Του Κυριάκου Παπαγεωργίου
Έχω μπροστά μου τη «ΘΕΣΣΑΛΙΑ» της Πρωταπριλιάς του 1971 (δεν είναι πρωταπριλιάτικο). Στην πρώτη σελίδα της η εφημερίδα αφιερώνει τη νίκη-πρόκριση του Ολυμπιακού Βόλου, την 31η του Μάρτη επί του Πανελευσινιακού, με τον τίτλο: «Ο υπέροχος Ολυμπιακός απέκλεισε την Ελευσίνα». Yπότιτλος: Επέτυχε δυο γκολ (35’ και 51’) με τον Βαλαχά.
Δε θα είχε ιστορικό ενδιαφέρον αυτή η νίκη-πρόκριση της ομάδας του Βόλου, αν δε συνέβαιναν δυο χαρακτηριστικά και επίκαιρα γεγονότα που έχω την αίσθηση ότι πρέπει να καταξιωθούν στη μνήμη των φιλάθλων της πόλης μας -και ίσως να τους προβληματίσουν. Και ένα τρίτο εντελώς προσωπικό.
Το πρώτο: H κατάντια της ιστορικής ομάδας που πασχίζει με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στη τρίτη κατηγορία των εθνικών πρωταθλημάτων…
Το δεύτερο: H συγκλονιστική εμφάνιση του Ολυμπιακού σε μονό αγώνα (εκτός έδρας) για το Κύπελλο της Ελλάδας, στον τρίτο γύρο του θεσμού και η επίτευξη των δυο τερμάτων από τον Αποστόλη Βαλαχά. (Στον επόμενο γύρο ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από την ΑΕΚ σε μονό πάλι αγώνα -ύστερα από κλήρωση-, στη Νέα Φιλαδέλφεια).
Το τρίτο η γνωριμία και η μεγάλη φιλία που αναπτύξαμε με τον προπονητή-θρύλο της ομάδας, Αντώνη Γεωργιάδη.
Είχα ταξιδέψει με την ομάδα ως απεσταλμένος της εφημερίδας «Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ» στην Ελευσίνα και είχα δώσει το σχετικό αθλητικό ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε την επόμενη μέρα του αγώνα.
Διαβάζω στο απόκομμα της «ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ» και στη σχετική ανταπόκριση το σημείο της περιγραφής των δυο γκολ που έβαλε ο Βαλαχάς, τη μνήμη του οποίου αισθάνομαι την ανάγκη να ανακαλέσω τούτες τις μέρες της οδύνης από το νωπό και πρόσφατο χαμό του.
Μπορεί ο Καραΐσκος να ήταν ο κορυφαίος του γηπέδου και το αστέρι που ανέτελλε, αλλά το βάρος της πρόκρισης ανήκε στον μακαρίτη πια Βαλαχά, που με δυο προσωπικές του ενέργειες γράφτηκε η πιο πάνω ιστορική πρόκριση.
Γράφω στο σχετικό ρεπορτάζ για τα γκολ του Βαλαχά για να τον θυμηθούν οι νεότεροι και να μην τον λησμονήσουν οι παλιοί:
«Το 1-0 έγινε ως εξής: O Λιάκος στο 35’ έκανε σέντρα προς την εστία του Πανελευσινιακού. Ο τερματοφύλακας των Ελευσινίων έκανε άστοχη έξοδο και απέκρουσε ασθενώς. Τότε ο Βαλαχάς που έμπαινε προς την εστία του έπιασε ένα κεραυνοβόλο σουτ και κάρφωσε την μπάλα στα δίχτυα. Το 2-0 έγινε στο 51’. Έγινε συνδυασμός Πασχαλίδη-Μαλάκου-Λιάκου και ο τελευταίος ευρεθείς (συγνώμη για την καθαρεύουσα) σε θέση βολής εξαπέλυσε ένα ισχυρό σουτ. Η μπάλα δόνησε το δεξιό κάθετο δοκάρι κι επανήλθε στον αγωνιστικό χώρο. Με ετοιμότητα ο επερχόμενος Βαλαχάς την έστειλε με δυνατό σουτ στα δίχτυα».
Ο Πανελευσινιακός (των Κασελίμη, Μουρίκη, Μίχα και Τσιμαχίδη) εκείνη την περίοδο ήταν πρωτοπόρος του Νοτίου ομίλου της Β’ Εθνικής και ανέβηκε μαζί με τον Ολυμπιακό Βόλου (που αγωνίζονταν στο Βόρειο Όμιλο) στην Α’ κατηγορία.
Με τον Αποστόλη Βαλαχά καθίσαμε στην επιστροφή, μετά τον αγώνα, στην ίδια θέση στο λεωφορείο κι από τότε γίναμε φίλοι. Στα επόμενα ματς του Ολυμπιακού εκτός έδρας ταξιδεύαμε πάντα μαζί στο λεωφορείο.
Ήταν ένας εξαιρετικά ήπιος, προσηνής και συγκαταβατικός χαρακτήρας που ξεχώριζε ανάμεσα στους παίχτες της ομάδας εκείνης της περιόδου.
Για την ιστορία, μια και μου βρίσκεται το απόκομμα της κριτικής του αγώνα, αναφέρω τη σύνθεση του Ολυμπιακού Βόλου, στον αγώνα της Ελευσίνας:
Λιαδέλης, Βούλγαρης, Οικονόμου, Τσουκνίδας, Καϊμάκης, Πασχαλίδης, Λιάκος, Βαλαχάς, Καραΐσκος, Μαλάκος, Δημόπουλος.
Οι Λιαδέλης και Λιάκος είχαν έρθει στον Βόλο ως ανταλλάγματα της μεταγραφής του Τάκη Συνετόπουλου στον Ολυμπιακό του Πειραιά.
Ας είναι ελαφρό το χώμα που θα σκεπάσει τον αείμνηστο Αποστόλη…