Της Κατερίνας Τασσοπούλου
Δεν πέρασε ούτε ένας μαθητής, ούτε ένας γονιός την πόρτα της «Θ», με την έκδοση των αποτελεσμάτων των Πανελλαδικών την Παρασκευή, που να μη διαμαρτύρεται για το θέμα της Έκθεσης, που «κατακρεούργησε» τη συντριπτική πλειοψηφία.
Όλοι, μα όλοι διαμαρτύρονταν για την επιλογή του υπουργείου επειδή το θέμα δεν είχε καμία σχέση με το «σήμερα», με τα βιώματα των παιδιών, με τη ζωή τους.
Επιλέχθηκε ένα θέμα «νεκρό».
Τελικά το «γκάλοπ» του υπουργείου Παιδείας που θα έδειχνε την «κουλτούρα» και την αγάπη των μαθητών για τη λογοτεχνία και την ποίηση, καθρέφτισε μια ολόκληρη κοινωνία που δεν έχει σχέση με τα γράμματα. Η ίδια βεβαίως διαπίστωση για την αποστασιοποίηση των πολιτών θα γινόταν εάν ένα παρόμοιο θέμα «έπεφτε» τη δεκαετία του 1980 και του 1990.
Επειδή όπως κάθε εποχή έχει τις δικές της μόδες, από την ώρα που Τίτος Πατρίκιος δεν «παίζει» στο FB, δεν υφίσταται… για τους μαθητές. Δεν υφίσταται καν για τους τους γονείς τους, που τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών στην Έκθεση πρέπει να τρομάξουν τους ίδιους, αλλά περισσότερο το Υπουργείο Παιδείας, που ισοπέδωσε τη σημασία των τεχνών και των γραμμάτων στα σχολεία.
Εάν μαθητές έχουν την τύχη να διδάσκονται από κανέναν «πειραγμένο» με τα γράμματα καθηγητή και δεν τον εκλάβουν ως γραφικό, έχει καλώς. Ειδάλλως αυτός ο κόσμος θα μείνει άγνωστος για τους περισσότερους, όπως αποδείχθηκε.
Γι’ αυτό και η ποίηση του Πατρίκιου πέρασε σαν οδοστρωτήρας, χωρίς στα γραπτά να εκφράζεται λόγος και σκέψη.
Η λογοτεχνία και η ποίηση δεν έχουν ακροατές, δεν μεταφέρονται από άνθρωπο σε άνθρωπο, από αυτί σε αυτί και τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών έδειξαν τι συμβαίνει έξω από τους εικονικούς κόσμους του διαδικτύου, από τα ερεθίσματα και τις προτεραιότητες που έχουν τα παιδιά. Είναι λοιπόν τα αποτελέσματα της Έκθεσης μια ευκαιρία να ανακαλυφθεί αυτός ο άγνωστος κόσμος…