Η γενιά των ώριμων και συνειδητοποιημένων του σήμερα, φανταστήκαμε έναν κόσμο διαφορετικό από αυτόν που είχαμε όντες παιδιά, έναν κόσμο που θα αλλάξει προς την κατεύθυνση της καλύτερης ποιότητας ζωής. Όμως, βλέπουμε ότι ο κόσμος μας βαδίζει σε μονοπάτια δύσκολα και γίνεται χειρότερος. Από παντού στενεύουν τα περιθώρια ειρήνης, ζούμε αναταραχές, πολέμους, βία ανεξέλεγκτη και τα περιθώρια βελτίωσης των συνθηκών αυτών απαιτούν πολύ κόπο και αγώνα από τους νεότερους που παραλαμβάνουν αυτό τον κόσμο που αλλάζει και χάνεται… Ίδωμεν. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.
Β.Θ.