Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Ο διπρόσωπος Ιανός (Janus στα λατινικά) ήταν ένας από τους παλαιότερους και σημαντικότερους θεούς των Ρωμαίων, χαρακτηρίζεται ως ο θεός «των ενάρξεων και των μεταβάσεων» και απεικονιζόταν συνήθως σε σημεία διαβάσεων, όπως θύρες, πύλες, γέφυρες ως φύλακας σε καιρό ειρήνης και πολέμου. Ως εδώ καλά, τον τιμούσαν οι Ρωμαίοι, του χάρισαν και τον Ιανουάριο, τον πρώτο μήνα του ημερολογίου (έναρξη…), ωραία. Δεν ξέρω ποιος έδωσε το όνομά του σε ένα έντονο καιρικό φαινόμενο μεσογειακού κυκλώνα, ο Ιανός δεν ήταν καταστροφικός θεός. Αλλά ο κυκλώνας ήταν. Και ενώ όλες οι προβλέψεις και οι κώδωνες κινδύνου αναφέρονταν στη δυτική Ελλάδα, μια περίεργη «σύγκλιση» αέριων μαζών κατέστρεψε κυρίως τον Νομό Καρδίτσας, αλλά και τα Φάρσαλα, τον Αλμυρό κι άλλες περιοχές της Θεσσαλίας. Μαζί, φυσικά, με τα Επτάνησα και τη Δυτική Πελοπόννησο. Κυκλώνας ειν’ αυτός, ό,τι θέλει κάνει, αδερφέ!
Καλημέρα συμπολίτες, κάπως απότομα ξεκινήσαμε σήμερα, όσο απότομα μας πλάκωσε και η κακοκαιρία. Όπου φούσκωσαν τα ποτάμια και κατέστρεψαν περιουσίες, χωράφια και οδικές και σιδηροδρομικές υποδομές. Κι αν οι ανόητοι αποψιλώσουν τα Άγραφα για να εγκαταστήσουν ανεμογεννήτριες, την επόμενη φορά που θα βρέξει πολύ θα κατεβούν όλα τα χωριά της Αργιθέας στον κάμπο – να δείτε που θα το ζήσουμε κι αυτό, καθώς τα συμφέροντα γύρω από τις ανεμογεννήτριες είναι τεράστια. Και μετά, βεβαίως, θα φταίει η κλιματική αλλαγή, τι να κάνουμε; Η οποία επίσης φταίει που χτίστηκε δίπλα στο ποτάμι τον Πάμισο το Κέντρο Υγείας στο Μουζάκι, χωρίς, καταφανώς, μέτρα αντιπλημμυρικής προστασίας.
Εδώ σ’ εμάς το 2006 υπερχείλισε ο Ξηριάς και «έπνιξε» τη Νεάπολη. Ευτυχώς από το 2007 (με δήμαρχο Αλέκο Βούλγαρη) ξεκίνησαν και σταδιακά ολοκληρώθηκαν σοβαρά αντιπλημμυρικά έργα τόσο στον χείμαρρο, όσο και στα δίκτυα απορροής της Νεάπολης. Όσο και στον Κραυσίδωνα, που κάποιοι άλλοι ανόητοι ήθελαν, στις αρχές του ’90, να επικαλύψουν και να κάνουν δρόμο κι επειδή δεν τους αφήσαμε, τότε, βρήκαν ευκαιρία τώρα να μας εκδικηθούν, να εκδικηθούν την πόλη, δηλαδή, καταστρέφοντας το εξαιρετικό και πρωτοποριακό στην Ελλάδα έργο Ήπιας (Πειθαρχημένη) Κυκλοφορίας της οδού Καραμπατζάκη. Αυτά, αγαπητοί φίλοι, λέει η σύγχρονη Ιστορία αυτής της πόλης. Πάντως κι ο Κραυσίδωνας οχυρώθηκε αρκετά, με αγωγούς εκτόνωσης και ντουβαράκι, τότε κατασκευάστηκε κι εκείνη η λεκάνη κάτω από τη σιδηροδρομική γέφυρα. Ο Άναυρος δείχνει (τονίζω το δείχνει…) επαρκής, και τα έργα σ’ αυτόν έγιναν μετά τη μεγάλη πλημμύρα που προκάλεσε στις 13 Οκτωβρίου 1955 με 27 νεκρούς και 23 τραυματίες.
Οι χείμαρροι και τα ρέματα είναι ζωντανά και πολύ δυναμικά στοιχεία του περιβάλλοντος, διοχετεύουν αέρα και νερό από το βουνό στη θάλασσα και προστατεύουν τους οικισμούς (…τις ανθρώπινες κοινότητες, που λέει και κάποιος γνωστός μας). Απαιτούν προσοχή, προστασία και καλομεταχείριση, αλλιώς φταίει η κλιματική αλλαγή και ψάξε βρες κονδύλια δια την ανακούφισιν των παθόντων.
Αχ! μας πήρε το ποτάμι / μας πήρε ο ποταμός των σκέψεων και των λέξεων.
Σε ένα μονόστηλο του τοπικού τύπου διαβάσαμε ότι περίπου 25.000 ευρώ θα δοθούν από τον Δήμο Βόλου με απ’ ευθείας ανάθεση σε καθηγητή του Πανεπιστημίου μας για να γίνουν μετρήσεις κυκλοφοριακού φόρτου και σύνθεσης κυκλοφορίας σε επιλεγμένες θέσεις του αστικού οδικού δικτύου και να διατυπωθούν προτάσεις διευθέτησης κυκλοφοριακών προβλημάτων στη Δ.Ε. Νέας Ιωνίας του Δήμου Βόλου. Έτσι ακριβώς. Από το 2001 έως το 2010 αυτή ακριβώς τη δουλειά την έκανα κάθε χρόνο, με μοναδικό κόστος κάποια 10άρια στην εργασία εξαμήνου των φοιτητών μου του Τμήματος Χωροταξίας κλπ. του Πανεπιστημίου μας (αυτό το «μας» καλό είναι να μην το ξεχνάμε…). Το 2020 προφανώς απαιτούνται 25.000 €. Ας έχομεν υγείαν!
Άσχετο, αλλά το σκέφτομαι πολύν καιρό και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας: «μου τη δίνουν» αυτές οι καινούργιες «παιδικές χαρές» που είναι περιφραγμένες με κάγκελα. Φοβάμαι ότι αυτά τα κάγκελα προετοιμάζουν τις αθώες παιδικές ψυχές να δεχτούν αύριο τα πραγματικά όρια της ελευθερίας που θα τους επιβάλουν οι παντοειδείς «ανώτερες δυνάμεις», να αποδεχτούν τον παντοειδή εγκλωβισμό. Σε μια κοινωνία που αλλάζει ραγδαία, αυτά τα κάγκελα, που δήθεν προστατεύουν τα παιδιά από τους έξωθεν κακούς, είναι ακριβώς τα κάγκελα μέσα στα οποία θα κληθούν να ζήσουν ολόκληρη τη ζωή τους…
Έγινε και πέτυχε η Συνάντηση των αποφοίτων 1965 του 5ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου.
Να είστε καλά, γεια σας.