Χώρος Χρόνος
Της
Βαρβάρας Τσακουρίδου
Ο χώρος είναι αυτό που καταλαμβάνουμε σαν ενέργειες στο διάστημα (ένα γλωσσικό στοιχείο για να περιγράψουμε το περιβάλλον).
Χρόνος είναι η διάρκεια της ενέργειας πριν μετασχηματιστεί σε ενέργεια.
Ο χρόνος και ο χώρος είναι δημιουργήματα του ανθρώπινου νου, για να μπορεί να λειτουργεί μέσα σ’ αυτήν την πρόσκαιρη φυσική πραγματικότητα. Οι διαστάσεις του χρόνου και του χώρου διευρύνονται με τη διεύρυνση της συνειδητότητας.
Ο Δημόκριτος είπε πριν 2.400 χρ. (460-400 π.X.): «Συμβατικά υπάρχει χρώμα, συμβατικά υπάρχει γλυκύτητα, συμβατικά υπάρχει πικρό, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχουν άτομα και διάστημα – κενός χώρος».
Αυτό το απειροελάχιστο άτομο που καταλαμβάνει το σύμπαν είναι ο Χρόνος και ο Χώρος μας.
Είμαστε φτιαγμένοι από πολύ κενό διάστημα – σωματίδια – και μαγνητικά πεδία. Είμαστε όλοι λοιπόν το ίδιο!
Είμαστε πρωτόνια, νετρόνια και ηλεκτρόνια.
Η ύλη που βλέπουμε δεν είναι συμπαγής μάζα που μας περιγράφουν οι αισθήσεις – γι’ αυτό λέγονται και ψευδαισθήσεις.
Η ύλη είναι μια μορφή ενέργειας. Η μάζα δεν είναι ακατάλυτη, μετασχηματίζεται σε άλλες μορφές ενέργειας. Η ενέργεια μοιάζει να γίνεται ύλη και η ύλη να ξαναγίνεται ενέργεια. Ότι παρατηρούμε είναι δυναμικοί σχηματισμοί που αλλάζουν ο ένας μέσα στον άλλο, ένας συνεχής χορός ενέργειας.
Χρόνος
Χρόνος! / Μια φανταστική χειραψία της στιγμής / σ’ ένα όνειρο αστραπής… / μια δύση και ανατολή, / εγρήγορση και ανάπαυλα / και πάλι από την αρχή / στον ιστό των αντιθέτων / τη φυσική συμμετοχή… / Κύκλοι άχρονοι με ακατάπαυστη ροή / για μια αυτοφωτιζόμενη / πορεία ενωτική…
Χρόνος! / Ένας μύθος του κόσμου γηραιός, / ύφασμα αραχνοΰφαντο / υφασμένο με φως!!! / μια υφή αδιαίρετων ψυχών / σ’ ένα φόντο απειρόδετο / ηλιακών περιστροφών…
Χρόνος! / Η διάρκεια της απειροελάχιστης / ουσίας, μέσ’ τον Χώρο… / τον ορχηστικό του διαστήματος, / ενεργειακό τενόρο…
Χρόνε! / Όρια στο νου χαράζεις / και τη ζήση μας δαμάζεις / αέναος είσαι τροχός / που κύκλους κάνει διαρκώς… / η ακατάλυτή σου ισχύ / τη σκέψη σκιάζει / και το νου στη σιγή οδηγεί… / Οι ιδέες, δονήσεις φευγαλέες / ως ανεξίτηλο αποτύπωμα / στο αποθετήριο / της κοσμικής μνήμης / έχουνε εντυπωθεί…
Χρόνε… / Ρολόι του απείρου… / που δεν παύεις να χτυπάς… / όσο εμείς υπάρχουμε
εσύ θα επεκτείνεσαι / ως ενέργεια διαπύρου…
Χρόνε… / άταγκτε και λυμεώνα / η διάρκειά μας είσαι / στον μυθώδη τούτο αγώνα / του νόστου στρατοκόπος / και ταξιδευτής, / στο μονοπάτι της Αλήθειας / και της Αρετής… / στο άδηλο, εμπειρικό / συνέπαρμα της γης. / Στο φως σκιρτάνε οι ψυχές… / ουσίες ηδυσμένες καρποφόρες, / στης αλισάχνης τις κορφές / μάχονται τις συννεφιές / δυναμικοί σχηματισμοί / αλλάζουνε μορφή * / συνενώνονται και διασπώνται / ο ένας μεσ’ τον άλλο / σ’ έναν ενεργειακό χορό συνεχή / στον κύκλο της αγάπης το μεγάλο / η συνειδητότητα να διευρυνθεί / την ψευδαίσθηση του χρόνου
να υπερβεί…
Μια σπίθα είναι η ψυχή / απ’ την ακένωτη πηγή… / μεριάζει και περιδινεί / στον συμπαντικό άχρονο χρόνο… / στην αιώνια καταφυγή / στου Μέγα Βιγλάτωρα / τον Ουράνιο θρόνο… / η ύλη να πνευματωθεί, / με το φως των φώτων, / να μετουσιωθεί…
Χρόνια πολλά με νόημα και σκοπό… υγεία, αγάπη, γαλήνη και φως…
* Η μορφή παίρνει την ενέργεια του νου. Η σκέψη είναι σαν τον ατμό…
συμπυκνώνεται σε νερό (ενέργεια) που παγώνει και γίνεται πάγος (ύλη).