Το μυστικό της επιτυχίας της Νίκης που ανέβηκε στη Β’ Εθνική πόλο ως πρωταθλήτρια αποκαλύπτει στη «ΘτΔ» ο Νίκος Κωνσταντέλιας. «Ήμασταν ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης» επισημαίνει ο 50χρονος προπονητής που υπόσχεται ακόμη καλύτερο μέλλον με περισσότερα παιδιά από την Ακαδημία.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΚΡΙΣΙΛΑ
Πότε ανέλαβες τη Νίκη και τι κατάσταση βρήκες;
Συνεργάστηκα με τη Νίκη για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2018. Τότε είχε φτάσει σε σημείο να παίζει Α2, αλλά εκείνη ομάδα διαλύθηκε και όλοι οι αθλητές πήγαν στον ΟΥΚΒ. Όταν ανέλαβα τη Νίκη είχαμε δελτία… μηδέν. Ο Στέργιος Φάτσης μού είχε εξηγήσει την κατάσταση από την αρχή και μου ζήτησε να αναλάβω την τεχνική ηγεσία. Δεν δίστασα ούτε στιγμή. Ήταν μια πρόκληση για μένα, γιατί αυτό που θα δημιουργούσα θα ήταν κάτι που θα είχα φτιάξει εξ ολοκλήρου εγώ. Εφόσον μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία, δεν την αρνήθηκα. Ούτως ή άλλως η Νίκη είναι μεγάλη ομάδα σε όλα τα αθλήματα. Ταυτόχρονα είχα τη συμπαράσταση του προέδρου και της Ερασιτεχνικής και προχωρήσαμε.
Ποιος ήταν ο αρχικός στόχος όταν ανέλαβες την τεχνική ηγεσία;
Αποφασίσαμε να μη δηλώσουμε συμμετοχή στην Α2, γιατί είχαν φύγει όλοι οι αθλητές. Έτσι δηλώσαμε τη Β’ Εθνική και προσπαθήσαμε μέσω των δικών μου γνωριμιών αλλά των σχέσεων του κ. Φάτση με τον παράγοντα της Ηλιούπολης, ο οποίος τώρα είναι στην ομοσπονδία, τον Δημήτρη Κύρκο, με τρεις-τέσσερις μεταγραφές από εκεί και με παίκτες που ήταν δική μου επιλογή, φτιάξαμε μια ομάδα δέκα παιδιών, προκειμένου να «κατεβούμε» στη Β’ Εθνική. Δεν καταφέραμε να παραμείνουμε γιατί χάσαμε στα πλέι άουτ τη σεζόν 2018-2019.
Με ποιον τρόπο «χτίσατε» τη νέα ομάδα;
Επειδή ήξερα ότι δεν υπήρχε υλικό στην Ακαδημία προτίμησα να αρχίσω από εκεί, γιατί μου αρέσει να δουλεύω με παιδιά. Αν έχεις όρεξη, το παλεύεις και το φτιάχνεις. Πήγαμε στα σχολεία, βγήκαμε στις γειτονιές τόσο της Ν. Ιωνίας, όσο και της πόλης γενικότερα. Πήγαμε παντού και προσπαθήσαμε να μαζέψουμε παιδιά. Σιγά-σιγά καταφέραμε αυτή τη στιγμή να διαθέτουμε στην Ακαδημία γύρω στα 30-35 παιδιά από τα οποία τα 20-25 έχουν γεννηθεί από το 2008 μέχρι το 2014. Τα υπόλοιπα είναι λίγο μεγαλύτερα. Υπάρχει αυξητική τάση. Για παράδειγμα φέτος πραγματοποιήσαμε δέκα νέες εγγραφές.
Ποιες ήταν οι δυσκολίες που συναντήσατε το προηγούμενο διάστημα;
Δυστυχώς μας χτύπησε δύο φορές ο κορωνοϊός. Μαζεύαμε τα παιδιά και όταν μετά «χτυπούσε» ο Covid-19, ήμασταν υποχρεωμένοι να ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή. Τη στιγμή που τελείωσε ο κορωνοϊός και επέστρεψαν τα παιδιά, έκλεισε το Κολυμβητήριο της Ν. Ιωνίας. Έτσι αναγκαστήκαμε να πάμε στο Κολυμβητήριο του Βόλου, αλλά επειδή οι αθλητές μας ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου από τη Ν. Ιωνία, ήταν δύσκολο να ακολουθήσουν λόγω των υποχρεώσεών τους. Επομένως περιμέναμε να δούμε πότε θα ανοίξει το Κολυμβητήριο της Ν. Ιωνίας, κάτι που έγινε τον περασμένο Φεβρουάριο.
Ευτυχώς κρατήσαμε τα παιδιά γιατί το ήθελαν. Όταν ήρθαν στη Νίκη, ήξεραν απλά να επιπλέουν στο νερό, αλλά στη συνέχεια με τη δουλειά εξελίχθηκαν. «Κατεβήκαμε» στα «μικρά» πρωταθλήματα. Για παράδειγμα σε Πρωτάθλημα Κ17 παρατάξαμε ομάδα Κ13. Χάναμε συνεχώς με πολλά γκολ, αλλά τους έλεγα ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή. Έτσι φτάσαμε στο σημείο η φετινή ομάδα Κ13 να συγκαταλέγεται στις 20 καλύτερες της Ελλάδας. Δεν μπορείς να δουλέψεις σωστά μόνο με την προπόνηση. Αν δεν παίξεις αγώνες έστω και με μεγαλύτερα παιδιά, δεν γίνεται. Έτσι φέτος καταφέραμε παρά τις αντιξοότητες να πανηγυρίσουμε αυτή την επιτυχία στην Κ13. Μάλιστα τρία μέλη της συμπεριλήφθηκαν και στην ανδρική ομάδα φέτος. Στην προκριματική φάση τους εναλλάσσαμε ανά δύο σε κάθε ματς και πήραμε τον έναν και στα τελικά, τον Αποστόλη Μητσόπουλο. Οι άλλοι δύο ήταν ο Αντώνης Βέλλος και ο Κωνσταντίνος Τσουμπέκος.
Πώς συγκροτήθηκε φέτος η ανδρική ομάδα;
Δημιουργήσαμε ένα κράμα έμπειρων και νεαρών παικτών. Η ομάδα διέθετε μέσο όρο ηλικίας τα 25-26 χρόνια. Είχαμε γύρω στους 12-13 Βολιώτες και τέσσερις-πέντε πολίστες εκτός Βόλου για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε την ομάδα. Αξίζει να σημειωθεί ότι και οι πέντε παίκτες που ήρθαν με μεταγραφή δεν πήραν ούτε ευρώ παρά μόνο τα έξοδα μετακίνησης. Κι όμως έπρεπε να τους δείτε πόσο πανηγύριζαν στο τέλος. Πρόκειται για παίκτες που έχουν γευτεί επιτυχίες στην καριέρα τους, παρόλα αυτά όμως πανηγύριζαν σαν μικρά παιδιά. Τόσο καλό ήταν το κλίμα της ομάδας.
Ο αρχικός στόχος ήταν να πραγματοποιήσουμε καλύτερη πορεία από την περσινή, όπου σταθήκαμε άτυχοι χάνοντας την πρόκριση στην τριπλή ισοβαθμία. Πρωταρχικά θέλαμε να περάσουμε στα τελικά, αλλά όταν είδα τις ομάδες στην πρώτη φάση, πίστεψα ότι μπορούσαμε να ανεβούμε. Δεν το είπα, όμως, γιατί ήθελα να προχωρήσουμε βήμα-βήμα.
Οι νίκες στα προκριματικά ήταν ένα δείγμα για το τι θα επακολουθούσε;
Πράγματι στον προκριματικό όμιλο πετύχαμε νίκες απέναντι σε δύσκολους αντιπάλους. Η Αναγέννηση Λαμίας π.χ. είχε πολύ μεγάλο μπάτζετ, σχεδόν τριπλάσιο και τετραπλάσιο από το δικό μας, αλλά καταφέραμε να την κερδίσουμε. Είχαμε επίσης την Αργυρούπολη και τον Νηρέα Λαμίας, τους οποίους νικήσαμε σχετικά εύκολα.
Πώς εξελίχθηκε η τελική φάση;
Ήμουν σίγουρος από την πρώτη στιγμή ότι θα ανεβούμε. Διαθέταμε την καλύτερη ομάδα και το πιο σημαντικό ήταν ότι είχαμε παραδοχή απ’ όλους τους αντιπάλους. Ήμασταν ομάδα με όλη τη σημασία της λέξεως σε άμυνα, επίθεση και συμπεριφορά. Ήμασταν μια ομάδα δεμένη όσο πιο πολύ γινόταν και η «υγεία» βγήκε και στην πισίνα. Οι πολίστες ήταν πειθαρχημένοι. Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν πιάσαμε το 100% της απόδοσής μας, γιατί οι αγώνες ήταν συνεχόμενοι. Δώσαμε έξι παιχνίδια πρωί-βράδυ μέσα σε τρεις μέρες, πράγμα που θεωρώ απάνθρωπο. Μάλιστα σε κάποιο σημείο η «μάχη» ήταν άνιση, καθώς η Χαλκίδα έδωσε τρεις αγώνες λιγότερους μια και η Καρδίτσα δεν «κατέβηκε».
Δηλαδή από τον δικό μας όμιλο στην τελική φάση πέρασαν δύο ομάδες, εμείς και ο ΟΠΑΘΑ Πατρών, τον οποίο νικήσαμε με διαφορά τεσσάρων γκολ. Επίσης είχαμε τους Πιγκουίνους που εμφανίστηκαν πολύ δυνατοί και ίσως άξιζαν να ανεβούν, αλλά τους κερδίσαμε με 7-6.
Κόντρα στον Εθνικό Αλεξανδρούπολης δεν ήμασταν καλοί, αλλά μόλις είχαμε φτάσει και υπήρχε κούραση από το ταξίδι. Παρόλα αυτά κερδίσαμε με 6-5. Στο τελευταίο ματς με τον Επειό, εκείνος τα έπαιζε όλα για όλα, ενώ εμείς είχαμε ήδη περάσει. Βρεθήκαμε να χάνουμε 7-1, αλλά δεν το παρατήσαμε και κατορθώσαμε να γυρίσουμε το ματς με 12-11.
Περιμένατε την άνοδο; Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας;
Όπως προανέφερα βλέποντας το πρωτάθλημα να εξελίσσεται, άρχισα να πιστεύω ολοένα και περισσότερο ότι θα ανεβούμε. Δεν το έλεγα στους παίκτες για να τους κρατήσω σε εγρήγορση. Ωστόσο μετά τα πρώτα παιχνίδια και οι ίδιοι διαπίστωσαν ότι έχουμε τα φόντα να πετύχουμε την άνοδο. Μάλιστα κερδίσαμε όλα τα ματς τόσο στην προκριματική, όσο και στην τελική φάση και κανείς δεν μπορεί να μας καταλογίσει το παραμικρό. Το μυστικό της επιτυχίας ήταν ότι ήμασταν «δεμένη» ομάδα σε όλα τα επίπεδα. Από την αρχή καταβάλλαμε μεγάλη προσπάθεια, εγώ αγωνιστικά και ο Γιάννης Μάκος ως γενικός αρχηγός για να βρει χορηγούς και να εξασφαλίσουμε τους παίκτες που θέλαμε. Πήραμε συγκεκριμένους πολίστες που ξέραμε τι θα μας δώσουν και γνωρίζαμε τον χαρακτήρα τους. Για μένα αυτό είναι πρωταρχικό. Βέβαια στην τελική φάση δεχθήκαμε και ένα «δώρο». Αναφέρομαι στον Βασίλη Μαλισιόβα, ο οποίος είναι Βολιώτης και έπαιξε στις «μικρές» ομάδες του Παναθηναϊκού. Είχε σταματήσει το πόλο και τώρα ήρθε στον Βόλο για να σπουδάσει και μας βοήθησε πολύ στην επίτευξη του στόχου μας.
Ίσως φέτος μας το χρωστούσε ο Θεός, μετά τον τρόπο που το χάσαμε πέρσι με την τριπλή ισοβαθμία. Κι αυτό που μας στεναχώρησε ακόμη περισσότερο ήταν το ότι οι ομάδες, που μας απέκλεισαν, δεν κατέβηκαν στην τελική φάση. Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε, αλλά φέτος γρήγορα αντιλήφθηκα ότι δεν χάνουμε την άνοδο παρότι είχαμε απέναντί μας ικανούς αντιπάλους.
Ποιους ανθρώπους θα ήθελες να ευχαριστήσεις;
Θέλω να ευχαριστήσω εκ μέρους της ομάδας όλους τους χορηγούς. Είναι άνθρωποι που αγαπούν τη Νίκη και συνέδραμαν οικονομικά για να βγει η χρονιά. Ακόμη και ο απλός κόσμος στάθηκε δίπλα μας και πρόσφερε ό,τι μπορούσε αγοράζοντας κάρτες ενίσχυσης του τμήματος υδατοσφαίρισης. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και οι επιχειρηματίες που έγιναν χορηγοί, είναι αγνοί φίλοι της Νίκης.
Ποια είναι η σχέση σου με τον Στέργιο Φάτση και τον Γιάννη Μάκο:
Με τον Στέργιο Φάτση πάντα είχαμε άριστη συνεργασία. Από την πρώτη στιγμή που μιλήσαμε τού είχα πει, όπως και σε άλλα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Ερασιτεχνικής, ότι θα ανεβούμε. Το έλεγα εδώ και δύο χρόνια και κράτησα τον λόγο μου. Χρειαζόταν λίγη προσπάθεια παραπάνω. Εγώ ήθελα να ανεβούμε από πέρσι, αλλά τελικά αυτό έγινε φέτος.
Επίσης θα ήθελα να τονίσω ότι αν δεν είχαμε τον Γιάννη Μάκο ως παίκτη πρώτα απ’ όλα και μετά ως γενικό αρχηγό, δεν θα καταφέρναμε τίποτα. Είχαμε ατελείωτες ώρες συζητήσεων ακόμη και μετά τους αγώνες μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Πέρσι κλάψαμε πολύ όταν χάσαμε την πρόκριση στα τελικά στην τριπλή ισοβαθμία και συμφωνήσαμε ότι φέτος θα κάνουμε κάτι καλύτερο. Έτρεξε για τα χορηγικά, για τις μεταγραφές, για τα παιδιά της Ακαδημίας και γενικά η συμβολή του ήταν πολύτιμη.
Με τον Γιάννη είμαστε φίλοι από μικρά παιδιά. Ακόμη κι όταν ήμουν προπονητής στον ΟΕΑ/ΝΑΒ, πάλι τον είχα παίκτη. Μέχρι την τελευταία στιγμή έτρεχε για να βρει χρήματα, προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα.
Τι μπορεί να περιμένει κανείς από τη Νίκη στη Β’ Εθνική; Θα είναι πάλι στόχος η άνοδος;
Πρώτα απ’ όλα θα προσπαθήσουμε να κρατήσουμε το ίδιο ρόστερ. Βέβαια θα πρέπει να δούμε το καλεντάρι της ομοσπονδίας, γιατί υπάρχουν κάποια παιδιά που μένουν στην Αθήνα και θα πρέπει να το συνδυάσουνε με τη δουλειά τους. Λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων τα πρωταθλήματα αρχίζουν πιο νωρίς. Εγώ και ο Γιάννης Μάκος επιθυμούμε να γίνουν λίγες προσθαφαιρέσεις. Ήδη έχουμε ξεκινήσει την προσπάθεια για μεταγραφές. Όλοι κατάλαβαν το μέγεθος της Νίκης και σίγουρα αρκετοί θα θέλουν να παίξουν εδώ.
Βασική μας επιδίωξη είναι τουλάχιστον για δύο χρόνια να σταθεροποιηθούμε στη Β’ Εθνική. Πάντα συνηθίζουμε μετά από μια επιτυχία να λέμε ότι θα κάνουμε μεγάλα πράγματα. Αυτό δεν είναι σωστό. Για εμάς σκοπός είναι να παραμείνουμε για δύο χρόνια, το οποίο είναι διάστημα που χρειάζομαι προκειμένου να ετοιμάσω την τωρινή ομάδα Κ13. Ήδη ετοιμάζεται η ομάδα ετοιμάζεται γι’ αυτόν τον σκοπό. Τα παιδιά είναι 13 ετών και σε δύο χρόνια θα φτάσουν τα 15. Κατά τη γνώμη μου σ’ αυτή την ηλικία είναι ιδανικό να παίζουν πόλο. Θα ήθελα να φτάσουμε στο σημείο κάποια στιγμή να παίζουμε στη Β’ Εθνική με αυτούσια βολιώτικη ομάδα.
Έχουμε έναν προγραμματισμό και δεν ξεφεύγουμε απ’ αυτόν. Θέλουμε τη νέα χρονιά να διατηρηθούμε στη Β’ Εθνική όσο πιο εύκολα γίνεται. Η ανδρική ομάδα θα ενδυναμωθεί και παράλληλα θα προσπαθήσουμε να αυξήσουμε τον αριθμό των παιδιών που θα προωθήσουμε από την Ακαδημία. Τα παιδιά έχουν τις δυνατότητες, αρκεί να δουλέψουν.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να στείλεις στον κόσμο της Νίκης;
Απευθύνω κάλεσμα στον κόσμο να φέρει τα παιδιά του στο τμήμα υδατοσφαίρισης της Νίκης. Με τις τεράστιες επιτυχίες που έχει η Εθνική Ανδρών φαίνεται ότι το πόλο ταιριάζει στον Έλληνα. Το ίδιο ισχύει και για τον Βόλο, που έχει παράδοση στο άθλημα. Η άνοδος της ανδρικής ομάδας στη Β’ Εθνική πιστεύω ότι θα αποτελέσει πόλο έλξης, επειδή αποδεικνύεται ότι στη Νίκη γίνεται καλή δουλειά. Όλοι είμαστε μια δεμένη οικογένεια χωρίς προβλήματα. Θέλουμε να αυξήσουμε κι άλλο τη δυναμικότητα στην Ακαδημία, γιατί αυτά τα παιδιά θα είναι το μέλλον της Νίκης…