Το παραμύθι που συνέγραψαν η Μαρία Νάνου και η Βασιλική Νευροκοπλή, με τίτλο «Δύο δέντρα, μια ψυχή: Μια ιστορία αγάπης σαν παραμύθι παλιό…», ξεκίνησε από μία υπέροχη ιδέα, η οποία είχε σαν πρώτη… ύλη τα εκθέματα ξυλογλυπτικής στο Μουσείο Βυζαντινής Τέχνης της Μακρινίτσας και εξελίχθηκε σε ένα βιβλίο, που φτιάχτηκε με περίσσιο μεράκι απ’ όλους τους συντελεστές του. Η αυριανή παρουσίαση στον Βόλο, θα δώσει την ευκαιρία στο κοινό της πόλης να γνωρίσει καλύτερα τη διαδρομή που ακολούθησαν όσοι ένωσαν τις δυνάμεις τους για να κυκλοφορήσει το βιβλίο από την Εκδοτική Δημητριάδος.
Μέσα από το «ξεδίπλωμα» της τέχνης της εκκλησιαστικής ξυλογλυπτικής, που μάς έχει κληροδοτήσει με μοναδικά κομψοτεχνήματα σκαλισμένα στο ξύλο, αλλά και την εξιστόρηση της ζωής δύο υλοτόμων που χώρισαν και ξανάσμιξαν μέσα από τη δουλειά τους, το παραμύθι της Βασιλικής Νευροκοπλή και της Μαρίας Νάνου διατρέχεται από δύο παράλληλες ιστορίες που εμπνεύστηκαν οι δύο συγγραφείς, οι οποίες μάλιστα είναι συννυφάδες (η πρώτη, εκπαιδευτικός και πολυβραβευμένη συγγραφέας εντός και εκτός συνόρων, είναι σύζυγος του Κυριάκου Καλαϊτζίδη, γνωστού καλλιτέχνη με δράσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, ενώ η δεύτερη, ιστορικός βυζαντινής τέχνης και θεολόγος, έχει παντρευτεί τον Παντελή Καλαϊτζίδη, διευθυντή της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου).
Χάρη στο λογοτεχνικό «αντάμωμα» των δύο γυναικών, την προσεγμένη εικονογράφηση της Βάσως Γώγου που «έντυσε» το βιβλίο με εξαιρετικές ακουαρέλες, αλλά και την εξαιρετική ιδέα να προσφέρεται με τη μορφή audiobook (ο Κυριάκος Καλαϊτζίδης μεταξύ άλλων συνεισέφερε στην ηχητική έκδοση, γράφοντας τη μουσική), προέκυψε ένα πόνημα που προσελκύει το ενδιαφέρον του αναγνώστη και ταυτόχρονα υπενθυμίζει πως η φιλία και η αγάπη, είναι «δώρα» ανεκτίμητα στη ζωή κάθε ανθρώπου.
Ο πρώτος… σπόρος της ιστορίας έπεσε από τη Μαρία Νάνου, η οποία είναι επιστημονική υπεύθυνη των εκπαιδευτικών προγραμμάτων που υλοποιούνται στο Βυζαντινό Μουσείο της Μακρινίτσας: «Το παραμύθι προέκυψε, στοχεύοντας να υποστηρίξει ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που έχουμε στο μουσείο. Μέσα από τα εκθέματα ξυλογλυπτικής που έχουμε, π.χ. κομμάτια από τέμπλα, βημόθυρα κλπ., επιδιώξαμε να αποτελέσει αφόρμηση για να μιλήσουμε στα παιδιά για αυτή την εξαιρετική μορφή τέχνης, παρουσιάζοντας παράλληλα τα παραδοσιακά εργαλεία ενός ξυλογλύπτη (σ.σ. στο τέλος του βιβλίου υπάρχει εικονογραφημένο ευρετήριο με τα σύνεργα που χρησιμοποιούσε στο παρελθόν ένας τεχνίτης σκαλίζοντας το ξύλο). Από εκεί και πέρα, με την προσθήκη της Βάσως αναπτύχθηκε μία δεύτερη ιστορία, ενώ φτάνοντας στο τέλος του βιβλίου, εκείνο που φαίνεται, είναι πως με τη δύναμη της αγάπης και της φιλίας ξεπερνιούνται όλα τα «εμπόδια» και καταλήγουν άνθρωποι και δέντρα να πορεύονται μαζί. Η «καρδιά» του παραμυθιού «χτυπάει» πάνω σ’ αυτά τα πολύτιμα δώρα ζωής, αγγίζοντας έτσι μικρούς και μεγάλους».
Διαβάζοντας το χειρόγραφο της συννυφάδας της, η Βασιλική Νευροκοπλή αποφάσισε να εμπλακεί και εκείνη στη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου, καθώς με την εμπειρία της διέκρινε μεμιάς πως υπήρχε «γόνιμο έδαφος», για να συνεχίσει την ιστορία ακριβώς από το σημείο που την άφησε η Μαρία Νάνου. «Όταν διάβασα για πρώτη φορά το κείμενο της Μαρίας, κράτησα στα χέρια μου μια ιστορία δομημένη, γλωσσικά άψογη και διαποτισμένη με την ευαισθησία που τη διακρίνει. Με τη σειρά μου, αυτό που έκανα, ήταν να «μπω» πιο βαθιά στο κείμενο και το άφησα να με οδηγήσει. Μου φάνηκε ενδιαφέρουσα η προοπτική δίπλα στην ιστορία των δύο δέντρων να προσθέσω εκείνη των δύο φίλων και να «τρέξουν» παράλληλα, ενώ το τέμπλο που κατασκευάστηκε από τα δύο ξύλα, ένωσε τις ψυχές τους στο φινάλε της αφήγησης. Και κάτι που τιμά ιδιαίτερα τη Μαρία, με την οποία μας ενώνει αγάπη και μεγάλη εκτίμηση, είναι η παραδοχή της πως μέσα από τη συνεργασία μας το παραμύθι ολοκληρώθηκε», κατέληξε η Σερραία λογοτέχνιδα.