Η «Ταμπούς» είναι ιδιαίτερα ανήσυχη και κάνει συνεχώς βόλτες στο εσωτερικό του μικρού αντίσκηνου στην Ειδομένη, αναζητώντας κάποια διέξοδο. Η γάτα – πρόσφυγας από τη Συρία ασφυκτιά μέσα στο προσωρινό πάνινο σπίτι της, όπως και η τριμελής οικογένεια προσφύγων που την πήρε μαζί της πριν από τρεις εβδομάδες για το μακρύ προσφυγικό ταξίδι από την εμπόλεμη Συρία, με προορισμό τη Σουηδία.
Χρειάστηκαν μόλις μια εβδομάδα για να διασχίσουν τη μισή Τουρκία, να περάσουν στη Χίο, στον Πειραιά και από εκεί να ανηφορίσουν μέχρι την Ειδομένη, αλλά τις τελευταίες δέκα μέρες έχουν εγκλωβιστεί εκεί, αφού τα σύνορα έκλεισαν, χωρίς καμία προοπτική προς το παρόν να συνεχίσουν. Η καταρρακτώδης βροχή επιδείνωσε δραματικά την κατάσταση για την οικογένεια, η οποία όπως και χιλιάδες άλλες δίνει αγώνα επιβίωσης.
«Δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής, πρέπει να περάσουμε», λέει με αγωνία η 48χρονη Αμπέρ Αλ Χοσάρι, εναποθέτοντας πλέον τις ελπίδες της στον Αλλάχ.
Μαζί με τον σύζυγό της, Αλ Μποχάμεντ Αμπούντ, και την 22χρονη κόρη τους, Ίσρα, μάζεψε κάποια πράγματα από το νοικοκυριό της στις 20 Φεβρουαρίου, πήρε μαζί της και την «Ταμπούς» και ξεκίνησε για τη Σουηδία. Εκεί ζει τα τελευταία τρία χρόνια ο μικρότερος γιος της οικογένειας, ένας 20χρονος , που πρόλαβαν και τον φυγάδευσαν για να μην πέσει στα χέρια των ανταρτών. Δεν έγινε όμως το ίδιο με τον μεγαλύτερο γιο της οικογένειας , έναν 28χρονος, που αγνοείται από τότε, όπως λέει.
Η οικογένεια έκρυψε τη γάτα κάτω από κουβέρτες, μέσα σε ένα πορτ μπεμπέ. Περνώντας μέσα από οδοφράγματα, όπως λέει η γυναίκα, ο τετράποδος πρόσφυγας δεν έβγαζε άχνα, ούτε καν ξεπρόβαλλε το κεφάλι του από τις κουβέρτες. «Είναι εκπληκτικό που ήταν τόσο ήσυχη. Ήταν σαν να ήξερε…», ανέφερε στο Associated Press, που εντόπισε την οικογένεια στην Ειδομένη και δημοσιοποίησε την ιστορία της.
Η Αμπέρ είναι παλαιστινιακής καταγωγής και ακολουθεί το δρόμο της προσφυγιάς σχεδόν 70 χρόνια μετά τους γονείς της, που είχαν βρει καταφύγιο στη Συρία το 1948, στον αραβο-ισραηλινό πόλεμο. Η ίδια θεωρεί τη Συρία ευλογημένη χώρα και «παράδεισο επί της γης», που όμως υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει. «Εγώ θα μπορούσα να καθίσω στο σπίτι και να περιμένω τον θάνατο. Ο φόβος μου ήταν για την οικογένειά μου», αναφέρει. «Βομβαρδισμοί, βομβαρδισμοί. Πόλεμος, πόλεμος. Απλά δεν μπορούσαμε να μείνουμε άλλο».
«Εδώ είναι καταθλιπτικά. Κρύα και καταθλιπτικά. Τα χρήματά μου έχουν εξαντληθεί», λέει ο άνδρας της οικογένειας, ενώ η 22χρονη κόρη τους, που έχει σπουδάσει αρχιτεκτονική ελπίζει σε ένα θαύμα για να ανοίξει το σύνορο και να συνεχίσει το ταξίδι για την επανένωση της οικογένειας στη Σουηδία.
Όσο για την «Ταμπούς», ίσως να την περιμένουν καλύτερες μέρες, όπως τον «Κουνκούς», τον γάτο – πρόσφυγα από τη Συρία, που έγινε πρόσφατα το τετράποδο σύμβολο του προσφυγικού δράματος, όταν ξαναβρήκε στη Νορβηγία τη θαλπωρή της οικογένειας που τον φιλοξενεί, χάρη στην κινητοποίηση εθελοντών που τον βρήκαν να περιφέρεται στη Λέσβο.
Πηγή www.ethnos.gr