Μνήμη Αντώνη Κουτσελίνη

Του
Δημήτρη Σιάτρα

Πριν από τρία χρόνια έφυγε από κοντά μας ένας λαμπρός άνθρωπος, ο Αντώνης Κουτσελίνης. Το κενό που άφησε είναι και θα παραμείνει, για πολύ ακόμη, αισθητό σε έναν ευρύ κύκλο ανθρώπων. Τα αγαθά του έργα δεν χάθηκαν, όπως αφορίζει ο σαιξπηρικός στίχος, μαζί με τη φυσική παρουσία του.
Πραγματοποίησε μια αξιοζήλευτη πορεία ζωής, που άρχισε από τα σχολικά του χρόνια, με άριστες μαθησιακές επιδόσεις και ανεπίληπτο ήθος, συνεχίστηκε με φιλόδοξες σπουδές και κατέληξε σε μία σπουδαία καριέρα πιστοποιημένη με πανεπιστημιακή έδρα. Ουσιαστικό αντίκρισμα όλων αυτών ήταν η τριπλή καταξίωσή του: Επιστημονική, διδακτική και ανθρωπιστική. Το συγγραφικό του έργο φώτισε και θα φωτίζει τους σπουδαστές και τους επιστήμονες του κλάδου του. Θεώρησε την επιστήμη ως μέσο προαγωγής της γνώσης και της θέσης του ανθρώπου μέσα στο φυσικό Είναι. Ως εκ τούτου είδε την κάθε επιστημονική επιτυχία ως νίκη του ανθρώπου απέναντι σε μία φυσική συνθήκη ή σε ένα κοινωνικό status και, πάντως, απέναντι σε ένα γνωσιακό άβατο. Δεν θεώρησε το επιστημονικό επίτευγμα ως σκοπούμενο προσωπικής ανάδειξης ή ατομικού οφέλους του επιστήμονα, γιατί αυτό θα τον μετέβαλε σε ανταγωνιστή των άλλων ανθρώπων και όχι σε μαχητή και λύτη ενός ανθρώπινου προβλήματος. Καταθέτω, ως προσωπική μαρτυρία, τη διαπίστωση ότι ο Αντώνης Κουτσελίνης δεν επιδίωξε και δεν έλαβε τα προσωπικά οφέλη που αναλογούσαν στον μόχθο του και στην επιστημονική προσφορά του.
Δεν γνωρίζω αν αυτές οι αρετές, τα προσόντα και οι επιδόσεις θα μπορούσαν να καταστήσουν τον Αντώνη Κουτσελίνη τόσο συμπαθή στους ανθρώπους, όσο ήταν πράγματι αυτός. Γνωρίζω όμως ότι ο Αντώνης Κουτσελίνης είχε αίσθηση της αξίας της ανθρώπινης επαφής και την προστάτευε από τη φθορά, τις μειονεξίες και τις κακοήθειες, επιπλέον δε, την προωθούσε σε επίπεδα κοινής παραγωγικότητας έργου, ευεργεσίας και αισθητικής βελτίωσης των συμπεριφορών.
Ο Αντώνης Κουτσελίνης πορεύτηκε στη ζωή, με μια σύντροφο και συνεργάτιδα υψηλών προσόντων, εκπληρώνοντας έναν προορισμό που προβάλλεται ως υπόδειγμα καταξίωσης του ανθρώπου. Τι άλλο μπορεί να ευχηθεί κανείς σε έναν άνθρωπο;