Έναν αναπάντεχο επισκέπτη από τη Θεσσαλονίκη δέχτηκαν στα σπίτια τους στην Αλβανία, το Μαρόκο, την Μπουρκίνα Φάσο, τη Νότια Αφρική και τη Ζιμπάμπουε, οι συγγενείς και οι φίλοι πέντε ανθρώπων που είχαν πριν από καιρό μεταναστεύσει στην Ελλάδα, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο.
Ο επισκέπτης ήταν ο Ηλίας Βροχίδης, ένας μοτοσικλετιστής από τη Θεσσαλονίκη, που ξεκινώντας τον Ιούλιο του 2013 να εξερευνήσει με τη μοτοσικλέτα του τις βαλκανικές χώρες και την αφρικανική ήπειρο, ανέλαβε να μοιράσει τα γράμματα των μεταναστών που ο ίδιος γνώρισε στην Ελλάδα, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο σε εκτενές θέμα του.
«Πηγαίνοντας στα σπίτια από τα οποία ξεκίνησαν οι μετανάστες που είχα συναντήσει στην Ελλάδα, είδα ανθρώπους έκπληκτους που δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν ότι γνώρισα τα παιδιά τους, τα αδέλφια τους, τους φίλους τους και ανέλαβα να τους μεταφέρω τα νέα τους. Παρόλο που περισσότεροι διατηρούν επαφή με τους δικούς τους ανθρώπους μέσω ίντερνετ, όλοι δήλωναν πολύ συγκινημένοι για το γράμμα που τους μετέφερα, αλλά και για το γεγονός ότι γνωρίστηκα με τους οικείους τους» αναφέρει ο Ηλίας Βροχίδης, 31 ετών, ταξιδευτής, ο οποίος ύστερα από 22 μήνες βρίσκεται σήμερα στις εξωτικές ακτές της Μοζαμβίκης, έχοντας καλύψει 58.000 χιλιόμετρα.
Ο ίδιος δηλώνει ότι σκοπός της ενέργειάς του αυτής ήταν να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για τα ζητήματα των μεταναστών, για τους ανθρώπους αυτούς που άφησαν τη χώρα τους και ήρθαν στην Ελλάδα με κίνδυνο της ζωής τους. «Κατανόηση, είναι το μήνυμα που θα ήθελα να στείλω. Αυτό λείπει από τις κοινωνίες μας σήμερα» λέει και μας καλεί όλους να γνωρίσουμε τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα μας.
Μιλώντας για το ταξίδι του, αναφέρει ότι οι εμπειρίες του είναι απερίγραπτες και δηλώνει χαρακτηριστικά, ότι κάπου ανάμεσα σε αυτά τα 58.000 μίλια, έπαιξε σε ταινία του Νόλυγουντ, της τρίτης μεγαλύτερης κινηματογραφικής βιομηχανίας κινηματογράφου, εκείνης της Νιγηρίας, διέσχισε με τη σύντροφό του Χριστίνα Πεφάνη 2.500 χιλιόμετρα με μοτοσικλέτες στη ζούγκλα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κογκό, και εργάστηκε για δυόμισι μήνες στο εστιατόριο της ελληνικής κοινότητας στην ίδια χώρα, ώστε να μαζέψει χρήματα και να συνεχίσει μόνος του την περιπέτεια.
«Το σπουδαιότερο για μένα είναι να συναντώ και να γνωρίζω τους ντόπιους σε κάθε περιοχή. Με ενδιαφέρει ο πολιτισμός τους και ο τρόπος που ζουν. Από τα μέρη που επισκέφθηκα εντυπωσιάστηκα περισσότερο από την κουλτούρα των χωρών της δυτικής Αφρικής, όπου οι λευκοί είναι ελάχιστοι και η αυθεντικότητα του τοπικού πολιτισμού μεγαλύτερη» σχολιάζει.
Περιγράφοντας τη διαδρομή του μέχρι τώρα, ο Ηλίας Βροχίδης σημειώνει ότι ξεκίνησε από τον Λευκό Πύργο στη Θεσσαλονίκη και μετέβη στην Αλβανία, το Μαυροβούνιο, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, την Κροατία, τη Σλοβενία και την Ιταλία. Από εκεί, μαζί με την κοπέλα του, πήραν το καράβι για το Μαρόκο και από εκεί ξεκίνησε το ταξίδι τους στη δυτική Αφρική. Επόμενοι σταθμοί ήταν το Μαρόκο, η Μαυριτανία, η Σενεγάλη, η Γουινέα Μπισάου, η Γουινέα, η Ακτή Ελεφαντοστού, η Γκάνα, η Μπουρκίνα Φάσο, το Τόγκο, η Μπενίν, η Νιγηρία, το Καμερούν, το Κογκό, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κογκό, η Ζάμπια, η Ναμίμπια, η Νότια Αφρική, η Νεσότο, η Σουαζιλάνδη, η Μποτσουάνα, η Ζιμπάμπουε και τώρα η Μοζαμβίκη.
«Η δυτική και η κεντρική Αφρική ήταν το δυσκολότερο κομμάτι λόγω των αστυνομικών ελέγχων. Μετά τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, η Χριστίνα αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα με το αεροπλάνο και έστειλε τη μηχανή της πίσω. Από εκεί συνέχισα μόνος. Έφτασα στο νοτιότερο σημείο της ηπείρου και από εκεί συνεχίζω προς την ανατολική Αφρική με στόχο να ολοκληρώσω τον κύκλο. Θα ανέβω στα βόρεια, δηλαδή μέχρι την Αίγυπτο. Μου μένουν περίπου δέκα ακόμη χώρες να επισκεφτώ και μετά θα δω, αν μπορώ να ταξιδέψω και στη Μέση Ανατολή, αν και εκεί οι δυσκολίες είναι μεγάλες λόγω της κατάστασης στη Συρία και το Ιράκ. Αν δεν τα καταφέρω, θα πάρω το καράβι -ίσως από το Ισραήλ- για να επιστρέψω στην Ελλάδα» λέει ο ίδιος και υπολογίζει ότι θα ολοκληρώσει το ταξίδι του σε μισό έως ένα χρόνο καθώς, όπως σημειώνει, «σε τέτοια ταξίδια συγκεκριμένο πλάνο δεν υπάρχει ποτέ…».