Η «Συνάντηση», παραδοσιακό καφενείο στην αρχή της Κ. Καρτάλη με Αργοναυτών, λειτουργεί πολλές δεκαετίες τώρα. Αποτελεί σημείο αναφοράς στην παραλία της πόλης και είναι τόπος συνάθροισης για πολλούς Βολιώτες. Ενόψει, μάλιστα, των επερχόμενων εθνικών εκλογών, οι πολιτικές συζητήσεις δεν λείπουν για τους θαμώνες που συχνάζουν εκεί και «στήνουν» καθημερινά τη δική τους μικρή «Βουλή»…
Η διακόσμηση του καφενείου παραμένει λιτή, με τη μεγάλη ζωγραφιά του «Μουτζούρη», του θρυλικού τρένου του Πηλίου που φιλοτέχνησε ένας Βούλγαρος πριν από 25 περίπου χρόνια, να κυριαρχεί στο εσωτερικό του καταστήματος, το οποίο λειτουργεί ο κ. Κώστας Παραδάκης επί σειρά ετών. Διατηρεί αναλλοίωτη την ατμόσφαιρα ενός εκ των εναπομεινάντων παραδοσιακών καφενείων στον Βόλο και προσφέρει μία νοσταλγική πρόταση διασκέδασης για όλους εκείνους που θέλουν να απολαύσουν τον καφέ ή το τσίπουρό τους όπως παλιά. Κοινός παρονομαστής όσων διαβαίνουν το κατώφλι της «Συνάντησης; Οι συζητήσεις επί παντός… επιστητού, ενώ ιδιαίτερα τώρα που ζυγώνει ο καιρός για την προσφυγή στις κάλπες, το «πολιτικό θερμόμετρο» μοιάζει να ανεβαίνει.
Ο 66χρονος ιδιοκτήτης του καφενείου από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα, έχει βιώσει αμέτρητες εκλογικές αναμετρήσεις. Θυμάται με νοσταλγία το κλίμα που επικρατούσε στο κατάστημά του, αν και πλέον, όπως σημείωσε, το ενδιαφέρον του κόσμου έχει ατονήσει. Αναπόλησε τις πρώτες προεκλογικές περιόδους της Μεταπολίτευσης, όταν ακόμη ο στρατός φύλασσε τα εκλογικά κέντρα και τα συνεργεία αφισοκόλλησης έκαναν… υπερωρίες στους δρόμους του Βόλου.
«Από το 1984 που μπήκα για πρώτη φορά στο καφενείο, όταν ήμουν 31 ετών, έχω ζήσει ουκ ολίγες εκλογικές αναμετρήσεις. Δημοτικές, εθνικές, ευρωεκλογές. Τα πάντα», σημείωσε ο κ. Παραδάκης, για να προσθέσει: «Ο Βόλος είχε παραδοσιακά πολλούς αριστερούς. Ειδικά την εποχή που πρωτοξεκίνησα να δουλεύω το μαγαζί. Σιγά-σιγά όμως αυτό το χαρακτηριστικό αλλοιώθηκε. Και όσο περνούν τα χρόνια, τα πάντα γίνονται πιο χαλαρά. Πλέον όλα είναι πιο ήπια. Πιο παλιά υπήρχαν ακραίες καταστάσεις. Θυμάμαι πως οι πελάτες μπορούσαν να μαλώσουν πολύ εύκολα για τα πολιτικά. Τώρα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Ο κόσμος τώρα δεν εκδηλώνεται, υπάρχει αδιαφορία για τις συζητήσεις με πολιτικό περιεχόμενο. Περισσότερο ακούω να μιλάνε για τις μειώσεις στις συντάξεις, την ακρίβεια και τους φόρους που συνεχώς αυξάνονται».
Ο κ. Παραδάκης ανέλυσε τους λόγους της μεταστροφής: «Στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, κυριαρχούσαν ο φανατισμός και οι μεγάλες μετακινήσεις οπαδών των κομμάτων. Αυτά κράτησαν μέχρι και το 1990. Σιγά-σιγά το σκηνικό της πόλωσης κάθε παραμονή των εκλογών άρχισε να φθίνει, όπως αραίωσαν κατά πολύ και οι βόλτες των υποψήφιων πολιτευτών. Πλέον έχουν αλλάξει τα δεδομένα. Φταίνε οι ίδιοι οι πολιτικοί που ο κόσμος έπαψε να ενδιαφέρεται. Δεν τους εμπιστεύονται, αφού χρεωκόπησαν τη χώρα».
Ανέφερε μάλιστα δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα: «Θυμάμαι που απαγορευόταν η προσφορά αλκοόλ την παραμονή των εκλογών. Και εάν κάποιος ήθελε λίγο κρασάκι, το σερβίραμε σε μία κούπα και το πηγαίναμε έτσι στο τραπέζι, για να μη φαίνεται ότι πίνει. Ένα άλλο ήταν πως κλείναμε και πιο νωρίς την τελευταία βραδιά πριν τις κάλπες. Τώρα δεν υπάρχουν αυτοί οι περιορισμοί. Έχει αλλάξει η νομοθεσία».
Παρόλες τις αλλαγές που επήλθαν, ο Κώστας Παραδάκης επιμένει πως το καφενείο εξακολουθεί να θυμίζει ένα ιδιότυπο… Κοινοβούλιο, λίγο πριν οι Βολιώτες προσέλθουν στις κάλπες για να ασκήσουν το εκλογικό δικαίωμά τους. Επιστράτευσε μάλιστα τα λόγια του στιχουργού, ποιητή και δημοσιογράφου Λευτέρη Παπαδόπουλου: «Κάποτε είπε μία σπουδαία κουβέντα: «Όποιος δεν ξέρει από καφενείο, δεν ξέρει από ζωή». Ενστερνίζομαι απόλυτα την άποψή του. Άλλωστε, αυτό μου δίδαξαν όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκομαι στο επάγγελμα. Η συγκεκριμένη πτυχή του καφενείου δεν θα εξαλειφθεί ποτέ και θα παραμένει χώρος πολιτικής έκφρασης για τους θαμώνες».