Η δημοτική παράταξη “Μαζί για τον Βόλο” με αφορμή την πλωτή μονάδα LNG στον Βόλο, αναφέρει σε ανακοίνωση:
Είναι βαθιά εντυπωμένα στη μνήμη των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο δυο ατυχήματα που είχαν σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του περιβάλλοντος και του ανθρώπου: το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνομπίλ (1986) και η πετρελαιοκηλίδα στον κόλπο του Μεξικού (2010). Και στις δύο περιπτώσεις ο στόχος ήταν η ικανοποίηση ενεργειακών αναγκών, αλλά οι κακές πρακτικές στη διαχείριση και τη λειτουργία των δύο εγκαταστάσεων δημιούργησαν τις μαύρες τρύπες στην ενεργειακή ιστορία της Γης. Το κακό που προκάλεσαν ήταν πολύ μεγαλύτερο από το καλό για το οποίο προορίζονταν.
Ο Βόλος είναι πόλη που μπορεί να αναπτυχθεί σε πολλούς τομείς και ειδικά στον τουρισμό και στο εμπόριο. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν «χωράνε» και άλλα έργα πνοής όπως η εν λόγω πλωτή μονάδα LNG, η οποία βρίσκεται σε διαδικασία αδειοδότησης. Οποιαδήποτε επένδυση είναι χρήσιμη και καλοδεχούμενη, αρκεί να πληροί τις προϋποθέσεις ασφαλείας και καλής λειτουργίας στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης και της μελλοντικής ενεργειακής πραγματικότητας. Γενικά, όλοι οι σκεπτόμενοι δημότες του Βόλου είναι υπέρ των εναλλακτικών μορφών ενέργειας όπως και υπέρ των έργων που θα αυξήσουν τα έσοδα του Δήμου και κατ’ επέκταση την ευημερία των δημοτών. Επομένως, το πρώτο που θα πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε είναι αν το εν λόγω έργο εμπίπτει στην παραπάνω περίπτωση.
Η κατασκευή του σταθμού προτίθεται να γίνει κοντά στη θέση Πευκάκια, δηλαδή σε απόσταση αναπνοής από την πόλη του Βόλου, μπροστά στην παραλία και στο πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου. Αυτό σημαίνει ότι οι δημότες, όταν περπατάνε στην παραλία ή πίνουν τον καφέ τους σε κάποια από τις καφετέριες που βρίσκονται εκεί, θα βλέπουν, αντί για το φυσικό τοπίο, μια βιομηχανική εγκατάσταση. Το ίδιο ισχύει και για τους τουρίστες που έρχονται στον Βόλο για να απολαύσουν τη φυσική ομορφιά της πόλης και των γύρω περιοχών. Ας σημειώσουμε ότι η τοποθεσία που έχει επιλεχθεί για να γίνει ο αγωγός, πέρα από το ότι είναι ιδιαίτερου περιβαλλοντικού κάλλους, φιλοξενεί και τον αρχαιολογικό χώρο της Δημητριάδας, χώρος στον οποίο γίνονται ακόμη ανασκαφές και ο οποίος πρέπει να αναδειχθεί τουριστικά και πολιτιστικά με τη δημιουργία αρχαιολογικού πάρκου. Αν μην ξεχνάμε ότι προτίθεται να λειτουργήσει σύντομα (ελπίζουμε), και το μουσείο της Αργούς, το οποίο θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για την πόλη του Βόλου. Ως εκ τούτου, γιατί να ακυρώσουμε όλα αυτά τα τουριστικά και πολιτιστικά εργαλεία ανάπτυξης υποβαθμίζοντας την περιοχή με ένα τέτοιο έργο;
Υπάρχει, όμως, ακόμη ένα ζήτημα: είναι αυτό το έργο συμβατό με το Γενικό Προγραμματικό Σχέδιο Ανάπτυξης του Λιμένα Βόλου; Υποτίθεται ότι το λιμάνι του Βόλου πρέπει να αναπτυχθεί και να εκσυγχρονιστεί, να ωφελήσει την ανάπτυξη του εμπορίου και του τουρισμού, να φέρει πλούτο και ευημερία στην πόλη του Βόλου. Το τμήμα, δε, του λιμανιού που βρίσκεται εντός του αστικού ιστού θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο για τουριστικές δραστηριότητες και το βιομηχανικό τμήμα του λιμανιού μπορεί να μεταφερθεί έξω από την πόλη, σε τοποθεσία του Αλμυρού, όπως επανειλημμένα έχουμε τονίσει σε άρθρα μας. Προς το παρόν, οι επιβάτες των κρουαζιερόπλοιων που αποβιβάζονται στο λιμάνι του Βόλου έρχονται αντιμέτωποι με τα κοντέινερ και με τις ανύπαρκτες υποδομές ασφάλειας και υποδοχής για μια σωστή τουριστική δραστηριότητα. Τώρα, αν μαζί με όλα αυτά το πρώτο που βλέπουν από την πόλη του Βόλου είναι μια βιομηχανική εγκατάσταση, δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να σκεφτεί ότι δεν θα φεύγουν με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Φυσικά, δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για τα ζητήματα ασφαλείας που προκύπτουν με την κατασκευή ενός τέτοιου έργου. Επίσης σε αυτή την περίπτωση, δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να σκεφτεί ότι μια τέτοια εγκατάσταση, τόσο κοντά στην πόλη, θα πρέπει να πληροί στο εκατονταπλάσιο τις σχετικές προδιαγραφές ασφαλείας, έτσι ώστε να προληφθεί ένα σοβαρό ατύχημα. Πόσο εφικτό είναι αυτό σύμφωνα με την παγκόσμια εμπειρία; Δεν χρειάζεται, βέβαια, να αναφέρουμε ότι ο Παγασητικός κόλπος είναι ήδη επιβαρυμένος από κακές πρακτικές της βιομηχανίας και της ναυσιπλοΐας στο παρελθόν, και ίσως και στο παρόν. Επιπλέον, πρέπει να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι η ανανέωση υδάτων είναι δύσκολη, πράγμα που απαγορεύει οποιαδήποτε δραστηριότητα μπορεί να μολύνει περισσότερο το περιβάλλον. Ας ακολουθηθεί, λοιπόν, το παράδειγμα της Αλεξανδρούπολης, όπου ανάλογες εγκαταστάσεις κατασκευάζονται μακριά από τον αστικό ιστό και το λιμάνι της πόλης.
Όλα τα παραπάνω ερωτήματα πρέπει να τεθούν υπό συζήτηση. Όλοι οι πολίτες του Βόλου πρέπει να αναρωτηθούν ποιος και πόσο ωφελείται από ένα τέτοιο έργο. Πόσο χρήσιμη θα είναι στο μέλλον αυτή η μορφή ενέργειας και ποιες ενεργειακές ανάγκες θα καλυφθούν; Θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας; Τι θα γίνει με το περιβάλλον, την ποιότητα ζωής και την ασφάλεια των δημοτών; Όλοι συμφωνούμε ότι ο τόπος έχει ανάγκη από επενδύσεις, αλλά όχι εις βάρος της ευημερίας των δημοτών. Αν η δημοτική αρχή θέλει να γίνει ο Βόλος Μονακό, Κυανή Ακτή ή οτιδήποτε άλλο, θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά τη βιωσιμότητα αυτού του έργου και να προχωρήσει αμέσως σε δημόσια διαβούλευση σχετικά με το θέμα.