Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη βρώμικη, μια πόλη με σοβαρό κυκλοφοριακό πρόβλημα, μια πόλη που η νοοτροπία των κατοίκων της δεν της επιτρέπει να «αναπνεύσει». Όπως ο Βόλος.
Περπατώντας στην πόλη, συνάντησα έναν παλιό συμμαθητή από τον Βόλο, που από το 1998 δραστηριοποιείται στην εστίαση, στο ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Απασχολεί 16 εργαζόμενους και αναρωτήθηκα πώς τα καταφέρνει μέσα σε αυτό το άσχημο οικονομικό κλίμα.
Μου απάντησε ότι ο ίδιος, όπως και όλοι οι επαγγελματίες του κλάδου του, αλλά και δεκάδες άλλοι δυναμικοί κλάδοι της οικονομίας, οφείλουν την «άνθησή» τους στον δήμαρχο της πόλης.
Ο Γιάννης Μπουτάρης, με την εξωστρεφή πολιτική του σε Βαλκάνια, Ισραήλ, Τουρκία και Ρωσία, άνοιξε μια αγορά που είχε κινητικότητα μόνο το διάστημα που λειτουργούσαν οι πανεπιστημιακές σχολές. Η εστίαση στη Θεσσαλονίκη, έδινε τον Ιούνιο …ραντεβού για τον Σεπτέμβρη. Το ίδιο και η εμπορική αγορά.
Όχι, ο Γιάννης Μπουτάρης δεν πήρε τους κολλητούς του να τριγυρνά από έκθεση σε έκθεση του εξωτερικού και να μοιράζει φυλλάδια σαν εκπρόσωπος μιας περίεργης αίρεσης, που καλεί τους tour operators να δώσουν λίγη σημασία στο μικρό του αεροδρόμιο και στη βρώμικη πόλη του.
Με κινήσεις ισχυρού συμβολισμού και ιστορικού χαρακτήρα άνοιξε την αγορά της Τουρκίας, της Ρωσίας, των Βαλκανίων και του Ισραήλ. Την εισροή Ευρωπαίων τουριστών ανέλαβε κυρίως η κρουαζιέρα.
Ο ίδιος δημιούργησε μια νέα υπερηφάνεια για τους ίδιους τους δημότες της Θεσσαλονίκης, αναδεικνύοντας τον μοναδικό ιστορικά στον ελλαδικό χώρο κοσμοπολίτικο και πολυπολιτισμικό χαρακτήρα. Ταυτόχρονα, σε συνεργασία με τους παραγωγικούς φορείς της πόλης, δημιούργησε μια συγκεκριμένη ταυτότητα, ένα νέο brand, τη βυζαντινή καρδιά συνοδευόμενη από τη φράση «μια καρδιά, πολλές ιστορίες» αφήγησης. Αυτή η καρδιά αποτέλεσε την αφετηρία, το πάτημα για να ξεδιπλωθεί μια ολόκληρη «γλώσσα» επικοινωνίας και προβολής της πόλης προς τα έξω. Ακολούθησε η στόχευση σε αγορές ειδικού ενδιαφέροντος για την πόλη, έγιναν συμφωνίες με αεροπορικές εταιρείες, για πτήσεις σε ένα αεροδρόμιο που δεν βρίσκει κανείς ούτε κρεμοσάπουνο να πλύνει τα χέρια του.
Υλοποιήθηκαν μεγάλα διεθνή γεγονότα και τίτλοι για την πόλη. Μπήκε η Θεσσαλονίκη στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη, με αποτέλεσμα νούμερα – ρεκόρ για την πόλη σε ό,τι αφορά επισκεψιμότητα, διανυκτερεύσεις, πληρότητες στα ξενοδοχεία, αφίξεις στο αεροδρόμιο «Μακεδονία».
Οφείλουμε και επιβάλλεται να «φθονούμε» τους Θεσσαλονικείς, που διαθέτουν έναν δήμαρχο με ανοιχτούς ορίζοντες για την πόλη του, που ζωογονεί την τοπική οικονομία και δεν επαφίεται σε κανέναν.
Οφείλουμε να «φθονούμε» τους Θεσσαλονικείς που έχουν έναν δήμαρχο που η προσωπικότητά του αναγνωρίστηκε διεθνώς για την πολιτική του. Που είναι πρώτο θέμα για τις δημιουργικές πρωτοβουλίες του, όχι για τις ρυπαρές τοποθετήσεις του και τα «έργα και τις ημέρες» του. Έναν δήμαρχο που κοσμεί την πόλη του. Οφείλουμε να τους «φθονούμε» για τις επιλογές τους και να οικτίρουμε τους εαυτούς μας.
Κατερίνα Τασσοπούλου