Ο Βόλος ήταν η τρίτη κατά σειρά πόλη, έπειτα από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, όπου ο Θωμάς Κοροβίνης μίλησε για το νέο βιβλίο του, με τίτλο «Ὀλίγη μπέσα, ὠρὲ μπράτιμε! Η τελευταία ώρα του Οδυσσέα Ανδρούτσου». Ο φιλόλογος, συγγραφέας, συνθέτης και ερμηνευτής, την Παρασκευή που μας πέρασε μαζί με τον Κώστα Μοράρο και τη Ροσάνα Πώποτα, παρουσίασαν στη «Χάρτα» μία μονογραφία του σπουδαίου οπλαρχηγού, που έδρασε στην Επανάσταση του 1821, αλλά δολοφονήθηκε από τον Γιάννη Γκούρα, το πρωτοπαλίκαρό του, που τον γκρέμισε από τον βράχο της Ακρόπολης.
Το τελευταίο έργο του Θωμά Κοροβίνη κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγρα στις αρχές Δεκεμβρίου, ενάμιση και πλέον χρόνο μετά το πολυσυζητημένο μυθιστόρημα «Ο θρύλος του Ασλάν Καπλάν», στο οποίο ο 66χρονος συγγραφέας αφηγήθηκε έναν ετερόκλητο έρωτα, με φόντο τη μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης, το όχι και τόσο μακρινό 1917. «Κανένα βιβλίο μου δεν μοιάζει με το άλλο. Ούτε ως προς το περιεχόμενο ή το στυλ. Δεν έχω μανιέρα. Το καθένα είναι εντελώς διαφορετικού τύπου και ύφους. Για παράδειγμα, το συγκεκριμένο κείμενο αποδόθηκε σε δημώδη γλώσσα της εποχής, με κάποια στοιχεία καθαρευουσιάνικα, όπως έγραφαν τις επιστολές τους, αρβανίτικα, ιταλικά και τούρκικα. Και ειδικά ο Ανδρούτσος μιλούσε ιταλικά, από την εποχή που έμεινε στην αυλή του Αλή Πασά», σχολίασε χαρακτηριστικά.
Στην καινούρια νουβέλα του, πάντως, ο Κοροβίνης απεικονίζει λογοτεχνικά την τελευταία, μαρτυρική ώρα, που έζησε ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, με αφορμή μία παλαιότερη δημοσίευσή του σε αθηναϊκή εφημερίδα, αντλώντας υλικό από τις επιστολές του αγωνιστή. Ο τραγικός ήρωας του ’21, είναι η τέταρτη κατά σειρά ιστορική προσωπικότητα που καταπιάστηκε, μετά από τρεις «μεγάλους» της ελληνικής λογοτεχνίας: Τον «δικό» μας Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη από τη Σκιάθο («Το αγγελόκρουσμα – Η τελευταία νύχτα του κυρ-Αλέξανδρου»), τον Γιώργο Βιζυηνό («Το πρώτο φιλί – Ένα απόγευμα του Γιωργάκη Βιζυηνού στο χαρέμι του Αμπντουλαζίζ») και τον Κωνσταντίνο Καβάφη («Σκίρτημα ερωτικόν – Ο Κ.Π. Καβάφης εις την Πόλιν»).
«Εισέπραξα από τον κόσμο μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά και περιέργεια ταυτόχρονα», σημείωσε ο κ. Κοροβίνης στον απόηχο της παρουσίασης του βιβλίου του στον Βόλο. «Στην προκειμένη περίπτωση είμαστε στα πρώτα χρόνια του Αγώνα, η Επανάσταση δεν έχει εδραιωθεί ακόμη, διεξάγεται κυρίως στη Ρούμελη και έπιασαν τον Ανδρούτσο, τον μοναδικό οπλαρχηγό, που καταδικάστηκε σε θάνατο, χωρίς να γίνει δίκη. Άκριτα τον οδήγησαν σε μία φαινομενική αυτοκτονία, αλλά ουσιαστικά είχαμε το γκρέμισμα από την Ακρόπολη, όπου τον κρατούσαν για έναν περίπου μήνα. Με ενδιέφερε η προσωπικότητά του, ενώ απεχθάνομαι την προδοσία», σημείωσε στη συνέχεια, εξηγώντας τους λόγους, που τον ώθησαν να κάνει μία ψυχογραφία του Οδυσσέα Ανδρούτσου.
Εντρύφησε στο κλίμα της εποχής εκείνης και μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, ο συγγραφέας επιχειρεί να αποδώσει με λεπτομέρειες την αθέατη όψη του ένοπλου αγώνα των Ελλήνων, για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού: «Ανιχνεύω τα συμφέροντά του, τις αντιπαλότητες που είχε, τις συγκρούσεις μεταξύ των καπεταναίων, τη διπλωματία των Φαναριωτών, οι οποίοι ήρθαν για να κυβερνήσουν την Ελλάδα, όπως ο Κωλέτης, ο Μαυροκορδάτος, που έπιασαν τα μεγάλα πόστα, παρότι απόλεμοι οι ίδιοι. Είχε μεγάλη διαμάχη με τους πολιτικούς, που ήταν ξενομερίτες. Αυτός ενοχλούσε πολλούς, γιατί ήταν ασυμβίβαστος. Έχω τον Ανδρούτσο στην πιο κρίσιμη στιγμή της ζωής του κι ενώ βλέπει τους δεσμώτες του να έρχονται, για να τον σκοτώσουν. Ξέρει τι τον περιμένει…». Κλείνοντας δε, αποκάλυψε πως είναι πιθανό το βιβλίο να μεταφερθεί στο θέατρο από τον Στέλιο Μάινα. «Χρειάζεται δουλειά, αλλά υπάρχει μία προοπτική για το έργο», κατέληξε.