Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Καλημέρα συμπολίτες και συμπολίτισσες! «Είμαστε-δεν είμαστε, τίποτα δεν είμαστε, βρε!», που λέει κι ο Σαββόπουλος στο τραγούδι «Ας κρατήσουν οι χοροί», που από τον δίσκο «Τραπεζάκια έξω» τον Απρίλιο 1983 και το Ολυμπιακό Στάδιο τον Σεπτέμβριο 1983 πέταξε μέχρι την τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004 και έγινε ο ύμνος των 200 χρόνων Ελλάδα 2021, καθότι «…φτιάχνουν οι Έλληνες κοινότητες κι Ιστορία οι παρέες…». Και το ότι δεν είμαστε τίποτε (δύο αρνήσεις, αλλά άντε άλλαξέ το, κύριε φιλόλογέ μου…) περίτρανα αποδείχτηκε μ’ αυτό το διαβολομικρόβιο, που κανείς δεν ξέρει (άλλες δυο αρνήσεις…) πούθε μας προέκυψε.
(Ψιλο)τσακωθήκαμε και με φίλους για τα μονοκλωνικά αντισώματα, αγγλιστί mabs, monoclonal antibodies, όλοι οι όροι με ελληνικές ρίζες, όλες οι ονομασίες των σκευασμάτων τελειώνουν σε -mab (-μάμπη) και υπάρχουν διαφοροποιημένες καταλήξεις που υποδηλώνουν κατηγορίες προέλευσης και σύνθεσης: -omab (-ομάμπη), -ximab (-ξιμάμπη), -zumab (-ζουμάμπη), -umab (-ουμάμπη). Η κλασική ερώτηση «κι εσύ τι είσαι; λοιμωξιολόγος είσαι;», όπως κάποτε, αν θυμάστε, «συνταγματολόγος;» (τότε με τα γαλάζια ψηφοδέλτια του ΠαΣοΚ) ή «σεισμολόγος;» (τότε με τον μεγάλο σεισμό στο Αίγιο) είναι αλήθεια ότι ως λαός έχουμε περάσει πολλά στάδια γνωστικής εξειδίκευσης, υπερτροφικής ημιμάθειας, για την ακρίβεια, και τώρα με την πανδημία γίνεται πανηγύρι. Μην παραβλέπετε και το γεγονός ότι τότε, στις περιπτώσεις που αναφέραμε, δεν υπήρχε το διαδίκτυο, μόνο τηλεόραση, εφημερίδες και περιοδικά. Τώρα γίνεται «μαύρος χαμός» όχι στο «σοβαρό» διαδίκτυο (που υπάρχει, και είναι ό,τι καλύτερο έχει έως τώρα δημιουργήσει ο ανθρώπινος νους), αλλά στα περιβόητα και παντελώς πανταχόθεν ανεξέλεγκτα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης». Όπου ο καθείς και η καθεμία δικαιούται να κατέχει την απόλυτη γνώση και να τη διασπείρει ελευθέρως, στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης, η οποία, από την άλλη μεριά, είναι η μόνη που μας έχει απομείνει, καθώς όλες οι άλλες συνταγματικές ελευθερίες μας βρίσκονται τουλάχιστον σε αναστολή.
Έτσι, λοιπόν, λοιμωξιολόγος δεν είμαι, συγκοινωνιολόγος είμαι, και απλώς προσπαθώ έναν χρόνο τώρα να κατανοήσω την επιχειρηματολογία των λοιμωξιολόγων που δεν εισηγούνται τη χρήση των μονοκλωνικών αντισωμάτων για τη θεραπεία της CoViD-19. Ύστερα είπα να μάθω δυο πράγματα περί του τι είναι, πώς παράγονται αυτά τα αντισώματα και πώς θα λειτουργήσουν στον «ξένο» οργανισμό – εκεί έμπλεξα! Καταδύθηκα με σεβασμό σε άμετρα βάθη ανθρώπινης γνώσης και όταν αναδύθηκα αισθανόμουν μόνο απόλυτο δέος. Κράτησα κάποια αρχεία, αλλά δεν ξέρω πώς να τα χρησιμοποιήσω. Όσοι/όσες μπορείτε κάντε το, θα φτάσετε στο επίκεντρο της ανθρώπινης ύπαρξης, στο θαύμα της Φύσης, στην απόδειξη της ύπαρξης του Θεού – όχι, βέβαια, τσαλαβουτώντας στα άπειρα, πλέον, «ενημερωτικά σάιτς», που απλώς αναπαράγουν το ένα το άλλο.
Παράδειγμα περί τούτου του τελευταίου το ΦΕΚ για το υδατοδρόμιο του Βόλου. Πρώτα διάβασα το πανηγυρικό άρθρο στην εφημερίδα μας, που ξεκινάει ακριβώς «Με ΦΕΚ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως εγκρίθηκε η χορήγηση της άδειας που αποκτάει ο Οργανισμός Λιμένα Βόλου για να προχωρήσει μετέπειτα στη δημιουργία του υδατοδρομίου της πόλης…» και συνεχίζεται με δηλώσεις του συναδέλφου Διευθύνοντα Συμβούλου και όλα καλά. Όμως αυτό με την άδεια που χορηγείται τώρα για να δημιουργηθεί «μετέπειτα» το υδατοδρόμιο δεν μου πολυάρεσε, και είπα να ψάξω το συγκεκριμένο ΦΕΚ. Δεν το βρήκα, συμπολίτες. Βρήκα δεκάδες ιστοσελίδες, οι περισσότερες με τις ίδιες ακριβώς λέξεις για το γεγονός, σε καμία ο αριθμός του ΦΕΚ. Κατόπιν αυτού έχω μείνει με την απορία. Και δεν το «παίζω μάγκας» συμπολίτες. Πάμε πάλι από την αρχή:
Από τον Σεπτέμβριο 2009 έως τον Μάρτιο 2010 στον λιμένα του Βόλου από-/προς-θαλασσώνονταν υδροπλάνα της εταιρείας ArGo Airways, τύπου De Havilland Single Otter DHC3 με πλήρωμα 2 άτομα και δυνατότητα μεταφοράς 9 επιβατών, με κατεύθυνση προς/από Σκιάθο, Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Πραγματοποιήθηκαν συνολικά 864 πτήσεις με πληρότητα της τάξης του 67%, πρόλαβα και έκανα ένα ταξίδι ωρών αλερετούρ στην Σκιάθο στις 30.11.2009 με διάρκεια πτήσης 17 λεπτά – προς Αθήνα ήταν 55 λεπτά και προς Θεσσαλονίκη 42 λεπτά. Οι πτήσεις προσ-/από-γειώνονταν στα «κανονικά» στεριανά αεροδρόμια, ακόμη και της Σκιάθου – διότι μόνο ο Βόλος είχε υδατοδρόμιο, την αδειοδότηση του οποίου την ξεκινήσαμε Φεβρουάριο 2008 και την τελειώσαμε Σεπτέμβριο 2009, ήμουν τότε εκπρόσωπος του Δήμου Βόλου στην αρμόδια προς τούτο επιτροπή. Αυτός ήταν και ο λόγος που η γραμμή σταμάτησε, τα υψηλά κόστη των αεροδρομίων, που επιβάρυναν πολύ το κόμιστρο.
Τα υπόλοιπα υδατοδρόμια δεν έγιναν ποτέ. Λες και πρόκειται για ποιος ξέρει τι υποδομές, ένας διάδρομος στη θάλασσα με συντεταγμένες είναι, σαφώς έξω από την ρότα μεγάλων πλοίων, άντε να έχει και καμιά σημαδούρα να μην μπαίνουν μέσα βάρκες, έτσι κι αλλιώς σχεδόν το σύνολο των πτήσεων γίνεται με κανόνες οπτικής επαφής (vfr), επιστήμη ολόκληρη έχει γίνει το θέμα, μελέτες, υπογραφές και σφραγίδες και ουσία λίγη. Και η ουσία είναι, αγαπητοί μου αναγνώστες και αγαπητοί συνάδελφοι στον Οργανισμό ότι αν ταυτοχρόνως δεν αδειοδοτηθούν υδατοδρόμια σε Σκιάθο, Σκόπελο, Αλόννησο (τουλάχιστον) πολύ φοβάμαι ότι για μία ακόμη φορά θα γίνει μια μεγαλοπρεπής τρύπα στο νερό. Μακάρι να διαψευστώ. Αν και έχω την υποψία ότι αυτοί που λεν ότι έχουν τον Πρωθυπουργό χ@@@@νο έχουν το ίδιο και τα υδροπλάνα…
Αυτά. Είναι και το Εμπορευματικό Κέντρο, είναι και ο Βόλος που δεν λέει να κατασταλάξει αν θα γίνει Μονακό ή Ρότερνταμ (άντε μην θυμηθώ και την Ευρωβιζιόν με την ιταλική μάπα…), είναι κι η Ελλάδα που αντιστέκεται, είναι κι ο άνθρωπός μας για 4η εβδομάδα στα πολύ δύσκολα, να μην ξεχνάτε να αγαπάτε αλλήλους, συμπολίτες. Γεια σας.
Στην φωτογραφία η αποβάθρα των υδροπλάνων στον Κεντρικό Προβλήτα του Λιμένα Βόλου.
