Είναι η πολιτική ένας μύλος που τα αλέθει όλα; Είναι μια προκρούστειος κλίνη που προσπαθεί να συνθλίψει και να καρατομήσει τη φωνή της λογικής, για να έρθει στα ίδια μέτρα με τη φωνή της εκάστοτε εξουσίας; Κι αν δεν είναι φανερά αυτά, επειδή της δίνει ρυθμό και μέτρο η λειτουργία της στο πλαίσιο της δημοκρατίας, μήπως τελικά υπάρχουν φορές που οι ίδιες οι πολιτικές διαδικασίες χρησιμοποιούνται ως Δούρειος Ίππος, για να εξοστρακίσουν «θεσμικά» και να απαλλαγούν από την αντίθετη φωνή;
Πίσω από τις δηλώσεις, τις παραιτήσεις και τις πολιτικές καταγγελίες της προηγούμενης εβδομάδας, τόσο στα δημοτικά, όσο και στα περιφερειακά δρώμενα, καταγράφονται βεβαιωμένες διαφωνίες. Διαφωνίες που, είτε έφτασαν στο απροχώρητο, είτε ακόμα κρατούν τα προσχήματα, αλλά βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού. Το βέβαιο είναι πως, μέσα από τις λέξεις των δηλώσεων τους, με διαφορετική αφορμή η καθεμιά τους, τόσο η Νατάσα Οικονόμου, όσο και η Δωροθέα Κολυνδρίνη, κάτι θέλουν να πουν. Η στάση και των δύο έχει υπάρξει συνεπής και έχουν υπερασπιστεί κατά καιρούς τις θέσεις τους με σθένος και ειλικρίνεια.
Η παραίτηση της Νατάσας Οικονόμου από τη Ν.Ε. του ΚΙΝΑΛ έχει το δικό της συμβολισμό για την τροπή που φαίνεται να παίρνουν τα πράγματα εντός του κόμματος για τη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών στο επίπεδο του Δήμου Βόλου. Και το ζήτημα είναι πως κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει τη στάση της κ. Οικονόμου απέναντι στη Δημοτική Αρχή Βόλου όλα αυτά τα τέσσερα χρόνια.
Η Δωροθέα Κολυνδρίνη από την άλλη έχει αποδείξει ότι έχει ευήκοα ώτα και παρουσία μέσα στην κοινωνία της Μαγνησίας, ενώ ξέρει ταυτόχρονα να απομακρύνεται από το αναξιοπρεπές μέρος της πολιτικής. Το σίγουρο και για την κ. Κολυνδρίνη είναι ότι η διαχρονική της πορεία στα κοινά, μας δίνει πάντα μια και ξεκάθαρη ερμηνεία των κινήσεων της. Απομένει να ερμηνεύσουμε μόνο τη στάση αυτών που βρίσκονται σε διάσταση απόψεων μαζί της.