Του Χρήστου Καραζούπη
Δεκαπέντε μέρες όμηρος μέσα στο σπίτι, εξαντλώντας όλα τα όπλα για το ανώδυνο πέρασμα του χρόνου (τηλεόραση, ταινίες, ιντερνέτ, κατοικίδια, μαγειρική, ύπνος…, κ.λπ…), αξιολόγησα από αυτόν τον ανελέητο βομβαρδισμό των ΜΜΕ τρεις ειδήσεις και θέλω να τις επεξεργαστώ μαζί σας:
1) Ο πρωθυπουργός δίνοντας το καλό παράδειγμα δίνει για δύο μήνες (Απρίλιος- Μάιος) το 50% του μισθού του για την ενίσχυση της δημόσιας υγείας και το παράδειγμά του ακολούθησαν και άλλοι βουλευτές, δήμαρχοι, κρατικοί αξιωματούχοι κ.λπ.
2) Πολλοί υπουργοί, αλλά ευθαρσώς ο ευρωβουλευτής κ. Κύρτσος προετοιμάζουν το κόψιμο κατά 50% των μισθών και συντάξεων εσαεί, καθότι τα διαθέσιμα του κράτους επαρκούν μέχρι τον Ιούνιο.
3) Τα χρήματα που είναι να δώσουν τα τηλεοπτικά κανάλια στο κράτος για τη δόση αδειοδότησής τους χαρίζονται.
Πιστεύω ότι όλοι οι πολίτες έχουμε τον κοινό νου να αξιολογήσουμε και να συνδέσουμε αυτές τις ειδήσεις μεταξύ τους, παρόλο τον βομβαρδισμό μας από τα ΜΜΕ με τον φόβο, τον τρόμο και την τρομολαγνεία που μας σερβίρουν… Θέλοντας να βοηθήσω σ’ αυτή την αξιολόγηση θυμίζω προς όλους μας ότι την οικονομική κρίση της τελευταίας δεκαετίας, την οποία μόλις ξεπεράσαμε (τρομάρα μας), την υπεστήκαμε οι Έλληνες πολίτες με αποκλειστική ευθύνη της πολιτικής και των πολιτικών, οι οποίοι κυβέρνησαν τη χώρα.
Μετά το πέρας της κρίσης του κορωνοϊού, την οποία θέλω να πιστεύω ότι θα περάσουμε όσον γίνεται ανώδυνα (φοβερό να λέμε ανώδυνα τους λιγότερους θανάτους), θα επέλθει σίγουρα η οικονομική κρίση, η οποία θα είναι πολύ χειρότερη από την κρίση που περάσαμε πρόσφατα, θα φορτωθεί αποκλειστικά στους Έλληνες πολίτες… Και η πολιτική ηγεσία θα εκτοξεύει τη δημοφιλία και αναγνώρισή της στα ύψη… Να το προχωρήσω δε ακόμη παραπέρα (εφιαλτικό σενάριο), βλέποντας ο πρωθυπουργός να εκτοξεύονται τα ποσοστά του, λόγω της επιτυχίας των μέτρων (τα οποία σημειωτέον οι πολίτες τηρούν), να κάνει εκλογές για να επιβάλει το πρόγραμμά του…, τη μείωση δηλαδή με τη δική μας βούλα των μισθών, των συντάξεων, των απολύσεων και το κλείσιμο των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και οποιοδήποτε άλλο μέτρο εις βάρος των Ελλήνων πολιτών, προκειμένου να σωθεί ο καπιταλισμός, ο οποίος καταρρέει λόγω κορωνοϊού.
Αξίζει λοιπόν να σταθούμε στον καθρέφτη μας και να ρωτήσουμε τον εαυτό μας «αν προσβληθείς από κορωνοϊό αύριο, τι μπορείς να πεις ότι έχεις κάνει στη ζωή σου που άξιζε; Αν ήσουν τώρα ετοιμοθάνατος στην καραντίνα, τι θα σκεφτόσουν πως έπρεπε να είχες κάνει διαφορετικά;». Ή αν θέλουμε να είμαστε πιο αισιόδοξοι η ερώτηση μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: «Αν γλιτώσω από τον κορωνοϊό, τι αξίζει τελικά να κάνω στη ζωή μου στο μέλλον; Με ποιους ανθρώπους θέλω πραγματικά να είμαι; Μου ταιριάζουν τελικά οι στόχοι και τα όνειρά μου ή ζω τη ζωή ενός άλλου;». Όλα κάποτε περνούν και όταν κι αυτό περάσει, εμείς δεν θα είμαστε ίδιοι. Είναι στο χέρι μας να έχουμε αλλάξει προς το καλύτερο…
Το συμπέρασμα: Πιστοί στον στόχο μένουμε σπίτι για να περάσει αυτή η λαίλαπα, η οποία παραμονεύει έξω από το σπίτι μας, και παρα-μένουμε ενεργοί πολίτες για ρυθμίσουμε τη ζωή μας, την οποία εμείς κερδίσαμε, σύμφωνα με τις αξίες, τις οποίες πιστεύω ότι θα έχουμε αναθεωρήσει στη διάρκεια της καραντίνας μας.