Λάμπρος Βασιλειάδης στη “Θ”: Σύγχρονα συστήματα θωράκισης των πλημμυρικών ζωνών

Την οριοθέτηση των ζωνών πλημμύρας, ώστε στη συνέχεια να πραγματοποιηθούν και άμεσες παρεμβάσεις όπως της οικολογικής μηχανικής, των τεχνητών θυροφραγμάτων, των μικρών λμνοδεξαμενών, των προφραγμάτων στα ορεινά και άλλων σύγχρονων συστημάτων, τονίζει ο επίκουρος καθηγητής Τεχνικής Υδρολογίας και μέλος του Εργαστηρίου Υδρολογίας του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Λάμπρος Βασιλειάδης.
Λίγες μέρες μετά τις καταστροφικές πλημμύρες και το κύριο ερώτημα πολλών είναι τι μπορούμε να κάνουμε στο μέλλον, ώστε οι πόλεις να θωρακιστούν ακόμη περισσότερο.
Ο κ. Βασιλειάδης ανέφερε πως η κακοκαιρία Daniel υπήρξε ένα δριμύ φαινόμενο με έντονη χωρική κλίμακα πλήττοντας τεράστιο μέρος της Θεσσαλίας. Όσον αφορά στη δριμύτητα ενδεχομένως να εντάσσεται στο πλαίσιο των στοχαστικών προσομοιώσεων της κλιματικής μεταβλητότητας. Η διαφοροποίηση της κλιματικής μεταβλητότητας από την κλιματική αλλαγή έγκειται στο ότι το κλίμα είναι χαοτικό και υπάρχει μια τεράστια ασάφεια και μια στοχαστική διαδικασία που εμπεριέχει τη μελέτη του κλίματος.
Αναφερόμενος στην αντιμετώπιση των φαινομένων αυτών, ώστε να μην ζήσουμε ξανά τόσο δραματικές καταστάσεις, είπε πως «το σημαντικότερο είναι να οριοθετήσουμε τις ζώνες πλημμύρας, δηλαδή να δούμε ποιες περιοχές πλημμυρίζουν συχνά, να εκτιμήσουμε τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον και να λάβουμε τα αντίστοιχα μέτρα. Για παράδειγμα σημαντικά είναι και τα προφράγματα στα ορεινά. Τι έχουμε κάνει στην ορεινή υδρονομία; Υπάρχουν έργα συγκράτησης των φερτών υλικών για να απορροφήσουν μέρος του κύματος;».
Στο πολεοδομικό συγκρότημα Βόλου βλέπουμε ότι «υπάρχουν περιοχές, όπως το Παλαιό Λιμεναρχείο, η Νεάπολη, αλλά και σημεία γύρω από τους δύο χειμάρρους, που σε περιπτώσεις έντονων καιρικών φαινομένων εκδηλώνονται πλημμύρες. Γύρω από τους χειμάρρους θα μπορούσαμε να προσφύγουμε στις λεγόμενες οικολογικές μηχανικές, όπως η τοποθέτηση συρματοπλεγμάτων με βλάστηση με την οποία μπορεί να επιτευχθεί η μείωση της ταχύτητας του νερού. Για περιοχές που πλημμυρίζουν θα μπορούσε να εξεταστεί και η προοπτική της τοποθέτησης τεχνητών θυροφραγμάτων πέριξ ενός ποταμού, ώστε να δημιουργηθεί ένα επιπλέον τείχος προστασίας. Υπάρχουν συστήματα υδραυλικής μηχανικής που θα μπορούσαν να οχυρώσουν την πόλη και τα οποία συνδυάζονται και με ένα υπολογιστικό σύστημα που μας οδηγούν στη διαχείριση των κατά τόπους πλημμυρών. Ακόμη και λιμνοδεξαμενές θα μπορούσαν να δημιουργηθούν, αλλά και να δοθούν κίνητρα στα σπίτια για να απορροφήσουν τη ροή, όπως οι πράσινες ταράτσες ή και να υπάρχουν κάποιες δεξαμενές στα σπίτια για να απορροφούν τα όμβρια ύδατα. Υπάρχουν έργα τα οποία μπορούν να συνδυαστούν με πρακτικές οι οποίες προάγουν τη σύγχρονη θεώρηση για το νερό».
Οι επιστήμονες θέτουν και μια άλλη διάσταση για τις παραποτάμιες ζώνες που πλημμυρίζουν συχνά, σημειώνοντας πως μελλοντικά θα μπορούσαν να γίνουν χώροι αναψυχής. Βέβαια, αυτά, είναι ζητήματα πολιτικής.