Και υποθηκοφύλακες από τη Μαγνησία κλήθηκαν, σύμφωνα με έγκυρες δημοσιογραφικές πληροφορίες από την Εφορία, να αποδώσουν χρήματα που φέρεται πως είχαν παρακρατήσει βάσει του νόμου 2145/93, που ορίζει ότι για ποσά μεταγραφών άνω των 20.000 ευρώ, μπορούν να παρακρατούν ένα μέρος, 0,25 τοις χιλίοις επί των δικαιωμάτων μεταγραφής, για τη βελτίωση και τον εκσυγχρονισμό των συνθηκών λειτουργίας του υποθηκοφυλακείου, καθώς και για την εισαγωγή συστημάτων πληροφορικής.
Όπως έγινε γνωστό χθες από υψηλόβαθμο στέλεχος της Δ.Ο.Υ. Βόλου, οι άμισθοι υποθηκοφύλακες της Μαγνησίας έχουν ελεγχθεί ήδη δύο φορές, το 2010 και το 2013 γι’ αυτή την υπόθεση και σε ορισμένους από αυτούς έχουν καταλογιστεί ποσά, που είχαν παρακρατήσει βάσει του συγκεκριμένου νόμου, αλλά δεν είχαν αποδώσει στο ελληνικό Δημόσιο.
Πρόκειται για ποσά, που σύμφωνα με το στέλεχος της Δ.Ο.Υ. Βόλου, κυμαίνονται από 400 μέχρι και 30.000 ευρώ…
«Η πλειοψηφία των υποθηκοφυλάκων έχουν τακτοποιήσει τις εκκρεμότητές τους, ελάχιστοι δεν είχαν αποδώσει τα ποσά που καταλογίστηκαν, αλλά συμμορφώθηκαν και αυτοί», πρόσθεσε το στέλεχος της Δ.Ο.Υ.
Ο νόμος 2145/93 προέβλεπε ότι ο χρόνος έναρξης λειτουργίας των συστημάτων πληροφορικής και μηχανοργάνωσης στα υποθηκοφυλακεία θα καθορίζεται με υπουργικές αποφάσεις, ενώ, σε περίπτωση που θα υπάρχει καθυστέρηση στην εφαρμογή, η παρακράτηση του ποσού θα διακόπτεται και θα αποδίδεται στο Δημόσιο. Ωστόσο φαίνεται πως αυτό δεν τηρήθηκε, με αποτέλεσμα να αναζητούνται χρήματα από το ελληνικό Δημόσιο.
Οι ελεγκτές της Εφορίας ζήτησαν παραστατικά των δαπανών, ενώ τα χρήματα που είχαν παρακρατηθεί, δεν είχαν δηλωθεί ως εισόδημα. Δηλαδή ούτε αποδείξεις για τις δαπάνες υπήρχαν, ούτε ως εισόδημα φορολογήθηκαν.
Το Υπουργείο Δικαιοσύνης ζητεί πάλι από την επιθεωρήτρια Δημόσιας Διοίκησης διαχειριστικό έλεγχο, γιατί δεν τηρήθηκαν όσα προβλέπονταν στον Ν. 2145/93.
Τα χρήματα αυτά ωστόσο δεν είχαν δηλωθεί, διότι, κατά πάγια ερμηνεία του υπουργείου Οικονομικών, δεν αποτελούν ακαθάριστα έσοδα του άμισθου υποθηκοφύλακα και δεν υπόκειται σε φόρο εισοδήματος. Που σημαίνει ότι ο άμισθος υποθηκοφύλακας είχε τη δυνατότητα να παρακρατεί αυτά τα ποσά, να μην τα δηλώνει, και κάποιοι από αυτούς να μην τα διαθέτουν για τους σκοπούς του νόμου, δηλαδή για τον εκσυγχρονισμό των υποθηκοφυλακείων.
Ορισμένοι υποθηκοφύλακες είχαν περαιώσει φορολογικές δηλώσεις με αυτοπεραίωση, ενώ άλλοι δεν είχαν στα χέρια τους τα παραστατικά των δαπανών για τις ανάγκες των υποθηκοφυλακείων, υποστηρίζοντας ότι δεν γνώριζαν ότι είχαν αυτήν την υποχρέωση.
Η μηχανοργάνωση στα μικρά υποθηκοφυλακεία της περιφέρειας στη Μαγνησίας ξεκίνησε, σύμφωνα με έμπειρο υποθηκοφύλακα, το 2003. Επίσης το πρόβλημα εντοπίζεται μέχρι το 2010, καθώς μετά και λόγω της κρίσης οι μεταγραφές είναι ελάχιστες και τα ποσά πολύ μικρά.
Τον Ιούνιο του 2015 η Ένωση Άμισθων Υποθηκοφυλάκων με έγγραφό της προς τον γενικό γραμματέα του υπουργείου Δικαιοσύνης ζητεί εκ νέου τη φορολόγηση των μελών της, υποστηρίζοντας ότι «στην παρούσα συγκυρία δεν υφίσταται δικαιολογητικός λόγος για τη διατήρηση του αφορολογήτου οποιασδήποτε αμοιβής και σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούμε τη σύνδεση του κλάδου μας με συνθήκες ευνοϊκής φορολόγησης».
Η θέση αυτή προκάλεσε εντύπωση, αφού δεν συνηθίζεται οι εργαζόμενοι να επιζητούν τη φορολόγησή τους, ενώ το ερώτημα που προέκυπτε είναι, εάν υπάρχουν ποινικές συνέπειες για εκείνους τους εργαζόμενους, που δεν απέδωσαν χρήματα στο Δημόσιο.