Οι επιλογές που έκανε η σκηνοθέτρια τόσο σε επίπεδο σκηνικών όσο και σε επίπεδο γλώσσας δίχασαν τους χρήστες του Twitter ανοίγοντας μια συζητήση που φτάνει μέχρι του σημείου του να αναζητά απαντήσεις για το τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται στο θέατρο ή ειδικότερα στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.
Τα περισσότερα «πυρά» προκάλεσε η ψηλή μπασκέτα που είχε τοποθετηθεί στην ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου ως μέρος του σκηνικού της παράστασης με τις πλαστικές καρέκλες που βρίσκονταν κάτω από αυτήν, η σκληρότητα της σάτιρας, οι λεκτικές ακροβασίες,το άσμα της Μαρινέλλας και κυρίως ο εκρηκτικός μονόλογος της Λένας Κιτσοπούλου επί σκηνής.
Αρκετοί, δε, περιέγραψαν εικόνες αποχώρησης από την Επίδαυρο ενοχλημένων θεατών παρά το γεγονός ότι η ίδια η Λένα Κιτσοπούλου είχε σημειώσει ότι επιχείρησε να προσαρμόσει το βασικό μήνυμα της αριστοφανικής κωμωδίας «Σφήκεςς» στο σήμερα, προκειμένουνα φωτίσει με καυστικό χιούμορ και σκωπτική διάθεση, τη συστημική σαπίλα, τις κοιμισμένες άμυνες, τον ρατσισμό, τον φανατισμό, την άκαμπτη πολιτική ορθότητα της εποχής μας.
Τα «στρατόπεδα» που σχηματίστηκαν στα social media είναι δύο: Από τη μια αυτοί που αποδοκιμάζουν τις καλλιτεχνικές επιλογές της σκηνοθέτριας φτάνοντας στο σημείο να «παίζουν» με τα τέσσερα πρώτα γράμματα του επιθέτου της, να θέτουν θέμα και επιστροφής χρημάτων, σεβασμού των αρχαίων κειμένων ενώ δεν λείπουν και οι ειρωνείες όπως «τον Αργύρη Καμπούρη τον φώναξε;».
Από την άλλη βρέθηκαν οι υπερασπιστές τόσο της Λένας Κιτσοπούλου όσο και της ελευθερίας στο θέατρο και την Τέχνη εν γένει. Γράφουν για παράδειγμα «το ότι σήκωσε τέτοια θύελλα αντιδράσεων η Κιτσοπουλου σημαίνει από μόνο του ότι η παράσταση ήταν επιτυχημένη». Άλλοι μιλούν για «σφήκες με κεντρί μαχαιριά», άλλοι υπενθυμίζουν ότι από μόνο του το κείμενο του Αριστοφάνη είναι προκλητικό, άλλοι για δικαστήρια τέχνης και το θέατρο ως τόπο ελευθερίας.
Δείτε μερικά από τα tweets για την παράσταση «Σφήκες» και τη Λένα Κιτσοπούλου