Στις 28/03/23 το απόγευμα, το Γυμνάσιο – Λ. Τάξεις Ευξεινούπολης συμμετείχε στην εκδήλωση που οργάνωσε ο Σύνδεσμος Φιλολόγων με θέμα «ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΕΜΠΝΕΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ…» με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης και την παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού. Οι μαθήτριες του Σχολείου: Χάλαρη Άννα (Γ΄ Γυμνασίου), Τσιγάνη Αγάπη (Α΄ Γυμνασίου) και Χάλαρη Θεοδώρα (Α΄ Γυμνασίου) παρουσίασαν τις πρωτότυπες ποιητικές δημιουργίες τους στη φιλόξενη αίθουσα εκδηλώσεων του 1ου Πειραματικού Γυμνασίου και Λυκείου Νέας Ιωνίας. Στην εκδήλωση συμμετείχαν μαθητές Λυκείων και Γυμνασίων του Βόλου οι οποίοι παρουσίασαν τις ατομικές και συλλογικές εργασίες τους. Η εκδήλωση δεν είχε διαγωνισματικό χαρακτήρα. Οι μαθητές του σχολείου απόλαυσαν το ταξίδι στον κόσμο της ποίησης και τη μοναδική εμπειρία που έζησαν. Υπεύθυνοι και συνοδοί καθηγητές οι: Τσιαμανή Ελένη ΠΕ02 και Τζαφλέρης Γεώργιος ΠΕ02.
ΤΑΞΗ: Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΧΑΛΑΡΗ ΘΕΟΔΩΡΑ
ΣΙΔΕΡΕΝΙΟ ΜΑΥΡΟ ΣΥΝΝΕΦΟ
Σαν σύννεφο βαρύ και γκριζωπό
που μόλις έρχεται τρομάζει τους ανθρώπους
έτσι θέαμα απαίσιο, φοβερό
ο κακόψυχος με τους συντρόφους
◊◊◊
Σαν σίδερο σκληρή και άσχημη
είναι η αδίστακτη καρδιά του
κακιά, ψυχρή και άδικη
η συμπεριφορά του
◊◊◊
‘Ένα παιδί που δεν του έφταιξε
ούτε παράπτωμα έκανε σοβαρό
χωρίς αφορμή το διάλεξε
το έβαλε πρόστυχα στο στόχαστρο
◊◊◊
Παιδί απλό σαν όλα τ΄άλλα
γλυκό, πονόψυχο, ευγενικό
χωρίς αιτία, δίχως λόγο
το κακολόγησε κρυφά
◊◊◊
Του γύρισαν όλοι την πλάτη
του είπαν πως άδικο έχει πάντα
το απομόνωσαν , το φόβισαν
καημένο, αθώο θύμα
◊◊◊
Αν αναλογιστείς, παιδί σκληρό
το κακό που έχτισες με λόγια φριχτά
Ίσως μετανιώσεις για τις πράξεις σου
μα θα είναι πια πολύ αργά
◊◊◊
Οι ώρες τρέχουν χωρίς σταματημό
ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω ούτε λεπτό
η πληγή που σ΄ άλλον άνοιξες
δεν θα κλείσει ούτε με τον καιρό
◊◊◊
Κηλίδα στο μαύρο παρελθόν σου
θα σ΄ ακολουθάει για πάντα
άλλαξε το τώρα
πριν φτάσουμε στα άκρα!!!
◊◊◊
ΑΝ, ΝΑ, ΑΣ
Ο ρατσισμός στη χώρα μας
όλο και μεγαλώνει
παράξενοι οι άνθρωποι
στο χρήμα, στην θρησκεία
στα χρώματα, στα βλέμματα
μέσα στην κοινωνία!
Αν ταπεινά κοιτούσαμε
τα λάθη τα δικά μας
ο ρατσισμός θα έσβηνε
βαθιά μες την καρδιά μας !
Να βοηθούμε με σκοπό
να αλλάξουμε την πόλη
ας κάνουμε μια προσευχή
να αγαπούμε όλοι!
Αγάπη Τσιγάνη
Μαθήτρια Α Γυμνασίου
ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑ ΒΑΡΚΑ
Πάνω σ΄ένα ποτάμι όλοι ταξίδευαν
άλλοι αργά κι άλλοι τρέχοντας επήγαιναν
βάρκες μεγάλες ή μικρές
αλλού λίγες, αλλού πολλές.
Είδα μια μόνη, διστακτική,
την οδηγούσε μόνο ένα παιδί
παντού δυσπιστία, βρισιές ποταμός,
δεν είχε ελπίδα σε ήλιο και φως.
Τα χρόνια περνούσαν
και δεν ξαναγυρνούσαν.
Κι όταν εκείνο το παιδί με άσπρα πια μαλλιά
Στο τέρμα έφτασε, στη μαύρη μακρινή στεριά
Κανείς δεν κοίταξε να μάθει το γιατί
η τελευταία λέξη του ήτανε «γιατί;»
Μονάχα λίγοι είπανε «τι κρίμα»
κι έπειτα το ξέχασαν, μετά τα λόγια εκείνα!
ΧΑΛΑΡΗ ΑΝΝΑ
ΜΑΘΗΤΡΙΑ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ