O χαμός του Νότη Μαυρουδή έχει συγκλονίσει όσους έζησαν από κοντά τον συνθέτη. Ο θανάσιμος τραυματισμός του στο εξοχικό σπίτι που διατηρούσε στην Κουκουράβα πολλές δεκαετίες τώρα, έγραψε τον θλιβερό επίλογο στη ζωή του καλλιτέχνη, ο οποίος είχε κάνει το Πήλιο δεύτερο σπίτι του. Ο κ. Νίκος Τσούκας, ο οποίος τη χρονική περίοδο 1990-2002 διετέλεσε πρόεδρος στην πρώην κοινότητα Μακρινίτσας, είπε το δικό του «αντίο» στον Νότη Μαυρουδή, κάνοντας λόγο για μία δυσαναπλήρωτη απώλεια.
Ο Πηλιορείτης πρώην τραπεζικός, με μακρά θητεία στα αυτοδιοικητικά πράγματα, διατηρούσε γνωριμία με τον αδικοχαμένο συνθέτη από τη δεκαετία του ’90 και μέχρι την τελευταία στιγμή είχαν πολύ τακτική επικοινωνία, έχοντας «χτίσει» μια φιλία που στηριζόταν στην αμοιβαία εκτίμηση και τον σεβασμό. «Όταν ανέλαβα πρώτη φορά στην Κοινότητα, είχε ήδη πάρει από χρόνια το σπίτι στην Κουκουράβα», είπε ο κ. Τσούκας. «Όλοι οι Μακρινιτσιώτες συγκλονιστήκαμε με τον χαμό του Νότη Μαυρουδή. Ήταν ένας άνθρωπος απλός, σεμνός και ταπεινός και πάνω απ’ όλα της προσφοράς. Από την πρώτη στιγμή που ξεκινήσαμε να κάνουμε αυτόν τον κύκλο των πολιτιστικών εκδηλώσεων στη Μακρινίτσα, μας βοηθούσε πάντα και κάθε φορά συμμετείχε στα δρώμενα που διοργανώναμε. Γι’ αυτό και ήταν τόσο αγαπητός, τόσο στην Κουκουράβα, όσο και στη Μακρινίτσα που ανέβαινε πολύ τακτικά. Όμως, πέρα από τα πολιτιστικά, συμμετείχε ενεργά και σε άλλες δράσεις, για παράδειγμα στην αποκατάσταση καλντεριμιών στο χωριό. Ήταν αλληλέγγυος στην κοινότητα», πρόσθεσε έπειτα, ενώ δεν έκρυψε τη λύπη του για την προφητική – δυστυχώς – ανάρτηση του εκλιπόντα ανήμερα την Πρωτοχρονιά πως «στη ζωή όλα ανατρέπονται εύκολα και τίποτα δεν είναι δεδομένο».
Η σχέση των δύο ανδρών σφυρηλατήθηκε στο πέρασμα των χρόνων, με τον Νίκο Τσούκα να λέει: «Στις 12 Δεκεμβρίου βρέθηκε στον Βόλο, όπου έδωσε συναυλία στο θέατρο της «Παλαιάς Ηλεκτρικής» μαζί με τη Μαρία Θωίδου, στο πλαίσιο των χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων του Δήμου Βόλου και είχαμε κανονίσει να τα πούμε μετά τις γιορτές. Δυστυχώς, όμως, δεν προλάβαμε να ανταμώσουμε… Σε κάθε περίπτωση, πάντως, επικοινωνούσαμε τακτικά για πολλά ζητήματα. Έχω κρατήσει αρχείο με σημειώματά του. Οι συμβουλές του ήταν πολύτιμες, ενώ οι απόψεις του είχαν μεγάλο ενδιαφέρον. Πάντα εκφραζόταν με μειλίχιο τρόπο και είχε να πει έναν καλό λόγο για όλους, ιδιαίτερα για τον τόπο που είχε διαλέξει πολλές δεκαετίες τώρα για την εξοχική κατοικία του».