Ο Δ. Μοράρος στο Ημερολόγιο του Μουσείου Ελιάς: Εκ των πραγμάτων η ζωγραφική είναι μοναχική ασχολία…

Το Ημερολόγιο 2021 του Μουσείου Ελιάς και Λαδιού Πηλίου χαρακτηρίζεται επετειακό, διότι είναι από τα πρώτα που εκδόθηκαν με θέμα τα διακόσια χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Φιλοξενεί προσωπογραφίες αγωνιστών, σκηνές ηρωικές, μακέτα γλυπτού μνημείου για την εθνεγερσία κ.λπ. Την τιμητική τους όμως έχουν έργα του Βολιώτη ζωγράφου Δημήτρη Μοράρου που είναι εμπνευσμένα από τον «εθνεγέρτη» Ρήγα Βελεστινλή, που προετοίμασε το έδαφος και τους ραγιάδες για την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού.
Παραθέτουμε τη συζήτηση μαζί του:

Στο Ημερολόγιο 2021 του Μουσείου Ελιάς και Λαδιού Πηλίου, έχετε την τιμητική σας! Το εξώφυλλο και άλλα τρία έργα.
Τον Μάρτιο του 2005 μάθαμε ότι θα διαμορφωθεί σε Μουσείο ο πύργος Νεμπόισα στο λιμάνι του Δούναβη στη Σερβία. Οι ντόπιοι τον λένε «Riga od Fere». Είναι ο πύργος που φυλακίστηκε ο Ρήγας Βελεστινλής – Φεραίος και εκεί μαρτύρησε με τους επτά συντρόφους του, το 1798.
Στη Βιέννη ζούσε ζωή bon viveur, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να έχει έγνοια για το υπόδουλο Γένος, να γράφει και να τυπώνει βιβλία για να τονώσει τους σκλαβωμένους και να προετοιμάσει ουσιαστικά τον ξεσηκωμό! «Το ένα «Ν» για τον Ρήγα» είναι το γνωστό και εξαιρετικό κονιάκ «Napoleon».
Κάποια χρόνια αργότερα σε μια πρόταση του Στέλιου Κούκου, ποιητή και δοκιμιογράφου, για τον Ρήγα και την απήχηση σε σχέση με το σήμερα, έγιναν τρία μικρά έργα βασισμένα σε σχέδια διά τον Ρ Β.-.Φ. και σχέδια δικά του από τη Χάρτα του. Σε παράθεση, επάνω τα πρωτότυπα (με ακουαρέλα) και κάτω με κραγιόνια (παστέλ) οι δικές μου προτάσεις. Για το κάθε εικονιζόμενο θέμα, έχει σχόλια ζωγραφικά σε αυτές τις ζωγραφιές και σχέδια.

Επιλέγετε γενικά ως υλικό τη «μικτή τεχνική», τι σημαίνει ακριβώς αυτό;
Για πολλά χρόνια τους ζωγράφους τους απασχολούσε η αντοχή των υλικών – σήμερα όχι! Σ’ αυτή τη μάχη με το υλικό και τον χρόνο – ο ζωγράφος έβγαινε πάντα χαμένος και τα έργα τα αναλάμβαναν οι συντηρητές!
Στο συνεχές ψάξιμο οι δυνατότητες για νέα υλικά – συνδυασμούς και αντοχές, έφερναν και ανάποδα αποτελέσματα. Έτσι, νέα και παλιά υλικά αντάμα δημιουργούσαν έργα κάτω από τον τίτλο «Μικτή τεχνική». Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι έδειξε αυτόν τον δρόμο, μια «μαγειρική» που πάει πολύ πίσω στον χρόνο!

Επιλέξατε στο Exlibris να το αφιερώσετε στον ερευνητή Δημήτριο Καραμπερόπουλο, ήταν παραγγελία; Τι σημαίνει η δουλειά του Καραμπερόπουλου για τον Ρήγα, για σας ως καλλιτέχνη;
Η προσφορά του Δημήτρη Καραμπερόπουλου σχετικά με τον Ρήγα είναι γνωστή. Όταν μου προτάθηκε να σχεδιάσω βιβλιόσημα για το Μουσείο Exlibris στο Sint-Niklaas (International Exlibris Centrum) στο Βέλγιο, αφιέρωσα ένα στον Δημήτρη Καραμπερόπουλο – με το απόσπασμα από τον Θούριο και τον Ρήγα Βελεστινλή – Φεραίο – που εκτός των άλλων είναι και συντοπίτης του. Για την ιστορία τα άλλα ήταν α. για τον Βασίλη Ζευγώλη – τον άνθρωπο που με ενημερώσεις, εκθέσεις, παραγγελίες και διαγωνισμούς μάς έμαθε τα Exlibris στην Ελλάδα και β. για τη Θεσσαλονικιά πιανίστα Έλλη Ζαχαροπούλου.

Ζωγράφος στα χρόνια της πανδημίας;
Εκ των πραγμάτων η ζωγραφική είναι μοναχική ασχολία. Έτσι ήταν πάντα! Δεν αλλάζει τίποτε. Εκτός αν κάποιος μεριμνά και τυρβάζει περί πολλών…