Η πρωτότυπη δράση “Μπαίνω στα παπούτσια του Άλλου” διοργανώθηκε στο 33ο δημοτικό σχολείο Λάρισας, την Πέμπτη 23 Απριλίου, με τη συμμετοχή μελών του Σωματείου Κινητικά Αναπήρων Μαγνησίας “Ιππόκαμπος”. Σκοπός της δράσης ήταν οι μαθητές του σχολείου να διαπραγματευθούν ζητήματα σχετικά με την “ενσυναίσθηση” που συμβάλει στο σεβασμό της διαφορετικότητας, στην αποδοχή του άλλου και στην κοινωνική ευθύνη του καθενός απέναντι στον Άλλο.
Η δράση ξεκίνησε στις 9:00 π.μ. από την αίθουσα προβολών του σχολείου όπου οι μαθητές των τάξεων Α΄, Β΄ και Γ΄ παρακολούθησαν ταινία διάρκειας 20 λεπτών, που συνέθεσαν οι εκπαιδευτικοί αξιοποιώντας αποσπάσματα ταινιών με κεντρικό άξονα τη διαφορετικότητα και την αναπηρία.
Κατά τη διάρκεια της προβολής έγινε συζήτηση και οι μαθητές, με την ευθύτητα που χαρακτηρίζει την παιδική ηλικία, διέκριναν όλα εκείνα τα στοιχεία στις συμπεριφορές των πολλών που ορθώνουν εμπόδια στην καθημερινότητα των ατόμων με κινητικές δυσκολίες.
Λίγο μετά τις 10:00 π.μ., το σχολείο καλωσόρισε τα μέλη του “ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΥ”, τα οποία συζήτησαν με τα παιδιά πριν και μετά την προβολή της ενημερωτικής ταινίας, παραγωγής της Εκπαιδευτική Τηλεόρασης, με θέμα την αναπηρία.
Οι εύστοχες ερωτήσεις, οι ειλικρινείς απαντήσεις αλλά και η συζήτηση ανέδειξε τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία και βοήθησε τα παιδιά να κατανοήσουν καλύτερα την ευθύνη όλων στην άρση των στερεοτύπων και προκαταλήψεων.
Η διαπίστωση ότι η αναπηρία δεν είναι πρόβλημα αλλά κατάσταση και ότι η οργάνωση της καθημερινότητας και η στάση της κοινωνίας την εμφανίζουν έτσι, έβαλαν σε σκέψεις μαθητές και δασκάλους.
Η δράση συνεχίστηκε στο γυμναστήριο του σχολείου όπου οι μαθητές της Α΄, Β ‘ και Γ΄ τάξης έπαιξαν παιχνίδια σχετικά με την κίνηση στο χώρο και τις κινητικές δυσκολίες.
Τα παιδιά σε ομάδες των δυο ή τριών ατόμων έπρεπε να κινηθούν και να προσπελάσουν εμπόδια, σκαλάκια, στεφάνια, κορύνες και κορδέλες, που μπλόκαραν την κίνησή τους και δυσκόλευαν την πορεία τους.
Καθένα τους, αντιμετωπίζοντας μια πρόσκαιρη σωματική μειονεξία, έχοντας μια κορδέλα να του κλείνει τα μάτια, να του δεσμεύει τα χέρια ή να του περιορίζει το βήμα, έπρεπε να δοκιμάσει μια διαδρομή βασιζόμενος στο διπλανό του για βοήθεια ή καθοδήγηση.
Όπως παρατήρησαν τα παιδιά στη συζήτηση που ακολουθούσε κάθε τέτοιο παιχνίδι «η πορεία ήταν δύσκολη αλλά όχι αδύνατη».
Ενθάρρυνση και δύναμη έδινε στους μικρούς μαθητές «η παρουσία και στήριξη των συμμαθητών τους» που περνούσαν τη δοκιμασία μαζί και των άλλων που τους πρόσεχαν, ενώ όλοι στο τέλος συμφώνησαν ότι τα πραγματικά εμπόδια στη ζωή είναι αυτά που εμείς βάζουμε στον εαυτό μας και στους άλλους.
Η παρουσία μας στο σχολείο, έδωσε την ευκαιρία στα παιδιά να δουν τον Άλλο και … να μπουν στα παπούτσια του……………..!!!
Το Δ.Σ. του “ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΥ” ευχαρίστησε τόσο τους εκπαιδευτικούς, όσο και τα παιδιά του 33ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας για την φιλοξενία τους εκφράζοντας την ελπίδα να ξανασυναντηθούν σύντομα.