Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Καλημέρα συμπολίτες! Τα μπάνια του λαού, το μεγάλο βήμα στην σελήνη από τον Νηλ Άρμστρονγκ το 1969, η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, η αποστασία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1965 είναι ίσως τα πιο σημαντικά γεγονότα μέσα στον Ιούλιο, που μαζί με τον Αύγουστο συνθέτουν το γνωστό «θερμό ελληνικό καλοκαίρι». Εμείς πάντως είμαστε ακόμα εδώ, εντός και επί τα αυτά, περιμέναμε εναγωνίως την «ψυχρή λίμνη» (έχουν ξεφύγει τελείως αυτοί που διαρκώς ονοματίζουν τον κακό μας τον καιρό…) τελικώς μια βροχούλα ήρθε, μάλλον αυξήθηκε η υγρασία, μαζί με την βρώμα του αέρα, που κάποια βράδια γίνεται ανυπόφορη.
Επίσης μου λένε συμπολίτες ότι δέχονται κατ’ οίκον επιθέσεις από κάτι τεράστιες κόκκινες ιπτάμενες κατσαρίδες, οι οποίες κατά τεκμήριο ενδημούν και αναπτύσσονται στους υπονόμους της πόλης. Παλιότερα θυμάμαι κάποια συνεργεία να περνούν και να ψεκάζουν στα φρεάτια των υπονόμων, τώρα δεν βλέπω κάτι. Χώρια που πολλά φρεάτια είναι βουλωμένα κι αν έρθει καμιά πραγματική (επώνυμη ή ανώνυμη) βροχή μπορεί να βρούμε τον μπελά μας ως πολιτική προστασία – είναι η υπηρεσία των ημερών, από πλημμύρες, φωτιές, κατακρημνίσεις μέχρι την (μη) φιλοξενία της προσβληθείσας οικογένειας στην Αλόννησο και την επακολουθήσασα θρασύτατη ανακοίνωση, όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω. Δεν ξέρω – θα μάθω – αν έχουν αρμοδιότητα και στις κατσαρίδες, διότι ο Δήμος του Μονακό δεν φαίνεται διατεθειμένος να ενεργήσει – κάνει προετοιμασία στην Ολλανδία και έχει μεγάλη έγνοια για τα τηλεοπτικά δικαιώματα του ΝΠΣ.
Συγκλονιστικό για εμάς (άλλοι συγκλονίζονται με άλλα…) ήταν το χθεσινό ρεπορτάζ που επί λέξει έγραφε: «Ένας 68χρονος μεταφέρθηκε ελαφρά τραυματισμένος στο Νοσοκομείο του Βόλου, όταν παρασύρθηκε από 21χρονο οδηγό. Ο οδηγός παρέσυρε τον 68χρονο γιατί δεν κινούνταν στη διάβαση πεζών» (η υπογράμμιση δική μας). Κάτι σαν τιμωρία δηλαδή, ο 21χρονος στον 68χρονο; Ή μήπως μία ομολογία ότι αν, λέμε αν, ο 68χρονος κινούνταν σε διάβαση πεζών δεν θα τον παρέσυρε; Δεν ξέρω τι να πω. Φτάνουμε στο σημείο αντί να αναφέρουμε-καταγγείλουμε-σχολιάσουμε την εγκληματική απροσεξία του οδηγού (νεαρού ή όχι, δεν έχει σημασία) να επιτιμούμε τον πεζό (οποιασδήποτε ηλικίας, επίσης δεν έχει σημασία) που είτε σε διάβαση είτε έξω απ’ αυτήν αγωνίζεται να επιβιώσει μέσα στην όλο και εντεινόμενη κυκλοφοριακή αναρχία της εποχής μας. Θεός να φυλάει.
Αρκετές φορές έχουμε αναφερθεί στις σύγχρονες παιδικές χαρές «ειδικών προδιαγραφών», που κατά την ταπεινή μας γνώμη είναι απολύτως μελετημένες για παιδιά που παίζουν και χαίρονται μόνο παιχνίδια του ηλεκτρονικού υπολογιστή – παιδιά σε πλήρη «ασφάλεια» πίσω από κάγκελα, παιδιά που θα «καταστραφούν» αν ματώσουν το γονατάκι, παιδιά που επιτρέπεται να παίζουν μπάλα μόνο σε ακαδημίες ποδοσφαίρου, τέτοια θαυμάσια. Αρχές του καλοκαιριού επισκεφτήκαμε, μετά την καραντίνα, τον αγαπημένο μας Αη Γιάννη του Αιγαίου και διαπιστώσαμε ότι ο αρμόδιος Δήμος Ζαγοράς-Μουρεσίου, ακολουθώντας τις προαναφερθείσες ειδικές προδιαγραφές, διαμόρφωσε αναλόγως την μοναδική παιδική χαρά του οικισμού, λίγα μέτρα μακριά από την θάλασσα και δίπλα σε πανύψηλα πλατάνια: περίφραξη με σιδερένια κάγκελα, πλήρης τσιμεντόστρωση (!) και από πάνω πλάκες από πλαστικό (!!) πάχους 3-5 εκ. Δηλαδή τα παιδιά της πόλης στις διακοπές τους μη χάσουν τα γράδα τους αλλάζοντας περιβάλλον, κι εδώ τσιμέντο να γίνει, «εκσυγχρονισμός» λέγεται αυτό ή πώς αλλιώς;
Και επειδή έχουμε μείνει πίσω, ας πάμε ταχέως στο «απορίας άξιον»: 1) Στην σήραγγα της Γορίτσας έχουν εξ αρχής τοποθετηθεί διάφορες ηλεκτρονικές πινακίδες μεταβλητών μηνυμάτων. Δεν λειτουργεί καμία, γιατί; Υπενθυμίζω, για να μην μπερδεύεστε, ότι η σήραγγα λειτουργεί με ευθύνη ιδιώτη εργολάβου ύστερα από σύμβαση με τον Δήμο Βόλου, ο οποίος έχει, πλέον, την ευθύνη του συνόλου του Περιφερειακού Δρόμου. 2) Στην αρχή, ας πούμε, του Περιφερειακού, ανεβαίνοντας την ράμπα από Λαρίσης, συναντά κανείς δεξιά μια ωραία πινακίδα που γράφει «Δήμος Νέας Ιωνίας». Ίσως να μένει εκεί (έχει κι άλλες παρακάτω) περιμένοντας την επανασύσταση του ιστορικού Δήμου, την οποία, για να είμαι ειλικρινής, κι εγώ θα ευχόμουνα… 3) Το 2007-2008 το Αστικό ΚΤΕΛ Βόλου, συμμετέχοντας σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα, απέκτησε εξοπλισμό για δορυφορική παρακολούθηση των λεωφορείων που κινούνταν στις διάφορες γραμμές του και, ως αποτέλεσμα χρήσιμο για το επιβατικό κοινό, ηλεκτρονικές πινακίδες μεταβλητών μηνυμάτων στις στάσεις (τηλεματική το λένε αυτό, για να μην νομίζουν οι τωρινοί άρχοντες ότι ο Βόλος ήταν «χωριό» πριν πατήσουν το πόδι τους σ’ αυτόν…), που ενημέρωναν σε πόσα λεπτά θα ερχόταν το επόμενο λεωφορείο, για την κάθε γραμμή εκεί όπου υπάρχουν κοινές στάσεις. Εδώ και αρκετό καιρό (δεν κράτησα ακριβώς από πότε) το σύστημα δεν λειτουργεί και είναι (ένα ακόμα) κρίμα. 4) Τον Ιούνιο 2020 ξεκίνησε με πολλά ταρατατζούμ (όπως συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια) ο ονομασθείς «μεγάλος περίπατος της Αθήνας» εμπνεύσεως Δημάρχου Κ. Μπακογιάννη και Συγκοινωνιολόγου Καθηγητού Γ. Γιαννή. Ξοδεύτηκαν 2 μύρια ευρώ. Οι υπόλοιποι συγκοινωνιολόγοι, πολεοδόμοι, πολιτικοί και λοιποί αντιδραστικοί εκφράσαμε τις επιφυλάξεις μας, πλην ο Δήμαρχος βράχος. Τώρα ο μεγάλος περίπατος καταργήθηκε, αφού ξεράθηκαν τα κακόμοιρα δεντράκια και λοιπά φυτά και αφού ξεθώριασαν τα (κακής ποιότητος) χρώματα. Δεν πρέπει κάποιος εισαγγελέας να ρωτήσει τι έγιναν εκείνα τα 2 εκατομμύρια; Και το χειρότερο: Το παλληκάρι ετοιμάζει «ανάπλαση της Πλατείας Συντάγματος» και πάλι πανηγυρίζουν τα ως άνω παπαγαλάκια – μήπως ετοιμάζεται νέα ρεμούλα;
Πολλές οι απορίες αγαπητοί φίλοι, αλλά δεν πτοούμεθα. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Γεια σας.
Η μεγάλη πινακίδα «Δεν ξεχνώ» τοποθετήθηκε στην είσοδο του Λιμένα Βόλου στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και είναι πάντα εκεί.
