Τουλάχιστον δέκα φορές έχει εισβάλλει τον τελευταίο αιώνα σε άλλες χώρες η Ρωσία είτε με τη μορφή της Σοβιετικής Ένωσης είτε με την τωρινή της αναφέρει ο τ. καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Νίκος Κυριαζής.
Οι οδομαχίες στις πόλεις και η εμπειρία του Β’ παγκόσμιου πολέμου
Ο ίδιος σημείωσε πως «οι μάχες έχουν μεταφερθεί γύρω από τις μεγάλες πόλεις όπως είναι το Κίεβο, το Χάρκοβο, η Μαριούπολη. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο σημείο του πολέμου, δηλαδή το να εισβάλλεις σε μια πόλη και να ακολουθούν οδομαχίες. Αυτό το γνωρίζουμε από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει κατά πολύ. Ξέρουμε τι έγινε στο Στάλιγκραντ, όταν οι Γερμανοί μπήκαν μέσα το 1941 και αποχώρησαν, όταν περικυκλώθηκαν από τους Σοβιετικούς. Επίσης γνωρίζουμε, τι έγινε και το 1945 στο Βερολίνο, όταν οι Σοβιετικοί μπήκαν στην πόλη και για να την καταλάβουν χρειάστηκαν δεκαπέντε μέρες, ενώ σύμφωνα με τις πηγές οι Σοβιετικοί στο Βερολίνο έχασαν 70.000 στρατιώτες. Η αντίσταση σε μια πόλη είναι υπέρ των αμυνομένων. Τα τανκ είναι εύκολος στόχος για τα αντιαρματικά που μπορεί να βρίσκονται σε ένα χάλασμα ή ένα υπόγειο. Οι οδομαχίες σε μια πόλη είναι δαπανηρές και χρονοβόρες. Βέβαια έχουμε και το παράδειγμα του Γκρόζνι που ο Πούτιν το ισοπέδωσε. Ας ελπίσουμε ότι οι Ρώσοι δεν θα φτάσουν σε αυτή τη βαρβαρότητα».
Μάλιστα επισήμανε πως η απόφαση των Ουκρανών να αντισταθούν στις πόλεις και όχι στις πεδιάδες ήταν σωστή. Τα σύνορα της Ουκρανίας με τη Ρωσία και τη Λευκορωσία είναι τεράστια και θα έπρεπε η Ουκρανία να έχει μερικά εκατομμύρια στρατιώτες για να αποτρέψει στα σύνορα τη ρωσική εισβολή».
Το παράδειγμα των Ελλήνων
Ο κ. Κυριαζής τόνισε και το δίλημμα που έχει ένας ηγέτης χώρας που δέχεται επίθεση η χώρα του. «Ο Ζελένσκι έχει το δίλημμα ή να συνθηκολογήσει ή να συνεχίσει την αντίσταση με κόστος σε ανθρώπινες απώλειες δεδομένης της μεγάλης υπεροπλίας της Ρωσίας. Να θυμίσουμε ότι και οι Έλληνες πολέμησαν με επιτυχία τους Ιταλούς γνωρίζοντας ότι οι τελευταίοι είναι πιο ισχυροί στρατιωτικά. Και, όταν έκαναν επίθεση οι Γερμανοί από τη Μακεδονία, οι Έλληνες αντιστάθηκαν σθεναρά για μερικές εβδομάδες, μολονότι το μεγαλύτερο μέρος του στρατεύματος βρισκόταν ήταν στην Ήπειρο και πολεμούσαν ήδη πέντε μήνες του Ιταλούς».
Ο ρωσικός επιθετικός επεμβατισμός
Ο ίδιος κάνοντας μια ιστορική αναδρομή επισήμανε πως η Ρωσία είτε ως Σοβιετική Ένωση είτε με διαφορετικό ιδεολογικό καθεστώς επί Πούτιν είναι παραδοσιακά μια επιθετική επεμβατική δύναμη και κάνει εισβολές. Το 1920 η Ρωσία εισέβαλε στην Πολωνία και αποκρούστηκε. Το 1939 εισέβαλε στη Φινλανδία και κτύπησε πισώπλατα την Πολωνία με το σύμφωνο που υπέγραψε με τη Γερμανία προσπαθώντας να την τεμαχίσει. Το 1953 εισέβαλε στην Ανατολική Γερμανία, το 1956 στην Ουγγαρία, το 1968 στην Τσεχοσλοβακία, το 1981 στο Αφγανιστάν, το 2008 στη Γεωργία, το 2014 στην Κριμαία, και τώρα το 2022 στην Ουκρανία. Και είναι το αναμενόμενο από μια υπερδύναμη που θέλει να γίνει επεκτατική. Και οι ΗΠΑ έχουν κάνεις εισβολές, όπως σε Βετνάμ, Ιράκ, Αφγανιστάν, Γρανάδα, λιγότερες, όμως φορές.
Ο κ. Κυριαζής συμπλήρωσε πως οι Ουκρανοί παραδοσιακά και πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο έβλεπαν τους Ρώσους ως εχθρούς. Είχε υπάρξει τότε και ένας μεγάλος λοιμός που αποδεκάτισε εκατομμύρια κόσμου στην Ουκρανία και οι κάτοικοι το χρέωσαν στον Στάλιν. Ήταν και αυτός ένας λόγος που οι Ουκρανοί όταν κατέλαβαν τη χώρα τους οι ναζί τους θεώρησαν ως απελευθερωτές. Βέβαια οι Ναζί είχαν εντελώς άλλη άποψη για τους ίδιους. Έληξε ο πόλεμος και η Ουκρανία έγινε πάλι σοβιετική.
Παράλληλα ανέφερε πως «η στρατιωτική τεχνολογία των ΗΠΑ είναι ανώτερη των Ρώσων που υπολείπονται σε πολλά θέματα των Δυτικών. Βλέπουμε τα ρωσικά τανκ που διαφέρουν ακόμη και από τα δικά μας τα ελληνικά. Οι Ρώσοι έχουν πάνω στα τανκ τις πλακέτες που μοιάζουν με τούβλα. Αυτό είναι ένα είδος θωράκισης που δεν είναι και ιδιαίτερα φοβερό έναντι των πυροβόλων. Τα ελληνικά τανκ έχουν ένα άλλος είδος θώρακα με ένα μέτρο πάχος και διαδοχικά στρώματα που το κάνει πολύ ισχυρό έναντι πληγμάτων».