Στο πάρκο που βρίσκεται δίπλα στη λαϊκή αγορά της Κηφισιάς μια παρέα παίζει ανέμελα μπιτς βόλεϊ κι ας έχουμε φτάσει στα μέσα Οκτωβρίου.
Λίγα μέτρα παραπέρα εκτυλίσσεται ένα σκηνικό, το οποίο λίγοι μπορούν να φανταστούν ότι συμβαίνει σε μια από τις πλουσιότερες συνοικίες της Αθήνας: μια γυναίκα περιμένει υπομονετικά μέχρι να τελειώσει η λαϊκή και να αρχίσουν οι παραγωγοί να σηκώνουν τους πάγκους τους. Αμέσως αρχίζει να ψάχνει στα κουτιά που έμειναν παρατημένα στο πεζοδρόμιο για να βρει λίγα χορταρικά και μερικές χτυπημένες ντομάτες, τα οποία θα βάλει σε μια σακούλα και θα τα πάρει στο σπίτι της.
Πρόκειται για μια εικόνα που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε στις πιο φτωχές συνοικίες της Αθήνας, όπου περισσότεροι πολίτες, που τα έφερναν οριακά βόλτα πριν από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, έχασαν μεγάλο μέρος του ήδη πενιχρού εισοδήματός τους. Πλέον το φαινόμενο, έστω και σε πιο περιορισμένη έκταση, έχει φτάσει και στις πλουσιότερες περιοχές της πρωτεύουσας, χωρίς να ξενίζει όσους πολίτες μπορούν ακόμα να ψωνίσουν από τη λαϊκή με μια σχετική άνεση.
Εκτός από την Κηφισιά, το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται στη λαϊκή του Παπάγου, της Πεύκης και του Αμαρουσίου. Η οικονομική κρίση χτυπά αδιακρίτως, ακόμα και περιοχές που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν υπεράνω πάσης υποψίας. Αυτό το διαπιστώνουν περισσότερο απ’ όλους οι παραγωγοί, οι οποίοι κάθε μέρα πηγαίνουν σε διαφορετικές περιοχές της Αθήνας, γνωρίζουν τις οικονομικές ανισότητες μεταξύ τους και βλέπουν την πραγματικότητα που διαμορφώνεται.
Το «Εθνος» συνάντησε τον κ. Σπύρο στη λαϊκή του Παπάγου λίγη ώρα πριν μαζέψει τον πάγκο και φορτώσει στο αγροτικό του τα προϊόντα που δεν κατάφερε να πουλήσει. «Τον τελευταίο καιρό έχουμε αρχίσει να βλέπουμε ανθρώπους να περιμένουν να μαζέψουν ό,τι μένει πίσω και σε αυτές τις συνοικίες» λέει και προσθέτει: «Φυσικά το φαινόμενο εδώ δεν συγκρίνεται με αυτά που συναντάμε σε περιοχές όπως, για παράδειγμα, το Μενίδι, όπου βλέπεις δεκάδες ανθρώπους να ψάχνουν να βρουν λίγα λαχανικά. Ετσι όπως είναι η κατάσταση, όμως, φοβάμαι ότι και εδώ τα πράγματα θα χειροτερέψουν».
Δίνουν βοήθεια
Οσο αυξάνεται ο αριθμός των πολιτών που δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε τα βασικά τρόφιμα από τη λαϊκή και περιμένουν να μαζέψουν τα λαχανικά που μένουν πίσω πριν περάσει το απορριμματοφόρο του δήμου, τόσο αυξάνεται και η ευαισθησία των πολιτών και των παραγωγών, οι οποίοι αναζητούν τρόπους για να βοηθήσουν. «Αρκετοί άνθρωποι τους εντοπίζουν και τους αγοράζουν μια σακούλα με τρόφιμα. Και εμείς δεν περιμένουμε να έρθουν να μαζέψουν τα προϊόντα που δεν μπορούμε να πουλήσουμε. Θα τους φωνάξουμε και θα τους δώσουμε κάτι που είναι καλής ποιότητας. Δεν μας κοστίζει τίποτα» καταλήγει ο κ. Σπύρος.
ΣΕ ΜΕΓΚΕΝΗ ΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ ΣΤΙΣ ΛΑΪΚΕΣ ΑΓΟΡΕΣ
Πέφτουν οι πωλήσεις, ανεβαίνουν οι φόροι
Ο αριθμός των πολιτών που δεν μπορούν να αγοράσουν τίποτα από τη λαϊκή εξαιτίας της οικονομικής ανέχειας αυξάνεται, αλλά, δίπλα σε αυτούς, υπάρχουν και χιλιάδες πολίτες που μετρούν και το τελευταίο ευρώ για να αγοράσουν τα απολύτως απαραίτητα, χωρίς να κάνουν καμία από τις σπατάλες του παρελθόντος. Στην άλλη πλευρά του πάγκου βρίσκονται οι παραγωγοί, οι οποίοι βλέπουν τις πωλήσεις τους να πέφτουν και ανησυχούν για τις επιπτώσεις που θα έχει στο εισόδημά τους η επικείμενη αύξηση της φορολογίας.
Ο Θωμάς Μπίκας φεύγει από τη λαϊκή της Πεύκης κρατώντας δύο σακούλες. Τα προηγούμενα χρόνια πιθανότατα θα έφευγε με ένα γεμάτο καρότσι. Αλλά σήμερα «οι μισθοί πέφτουν, τα πράγματα δυσκολεύουν και πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί», λέει στο «Εθνος» και επισημαίνει ότι κάθε αγορά από τη λαϊκή είναι προσεκτικά υπολογισμένη τόσο σε σχέση με την ποσότητα όσο και σε σχέση με το κόστος της.
Αγορές με το κομμάτι
«Παλαιότερα αγοράζαμε τα προϊόντα με το κιλό και χωρίς δεύτερη σκέψη. Τώρα κοιτάω αν υπάρχει κάποια ποιοτική προσφορά και αν με συμφέρει αγοράζω ακόμα και με το κομμάτι», εξηγεί.
Αλλά και για τους παραγωγούς τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Ο Μιχάλης Μπαρίτας έρχεται κάθε μέρα από την Εύβοια για να πουλήσει τα προϊόντα του και βλέπει τα χρήματα που μπαίνουν στο ταμείο να μειώνονται σταθερά. Για να περικόψει τα έσοδα αποφάσισε να πάρει ένα δραστικό μέτρο. «Αν υπολογίσω τη βενζίνη και τα διόδια, χρειάζομαι 55 ευρώ τη μέρα για να έρθω με το φορτηγάκι στην Αθήνα. Είναι πολλά τα χρήματα και έτσι αποφάσισα να αφήνω εδώ το φορτηγάκι και να γυρνάω στο σπίτι μου με το ΚΤΕΛ. Το παίρνω μόνο όταν πρόκειται να φορτώσω», λέει.
Για ό,τι αφορά την αύξηση της φορολογίας των αγροτών, ο κ. Μπαρίτας λέει ότι χωρίς αμφιβολία θα επηρεαστούν όλοι, «αλλά όποιος είναι σωστός επαγγελματίας δεν θα χάσει το ψωμί του. Το μεγάλο πρόβλημα θα το έχουν όσοι απλώς έπαιρναν και ξόδευαν τα λεφτά των επιδοτήσεων».
Πηγή www.ethnos.gr