κυκλο-φ-κορωνοϊκα

Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης

Η μάχη των ΜΕΘ. Σε πέντε (5) μέρες φτάνουμε στην ημερομηνία της αναγγελμένης λήξης αυτής της φάσης της καραντίνας και, παρά τα όσα ακούμε καθημερινά από παπαγαλάκια και παπαγάλους, κανένας δεν φαίνεται να πιστεύει ότι θα γλιτώσουμε. Βεβαίως έρχονται Χριστούγεννα και ο εκνευρισμός των αγορών μεγαλώνει, λογικό είναι. Δεν έρχεται κι εκείνο το πολυαναμενόμενο «ταμείο ανάκαμψης», βλέπεις δεν συμφωνούν οι καλοί μας φίλοι στην ΕΕ. Προς ώρας κατακλυζόμαστε από μαύρα μηνύματα λόγω μαύρης Παρασκευής (εβδομάδα και κάτι την έχουμε κάνει στην Ελλάδα…). Αλλά τι είναι αυτή η Βlack Friday, γιατί είναι Παρασκευή και, κυρίως, γιατί είναι μαύρη;

Όλα ξεκινούν από την περιβόητη αμερικάνικη Ημέρα των Ευχαριστιών, Thanksgiving Day, γιορτή χωρίς θρησκευτικό χαρακτήρα, διάσημη στις αμερικάνικες ταινίες ως ημέρα συνάθροισης των οικογενειών και σφαγής των γαλοπούλων. Οι Ευχαριστίες εορτάζονται σταθερά την τέταρτη Πέμπτη του Νοεμβρίου. Πέμπτη. Η επόμενη μέρα τι είναι; Παρασκευή. Ε! αυτή είναι η μαύρη Παρασκευή, καθιερώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 από τα μεγάλα καταστήματα για να σηματοδοτήσει την αρχή της καταναλωτικής φρενίτιδας των επερχόμενων Χριστουγέννων και την λένε «μαύρη» απλώς διότι οι λογαριασμοί αυτή τη μέρα (και μετά…) γράφονται με μαύρο μολύβι (= είναι θετικοί, είναι κέρδος) κι όχι πλέον με κόκκινο μολύβι (= είναι αρνητικοί, είναι ζημιά), όπως, υποτίθεται, μέχρι τότε. Αυτό είναι όλο, that’s all Folks, που έλεγε κι ο Μπαγκς Μπάνυ αν θυμάστε. Μαύρα νούμερα αντί για κόκκινα, Black Friday. Έτσι δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται κάθε μέρα οι φοβεροί και τρομεροί αμερικάνικοι μύθοι…

Όμως η πανδημία στις ΗΠΑ, στην λοιπή Ευρώπη και σ’ εμάς εδώ καλά κρατεί. Μέρκελ, Μακρόν και Κόντε τηλε-διασκέπτονται για το άνοιγμα των Χριστουγέννων και ο δικός μας Διαγγελματίας (= επαγγελματίας διαγγελμάτων, τόσα πολλά διαγγέλματα και σε τόσο λίγο χρόνο δεν νομίζω να έχει κάνει άλλος, παγκοσμίως) ετοιμάζεται, λέει, να διαγγείλει το (ξανα)-άνοιγμα των Σχολείων στις 7 Δεκεμβρίου, την ώρα που ο Υπαρχηγός του στις καθημερινές καναλοβόλτες του δηλώνει «απαισιόδοξος», μετά το «πέσαμε έξω». Ο Θεός να μας φυλάει, συμπολίτες, να δώσει να μην χρειαστούμε Νοσοκομείο για τίποτε αυτή την περίοδο.

Τώρα πια, και αφού έχουμε επαρκώς κατακεραυνώσει τους απείθαρχους νέους, καταριόμαστε κι όσους συγγενείς ή/και φίλους συναντιούνται μέσα στα σπίτια τους. Μια από τις πολλές καινούργιες λέξεις-φράσεις που μάθαμε αυτή την περίοδο (κατά κανόνα αγγλοσαξωνικής προέλευσης) είναι η «κοινωνική φούσκα» (social bubble), μέσα στην οποία πρέπει να ζούμε «μέχρι να κάνουμε το εμβόλιο» – το οποίο χθες άκουσα ότι θα αρχίσουμε να το έχουμε κατά τα Χριστούγεννα και προχθές άκουσα ότι έκλεισε η συμφωνία μεταξύ ΕΕ και Pfizer, αλλά πάλι χθες άκουσα ότι πάει «πολύ καλά» το εμβόλιο της Οξφόρδης με την AstraZeneca και δεν ακούω πουθενά την Novartis κι αυτό πολύ με προβληματίζει και με στεναχωρεί, θα έλεγα. Η φούσκα μας επιτρέπεται να περιλαμβάνει, λένε οι μελέτες, μέχρι δέκα (10) άτομα, όχι παραπάνω. Ποιος πρόλαβε, μελέτησε και κατέληξε σε αυτόν τον αριθμό είναι άγνωστο. Πάντως αυτό μας ζητάνε, μέχρι 10 άτομα, μέχρι να σκάσει κι αυτή η φούσκα…

Στην πόλη μια απλή βόλτα, με σημειωμένο το «6» στο αρμόδιο χαρτάκι, δείχνει όλη την επικρατούσα κατάσταση. Και με την ευκαιρία: όταν στις 23 Μαρτίου 2020 ξεκινούσε η λειτουργία του 13033 για τα sms εμείς είχαμε στείλει μήνυμα σε φίλους και συγγενείς και είπαμε «μην χρησιμοποιείτε τα sms, μπορεί να παρακολουθούνται οι κινήσεις σας, γράψτε ένα χαρτάκι…», κάποιοι μας αγνόησαν, άλλοι μας χλεύασαν, άλλοι μας είπαν «ψεκασμένους», τώρα έφτασε ο καιρός που ακούμε ότι τα sms δίνουν «πολλές» πληροφορίες για τις μετακινήσεις των ατόμων στις αρμόδιες αρχές – καλό είναι να τα αποφεύγετε. Εμείς χρησιμοποιούμε την Βεβαίωση Μετακίνησης που δημοσιεύει καθημερινά η Εφημερίδα μας.

Μια απλή βόλτα, λοιπόν, στους έρημους δρόμους με τα λίγα ανοιχτά μαγαζιά, στην υπέροχη Παραλία με τις κλειστές καφετέριες, στην Πλατεία Αναύρου, είναι μια καλή ανάσα, ζούμε σε μια ευλογημένη πόλη, όπου και κάποια έργα προχωρούν σιγά-σιγά και κάποιες ανακαινίσεις καταστημάτων συντελούνται και τα μπλε λαμπιόνια έχουν ήδη τοποθετηθεί παντού, η πόλη υπάρχει, αναπνέει και ελπίζει. Παραφωνία μέγιστη η Αργώ, από τις 12 Νοεμβρίου στη στεριά, την προετοιμάζουν να γίνει για άλλη μια χρονιά καραγκιοζάκι «διακοσμητικό» προς άγραν πελατών για τα τσιπουράδικα. Παραφωνία επίσης οι ουρές των ανθρώπων έξω από τις Τράπεζες και τα Ταχυδρομεία, είναι χειμώνας, πλέον, δεν πρέπει αυτά τα «μαγαζιά» να βρουν τρόπους και χώρους να μην ξεροσταλιάζουν οι άνθρωποι στα πεζοδρόμια; – ας το πάρουν χαμπάρι επιτέλους οι Τράπεζες (λες και δεν το ξέρουν…), πρώτον δεν γίνονται όλες οι τραπεζικές εργασίες μέσω e-banking και δεύτερον δεν μπορούν να έχουν όλοι οι πελάτες τους πρόσβαση σ’ αυτό το ηλεκτρονικό εργαλείο. Και μια τελευταία (για σήμερα…) παραφωνία, που χρειάστηκα να πληρώσω ένα παράβολο στο ταμείο του ΙΚΑ, μόνο επί τόπου, στον 1o όροφο του γνωστού κτηρίου, και μόνο με μετρητά, παρακαλώ. Αυτό το «μαγαζί» δεν διαθέτει POS, 2020, στην ψηφιακή, υποτίθεται, Ελλάδα, μεσούντος του κορωνοϊού, ο φορέας κοινωνικής ασφάλισης ΙΚΑ, ΕΦΚΑ ή όπως τον λένε δεν δέχεται πληρωμή με κάρτα, έλεος!
Ουφ, συγχύστηκα! Και Χρόνια Πολλά στις Κατερίνες. Γεια σας.
Στην φωτογραφία η κοινωνική μας φούσκα.