Επιμέλεια
Μαίρη Τσακνάκη Γαβαλά
Καλεσμένος μας σήμερα ο Βασίλης Ηλιόπουλος.
Καλώς ήρθες Βασίλη στην κυριακάτικη «Θεσσαλία». Έχεις πολλά να μας πεις. Σου δίνω τον λόγο.
Καταγωγή, οικογένεια, καριέρα; Στην καριέρα στέκομαι, την υπέροχη δική σου καριέρα, για την οποία σου είμαστε ευγνώμονες.
Σ’ ακούμε…
Γεννήθηκα 19 Μαρτίου 1961 στη Νέα Αγχίαλο.
Οι γονείς μου και οι δύο Αρκάδες (Πελοποννήσιοι) και λόγω της δουλειάς του πατέρα μου ως μηχανικός αεροσκαφών στην 111 Πτέρυγα Μάχης βρέθηκαν στη Νέα Αγχίαλο όπου γεννηθήκαμε εγώ και η μεγαλύτερη κατά δύο χρόνια αδελφή μου.
Έζησα τα παιδικά μου χρόνια εκεί μέχρι το 1976 οπότε και μετακομίσαμε στη Νέα Ιωνία Βόλου όπου και τελείωσα τις δύο τελευταίες τάξεις του εξατάξιου τότε Γυμνασίου.
Τελείωσα τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών στην Πάτρα και τον Αύγουστο του ’84 κατατάχθηκα στις Ειδικές Δυνάμεις του Στρατού από όπου τον Δεκέμβριο του ’86 απολύθηκα ως έφεδρος ανθυπολοχαγός.
Η επαγγελματική μου καριέρα άρχισε αμέσως μετά αφού τα καλοκαίρια ως φοιτητής δούλευα σε εργαστήριο χρυσοχοΐας και αυτό και κάποιες άλλες συνθήκες με οδήγησαν να ασχοληθώ με αυτό και όχι με το αντικείμενο των σπουδών μου και να διατηρήσω μέχρι και σήμερα κατάστημα χρυσοχοΐας στη Δημητριάδος 174 με Κουμουνδούρου.
Το 1989 παντρεύτηκα με την Άννα Καφίδα, ακτινολόγο στο Νοσοκομείο του Βόλου και σήμερα ζούμε στον Βόλο με τα δύο μας παιδιά.
Τον Ηλία, ανθυποπλοίαρχο του Εμπορικού Ναυτικού, 27 ετών και τον Δαυίδ, 21 ετών, τριτοετή φοιτητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στη Σχολή Προγραμματιστών Υπολογιστών και συγχρόνως να τελειώνει και τη στρατιωτική θητεία στη Σάμο.
Την αρχή στον εθελοντισμό την έκανα ως φοιτητής στην Πάτρα το 1981 όταν έγινα εθελοντής αιμοδότης στην «Αλληλεγγύη».
Από πολύ νωρίς οι ενασχολήσεις με θάλασσα (καταδύσεις, ναυαγοσωστική, φουσκωτά σκάφη) και βουνό (χιονοδρομία, αναρρίχηση, κατάβαση φαραγγιών), αλλά και οι ειδικές γνώσεις που είχα πάρει υπηρετώντας στις Ειδικές Δυνάμεις και στα αλεξίπτωτα, με έσπρωξαν να ασχοληθώ εθελοντικά με τις διασώσεις.
Από το 1987 μέχρι και το 2000 μαζί με άλλους συμπολίτες εθελοντές μέσω της τότε Νομαρχίας Λιμεναρχείου και Αστυνομίας είχαμε κληθεί να βοηθήσουμε σε πολλές άσχημες καταστάσεις στην Ελλάδα (C-130 στην Όθρυ, ρωσικό αεροσκάφος στα Πιέρια, σε αγνοούμενους σε στεριά και θάλασσα, σεισμούς, χιόνια, πλημμύρες κ.ά.).
Το 2001 μαζευτήκαμε άτομα που είχαμε υπηρετήσει στις Ειδικές Δυνάμεις του Στρατού ως έφεδροι ή μόνιμα στελέχη και ιδρύσαμε τη Λέσχη Ειδικών Δυνάμεων Μαγνησίας.
Ο βασικότερος σκοπός μας ήταν με τις ειδικές γνώσεις που είχαμε από τον στρατό, αλλά και με συνεχείς εκπαιδεύσεις να οργανώσουμε εθελοντικές διασωστικές ομάδες ικανές να μπορούν να βοηθήσουν οπουδήποτε χρειαστεί.
Πολύ γρήγορα αντιληφθήκαμε το ενδιαφέρον πολλών συμπολιτών ανδρών και γυναικών που δεν είχαν σχέση με ειδικές δυνάμεις να ενταχθούν στην ομάδα μας και άμεσα το «ανοίξαμε», ώστε να μπορεί όποιος θέλει να προσφέρει να έρχεται δίπλα μας.
Από το 2003 πιστοποιηθήκαμε και ενταχθήκαμε στην Πολιτική Προστασία Ελλάδος.
Τα τελευταία 8 χρόνια μας έχει παραχωρηθεί ο χώρος στο νταμάρι στη Γορίτσα που πολύ γρήγορα και με πολλή δουλειά καταφέραμε από μπαζότοπο και σκουπιδότοπο να τον μετατρέψουμε σε χώρο δράσεων και εκπαιδεύσεων των μελών μας.
Ως εθελοντής διασώστης όλα αυτά τα χρόνια εκπαιδεύομαι και εκπαιδεύω συνεχώς νέους εθελοντές για να είμαστε έτοιμοι όπου χρειαστεί.
Προσωπικά είμαι ναυαγοσώστης, αυτοδύτης σε αυτόνομη και ελεύθερη κατάδυση, χειριστής και κάτοχος ταχύπλοου, χειριστής ιστιοπλοϊκο σκάφους, χιονοδρόμος, αναρριχητής, εκπαιδευμένος για ορμητικά νερά (rescue 3), φαράγγια, διάσωσης και επιβίωσης σε θαλάσσιο περιβάλλον, διάσωση μετά από σεισμική καταστροφή, πάροχος και εκπαιδευτής Πρώτων Βοηθειών, ΚΑΡΠΑ και χρήση εξωτερικού απινιδωτή, δασοπυροσβέστης κ.ά.
Εδώ και 7 χρόνια έξω από το κατάστημά μου έχουμε εγκαταστήσει τον πρώτο εξωτερικό απινιδωτή για χρήση από το κοινό και έναν από τους ελάχιστους που υπάρχουν στην πόλη μας.
Όλα αυτά τα χρόνια είχα την ευκαιρία να συμμετέχω σε δεκάδες περιπτώσεις για να σωθούν ανθρώπινες ζωές και περιουσίες.
Είχα τη χαρά και την ευκαιρία χάρη στην εκπαίδευσή μου στη βασική υποστήριξη της ζωής ΚΑΡΠΑ και χρήση εξωτερικού απινιδωτή να μπορέσω να επαναφέρω στη ζωή δύο συνανθρώπους μας που κατέρρευσαν μετά από καρδιακή ανακοπή. Πριν 4 χρόνια 50χρονο κολυμβητή που συμμετείχε σε διεθνείς αγώνες βετεράνων στο κολυμβητήριο του Βόλου και σταμάτησε η καρδιά του από ανακοπή και μετά από 35 λεπτά κάνοντας ΚΑΡΠΑ και 4 απινιδώσεις φτάνοντας στο νοσοκομείο επανήλθε και μετά από λίγες μέρες γύρισε στην οικογένειά του και ηλικιωμένο συμπολίτη πριν έναν χρόνο στο κέντρο του Βόλου.
35 χρόνια τώρα είχα την ευκαιρία, τη διάθεση και τις γνώσεις παράλληλα με την επαγγελματική μου δραστηριότητα και την οικογένειά μου να βρίσκω πάντα χρόνο και να λειτουργώ ως εθελοντής.
Δεν έβαζα ποτέ περιθώρια σε τι θα πρόσφερα εθελοντικά.
Έτσι ήμουνα «παρών» σε δεκάδες δύσκολες καταστάσεις, πλημμύρες, φωτιές, σεισμούς, αγνοούμενους σε θάλασσα και στεριά, ατυχήματα, διασώσεις, παροχή πρώτων βοηθειών σε πολλά τροχαία και όπου υπήρχε ανάγκη.
Συγχρόνως όλα αυτά τα χρόνια ήμουν δίπλα στον αθλητισμό και τον πολιτισμό σε όλες τις μεγάλες και μικρές εκδηλώσεις στην περιοχή μας προσφέροντας τις υπηρεσίες μας σε ό,τι ήταν αναγκαίο.
Τα τελευταία 12 χρόνια η οικονομική ύφεση μας έβγαλε ένα καινούργιο πεδίο δράσης στην κοινωνική προσφορά. Οι ανάγκες των συμπολιτών μας για τροφή και θέρμανση μας έκαναν να οργανώσουμε νέους τομείς δράσης συγκεντρώνοντας συνεχώς μεγάλες ποσότητες τροφίμων και καυσόξυλων κάθε χρόνο και προσφέροντάς τα σε δεκάδες οικογένειες συνάνθρωπων μας που τα είχαν ανάγκη.
Συνεργαζόμαστε και ήμαστε δίπλα σε όλους τους συλλόγους και ιδρύματα της πόλης μας (Φλόγα, ΕΛΕΠΑΠ, Ορφανοτροφείο, Κιβωτό, Άσπρες Πεταλούδες, Γηροκομείο, Σύλλογο Καρκινοπαθών, Σύλλογο Τυφλών, Ειδικό Σχολείο, Σύλλογο Νεφροπαθών κ.ά.) προσπαθώντας να κάνουμε το έργο τους πιο εύκολο.
Σε συνεργασία με το Σωματείο Κινητικά Αναπήρων «Ιππόκαμπος» τα τελευταία 8 χρόνια συγκεντρώνουμε δεκάδες τόνους καπάκια που μεταφράζονται σε αναπηρικά αμαξίδια και ό,τι άλλο είναι χρήσιμο για τα μέλη του σωματείου.
Επισκεπτόμενοι τα περισσότερα σχολεία όλα αυτά τα χρόνια έχουμε εκπαιδεύσει εκατοντάδες μαθητές και εκπαιδευτικούς στις πρώτες βοήθειες, στη βασική υποστήριξη της ζωής ΚΑΡΠΑ και χρήση εξωτερικού απινιδωτή κάνοντάς τους και ασκήσεις αντιμετώπισης σεισμού ώστε να είναι πιο έτοιμοι όταν χρειαστεί.
Με τα δύο πυροσβεστικά-διασωστικά οχήματα που διαθέτουμε και το πυροφυλάκιο που έχουμε κατασκευάσει στην Κουκουραβα, είμαστε όλο το καλοκαίρι σε συνεχή επαγρύπνηση για την αντιμετώπιση δασικών πυρκαγιών, ενώ με το φουσκωτό σκάφος που διαθέτουμε στην υπηρεσία του λιμεναρχείου για συμβάντα στη θάλασσα.
Αρκετές φορές μετά από κάλεσμα του λιμεναρχείου ή από ενημερώσεις από συμπολίτες βρέθηκα στη θάλασσα για να βοηθήσω ή να απελευθερώσω παγιδευμένα θαλάσσια όντα (χελώνες, θαλασσοπούλια κ.ά.) και να τα αφήσουμε υγιή και ελεύθερα στο φυσικό τους περιβάλλον.
Κάθε χρόνο κάνουμε καθαρισμούς βυθών, ακτών και δασών, τις περισσότερες φορές με την παρουσία ομάδων παιδιών για να μπορέσουμε να αφήσουμε το περιβάλλον καλύτερο, αλλά και να περάσουμε την ιδέα στα παιδιά που είναι το μέλλον.
Ως πιστοποιημένοι εθελοντές της Πολιτικής Προστασίας ήμαστε στη διάθεση να προσφέρουμε πάντα επικουρικά σε Πυροσβεστική Υπηρεσία, Λιμενικό Σώμα και Αστυνομική Διεύθυνση.
Σημαντική και συνεχής η παρουσία και προσφορά μας και τα χρόνια του Covid-19 βοηθώντας δεκάδες συμπολίτες που αντιμετώπισαν προβλήματα.
Και όλα αυτά και πολλά άλλα χάρη στη συνδρομή των συμπολιτών μας και των επαγγελματιών που αξιολογώντας το έργο και τη δράση μας μας στηρίζουν, αφού η πολιτεία ξέρει μόνο να ζητάει τη συνδρομή μας, χωρίς να μας παρέχει τίποτα.
Θα μου πείτε αφού κάνοντας όλα αυτά και δεν έχετε βοήθεια από την πολιτεία γιατί συνεχίζετε;
Γιατί απλά είναι κάτι που μας αρέσει και θέλουμε να το κάνουμε χωρίς να περιμένουμε ανταμοιβή. Για εμάς ανταμοιβή είναι το χαμόγελο των συμπολιτών μας, το φιλικό χτύπημα στην πλάτη, ένα απλό ευχαριστώ όταν τους βοηθάμε, η ασφάλεια που μας δείχνουν ότι νιώθουν με την παρουσία μας, το μπράβο συνεχίστε έτσι, οι ευχές που δεχόμαστε και πολλές φορές ακόμη και η απορία πώς μπορούμε να τα προλαβαίνουμε όλα και να είμαστε παντού.
Ένα μεγάλο μπράβο και ευχαριστώ ανήκει και στις οικογένειές μας για την υπομονή που δείχνουν, για τις άπειρες ώρες που λείπουμε από κοντά τους και τις αγωνίες και τους φόβους που περνούν όταν χτυπάνε τα τηλέφωνα τα βράδια και πρέπει να φύγουμε και μέχρι να επιστρέψουμε ασφαλείς κοντά τους.
Το να γυρίζουμε το βράδυ σπίτι και να ξέρουμε ότι και σήμερα κάναμε κάτι καλό, βοηθήσαμε κάποιους, δώσαμε χαρά και ελπίδα, δεν είπαμε άστο δεν μπορούμε, αλλά τουλάχιστον προσπαθήσαμε για εμάς είναι φάρμακο και ψυχική λύτρωση.
Σίγουρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τους (υποψιασμένους φίλους μας) που στη λογική τους δεν χωράει έργο χωρίς κέρδος και πάντα θα προσπαθούν να μας κατηγορήσουν για ό,τι κάνουμε. Σε αυτούς απλά απαντάμε (ελάτε και εσείς να οικονομήσετε) και συνεχίζουμε τον δρόμο μας αφήνοντάς τους απλώς να κοιτάνε τις πλάτες μας.
Εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε εθελοντές, θα συνεχίσουμε να είμαστε όπου χρειαζόμαστε, θα συνεχίσουμε να βοηθάμε και να προσφέρουμε όσο μπορούμε, γιατί πιστεύουμε ότι με αυτά που κάνουμε κάθε μέρα παίρνουμε περισσότερα από ό,τι δίνουμε και έτσι γινόμαστε και καλύτεροι άνθρωποι.