλλιεργεί τα αθλήματα της καλλιτεχνικής κολύμβησης, του τριάθλου και του πεντάθλου. Τη δεκαετία του ’80 συντηρούσε ομάδες μπάσκετ (με «ψυχή» του τμήματος τον Βάκη Παρασκευόπουλο), βόλεϊ και χάντμπολ (με έφορο τον Γιώργο Παππή). Μάλιστα, είναι ο σύλλογος που έφερε το άθλημα του χάντμπολ στην πόλη του Βόλου, ενώ η ομάδα έφτασε να παίζει στη Β’ Εθνική. Την προηγούμενη δεκαετία είχε και ομάδα ποδοσφαίρου γυναικών.
Το γήπεδο
Τη δεκαετία του ’30 ο Κεραυνός έκανε προπονήσεις σε μία αλάνα που βρισκόταν στην οδό Παγασών με Αναλήψεως, ενώ όλα τα επίσημα παιχνίδια διεξαγόταν στο γήπεδο της Νίκης.
Μετά τον πόλεμο και ως Παγασητικός πλέον μετακόμισε σε γήπεδο πίσω από το γερμανικό νεκροταφείο και δίπλα από ένα εργοστάσιο υαλικών, αλλά για να χτιστεί εκεί εκκλησία έγινε ανταλλαγή οικοπέδων, με τον σύλλογο να παίρνει ένα πρώην στρατιωτικό ακίνητο, εκεί που βρίσκεται η τωρινή έδρα του Μαγνησιακού το… θρυλικό «Κιούπι». Στην πλήρη ιδιοκτησία του συλλόγου περιήλθε τα χρόνια της στρατιωτικής διακυβέρνησης ύστερα από ενέργειες του τότε προέδρου Στέργιου Δεληγιώργη.
Το «Κιούπι» αναμορφώθηκε σε σύγχρονο αθλητικό κέντρο στα τέλη της δεκαετίας του ’90 επί προεδρίας Διονύση Κεχρή αποκτώντας δύο γήπεδα με χλοοτάπητα. Τα έξοδα είχε καλύψει ο Δήμος Βόλου που πήρε ως αντάλλαγμα ορισμένα στρέμματα γύρω από το αθλητικό κέντρο για τη διάνοιξη δρόμων και την αξιοποίηση της περιοχής. Η επόμενη μεγάλη ανακαίνιση του χώρου έγινε πέρυσι από την τωρινή διοίκηση του Κώστα Γκουγκουλιά.