Επιμέλεια
Μαίρη Τσακνάκη Γαβαλά
Καλεσμένος μας σήμερα ο Δημήτρης Παπαγιάννης.
Σε καλωσορίζω, Δημήτρη, σήμερα στην κυριακάτικη «Θεσσαλία». Χαίρομαι που θα τα πούμε και δημόσια.
Δική μου η τιμή να συνομιλήσω μαζί σας, αγαπητή κ. Γαβαλά.
Καταγωγή, παιδικά χρόνια, σπουδές.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Βόλο, με καταγωγή και από τους δυο γονείς από το Πήλιο. Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα στο κέντρο του Βόλου. Πήγαινα στο 3ο Γυμνάσιο και στη συνέχεια στο Πολυκλαδικό Λύκειο. Ωραία χρόνια, παιδικά όμως… και τώρα είναι εξίσου ωραία.
Ως παιδί του κέντρου, ζούσα καθημερινά τον παλμό της πόλης μέσα από τις παρέες, αλλά και μέσω των γονέων μου που ήταν και οι δύο ενεργοί επαγγελματικά. Τα καλοκαίρια μου βέβαια, δύο – τρεις μήνες, τα περνούσα στις Μηλιές παρέα με τους παππούδες, τα αδέλφια, τους φίλους, γεμάτα παιχνίδια, σφεντόνες, εξερευνήσεις… Κάθε Σάββατο, όλο τον χρόνο, πηγαίναμε στο χωριό του πατέρα μου, μια οικογενειακή εξόρμηση για εργασίες στη φύση και κυρίως συζητήσεις που θα μου μείνουν ανεξίτηλα και που βοήθησαν ουσιωδώς την ομαλή και φυσική μου εξέλιξη. Πώς αλλιώς μπορεί να ευδοκιμήσει και να προοδεύσει η κάθε οικογένεια αν δεν υπάρχουν τέτοια κοινά βιώματα, εικόνες και συζητήσεις. Όταν πλέον μεγάλωσα, στο λύκειο, τα καλοκαίρια δεν καθόμουν, αλλά εργαζόμουν στην περιοχή του Πηλίου, όχι βέβαια λόγω οικονομικής ανάγκης, αλλά λόγω της έντονης επιθυμίας μου να γνωρίσω τον παλμό της πραγματικής κοινωνίας, αλλά και γιατί επιζητούσα τη γρήγορη επαφή με την αγορά.
Είμαι απόφοιτος της Σχολής Θετικών Επιστημών του τμήματος Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ένα σύγχρονο αντικείμενο για εκείνη την εποχή, αλλά βεβαίως και για σήμερα. Ως φοιτητής, είχα μία έντονη ακαδημαϊκή ζωή με υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, πολλά εργαστήρια, εξορμήσεις στο πεδίο-βιοτόπους, παρακολουθήσεις ημερίδων και συνεδρίων.
Καριέρα.
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου, ήταν μια συνειδητή απόφαση να δραστηριοποιηθώ στον ιδιωτικό τομέα και όχι υπό την σκέπη του δημόσιου τομέα. Αρχικά, προσελήφθηκα σε πολυεθνική φαρμακευτική εταιρεία, κάτι που υπήρξε ένα μεγάλο «σχολείο», γιατί εκπαιδεύτηκα σε σύγχρονες τεχνικές πωλήσεων, παρουσιάσεων, με πλήρη και διαρκή επιστημονική κατάρτιση, παρακολούθηση πολλών συνεδρίων, εφαρμογή σύγχρονων μεθόδων επιστημονικής ενημέρωσης και είχα τη δυνατότητα να αποκομίσω σημαντικές και ουσιαστικές γνώσεις. Μετά από εξετάσεις προάχθηκα σε επιθεωρητή πωλήσεων Θεσσαλίας. Σ’ αυτά τα 13 χρόνια έμαθα πολλά, κέρδισα εξίσου πολλά σε εμπειρίες και έκανα πάρα πολλά χιλιόμετρα σε μετακινήσεις.
Όμως, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και επειδή δεν μπορούσα να ονειρεύομαι για κάποια καλύτερη επαγγελματική εξέλιξη σε ένα περιβάλλον ως υπάλληλος, αποφάσισα να δραστηριοποιηθώ, ιδιωτικά, στον ίδιο τομέα που γνωρίζω και ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία μου. Έτσι, από το 2010 είμαι αντιπρόσωπος εταιρειών με ιατρικά εργαλεία και αναλώσιμα υλικά όπως αναπνευστικές συσκευές, ιατρικό οξυγόνο, σακχαρόμετρα, συμπληρώματα διατροφής, καθώς και κέντρου μοριακών εξετάσεων.
Ο χώρος της υγείας του ανθρώπου είναι ένας τομέας με ραγδαίες εξελίξεις, απόλυτα συνυφασμένος με το ευ ζην που όλοι μας επιζητούμε και απαιτεί διαρκή ενημέρωση και μετριοφροσύνη γιατί οι γνώσεις είναι αστείρευτες.
Οικογένεια. Γνωρίζω πως έχετε δημιουργήσει με τη Δέσποινα μια υπέροχη οικογένεια. Δεν γνωρίζω απλά, το έχω δει. Πόσο δύσκολο είναι η δημιουργία μιας σωστής οικογένειας, με τις σημερινές συνθήκες ζωής όταν και οι δυο γονείς εργάζονται με πλήρες ωράριο; Πόση προσπάθεια χρειάζεται από τη δική σας πλευρά για να βαίνουν όλα τόσο όμορφα και η Ολυμπία και ο Κώστας να είναι εξαιρετικά παιδιά με άριστες επιδόσεις στο σχολείο, στις ξένες γλώσσες, στα σπορ;
Δραστηριοποιούμαστε και εγώ και η σύζυγός μου στον ιδιωτικό τομέα και μάλιστα σε εργασιακούς ρυθμούς που απαιτούν αρκετές ώρες απουσίας, αλλά πέραν του απαιτητικού ωραρίου η επαγγελματική φόρτιση εξακολουθεί να υπάρχει και στο σπίτι. Παρά τις υποχρεώσεις, κοινή μας προτεραιότητα είναι να είμαστε κοντά στα παιδιά με τρόπο ουσιαστικό, αφιερώνοντάς τους όσο περισσότερο ποιοτικό χρόνο μπορούμε. Να μειώσουμε τον χρόνο εργασίας είναι δύσκολο, αλλά μετατρέψαμε τον προσωπικό χρόνο που μας αναλογεί σε χρόνο οικογενειακό, κάνοντας από κοινού, δραστηριότητες που ευχαριστούν όλους μας. Τα παιδιά έχοντας, θα έλεγα, ένστικτο και κρίση, αντιλαμβανόμενα την καθημερινότητά μας, μας «αποζημιώνουν» όντας πρωτίστως παιδιά που επιζητούν την παρουσία μας κοντά τους και εν συνεχεία με τις μικρές και μεγαλύτερες επιτυχίες τους, ανάλογα με τις δυνατότητές τους. Από κει και πέρα βέβαια, νομίζω ότι η σύμπλευση που έχουμε στην αντιμετώπιση ζητημάτων και οι αξίες με τις οποίες και εμείς μεγαλώσαμε, έπαιξαν και παίζουν καθοριστικό ρόλο στην οικογένειά μας. Αυτές υιοθετούμε και προσπαθούμε να μεταφέρουμε στα παιδιά μας, έτσι ώστε να υπάρχει οικογενειακή ομόνοια και αρμονία.
Επειδή είστε για καλά μέσα σ’ όλο αυτό το χάος του Covid-19 τι έχετε να μας πείτε;
Πράγματι, από την αρχή της πανδημίας και ιδιαίτερα από τον περασμένο Οκτώβριο χορηγώντας συσκευές οξυγόνου και τεστ ανίχνευσης αντιγόνου για τον Covid-19 σε ασθενείς και σε επαγγελματίες υγείας, έζησα από κοντά την αγωνία, τον φόβο και τη μοναξιά που επιφέρει αυτή η νόσος στον άνθρωπο. Μου μετέφεραν καθημερινά τόσο οι ίδιοι, όσο και ο στενός περίγυρός τους την αβεβαιότητα, το άγχος για τη ζωή τους, αλλά και για την ενδεχόμενη απειλή της απώλειας του δικού τους ανθρώπου. Είναι στιγμές βαθιά χαραγμένες που δε θα ξεχάσω ποτέ.
Εμβολιασμοί, πρόληψη, μάσκα, αποστάσεις… Ως πότε;
Δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος να σας απαντήσω ως πότε θα συνεχιστεί αυτό που βιώνουμε καθημερινά. Σίγουρα, πρέπει να ακούμε τους ιατρούς και την ιατρική επιστήμη. Ως παρατηρητής εκ των έσω μπορώ να σας πω, όμως, ότι αυτή η κατάσταση θα μας συνοδεύει για αρκετά χρόνια, ίσως κάπως τροποποιημένη, αλλά μάλλον δεν θα επιστρέψουμε σύντομα στις συνθήκες προ του 2019.
Προσωπικά, θεωρώ ότι επιβάλλεται ο εμβολιασμός των ομάδων που έχουν οριστεί από τους αρμόδιους φορείς σύμφωνα με τις διεθνείς οδηγίες και βέβαια η αυστηρή τήρηση των υγειονομικών πρωτοκόλλων. Ίσως θα πρέπει όλοι μας να αποστασιοποιηθούμε σε κάποιο βαθμό από τους συνανθρώπους μας και να προτάξουμε την κοινωνική ευθύνη έναντι της ατομικής.
Τον ελεύθερο χρόνο σας, τι κάνετε; Χόμπι… Διάβασμα; Κινηματογράφος; Ταξίδια; Οικογενειακές εξορμήσεις;
Ο ελεύθερος χρόνος ανέκαθεν ήταν περιορισμένος ακόμα και ιστορικά άλλωστε σε όλες τις εποχές έτσι ήταν. Μοιράζεται σε όλες αυτές τις δραστηριότητες που αναφέρατε και κυρίως σε οικογενειακές βόλτες και εκδρομές. Η σαββατιάτικη εξόρμηση στο χωριό συνεχίζει να πραγματοποιείται, λίγο πιο αραιά όμως. Μου αρέσει η εργασία μου, οπότε και από εκεί αντλώ αρκετή ευχαρίστηση και βέβαια εξακολουθώ να πραγματοποιώ σπορ στη φύση, ποδηλασία και σκι, παρέα με τον γιο και την κόρη μου που με συνοδεύουν με μεγάλη χαρά.
Δημήτρη Παπαγιάννη, σας ευχαριστώ. Αλλάζοντας μια παλιά ρήση, να ρωτήσω κάτι: Μήπως τελικά πίσω από μια πετυχημένη γυναίκα βρίσκεται ένας σπουδαίος άνδρας;
Θα σας απαντήσω λέγοντας… μήπως δίπλα – και όχι πίσω – από κάθε πετυχημένο άνδρα ή πετυχημένη γυναίκα υπάρχει και ένας σπουδαίος ή μια σπουδαία σύζυγος;
Πιστεύω ότι ο ρόλος του – της κάθε συζύγου είναι να σέβεται, να στηρίζει, να ενθαρρύνει και να μοιράζεται εξίσου τα όμορφα και τα δύσκολα στον κοινό βίο. Ο ένας πρέπει να είναι η προέκταση του άλλου και δίπλα – δίπλα να αντιμετωπίζουν τις καθημερινές προκλήσεις και να προοδεύουν.
Να είστε καλά. Πάντα έτσι σωστός, αξιοθαύμαστος
Εύχομαι και σε εσάς κάθε καλό. Σας ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σας και για τη φιλοξενία στο Ημερολόγιο του Proust.