Αποτελεί το μεγαλύτερο χώρο πρασίνου και αναψυχής στο πολεοδομικό συγκρότημα του ενιαίου Δήμου Βόλου. Δεκάδες άτομα καθημερινά το επισκέπτονται για περπάτημα, άθληση, παιχνίδι ή ακόμα για κάποιες ώρες ξεκούρασης και ξενοιασιάς.
Βρίσκεται κοντά σε μεγάλες αθλητικές εγκαταστάσεις, όπως κολυμβητήριο, κλειστό γήπεδο καλαθοσφαίρισης και γήπεδο ποδοσφαίρου. Το επισκέπτονται επίσης δεκάδες μαθητές, αμέσως μετά το σχολείο τους, ενώ αποτελεί υπ’ αριθμόν έναν χώρο για περιπάτους, κυρίως δημοτικών σχολείων της Νέας Ιωνίας.
Ο λόγος για το πολιτιστικό άλσος «Ανδρέας Βαλαχής» ή αλλιώς Ελικοδρόμιο, όπως είναι ευρύτερα γνωστό. Δυστυχώς πολλά χρόνια τώρα έχει αφεθεί στην τύχη του, με τους κατά καιρούς άρχοντες αυτής της πόλης να αδιαφορούν για τον μεγαλύτερο πνεύμονα πρασίνου.
Αιτίες, σύμφωνα με άτομα που συνάντησε η «Θ», η έλλειψη χρημάτων και προσωπικού, αλλά και η αδιαφορία κατά καιρούς των αρμόδιων υπηρεσιών.
Το φωτογραφικό οδοιπορικό της «Θ» έδειξε ότι το πολιτιστικό άλσος «Ανδρέας Βαλαχής» παρουσιάζει εικόνα εγκατάλειψης, αλλά είναι και επικίνδυνο σε πολλές περιπτώσεις, ιδίως για τα μικρά παιδιά.
Καταρχάς τα χόρτα έχουν θεριέψει και χρειάζονται άμεσα καθαρισμό, ενώ έχουν καταστραφεί όλα σχεδόν τα φοινικόδεντρα, μάλλον από τον φετινό χιονιά ή την αρρώστια που έχει πλήξει πανελληνίως τα συγκεκριμένα δέντρα, το κόκκινο σκαθάρι. Για αυτό τον λόγο πρέπει είτε να απομακρυνθούν, είτε να καθαριστούν, όπου είναι δυνατόν.
Σε πολλά σημεία του Ελικοδρομίου υπάρχουν εκτεθειμένα καλώδια ηλεκτρικού ρεύματος, είτε από καταστροφές φωτιστικών σωμάτων, είτε από επιτήδειους. Πάρα πολλά φώτα στους στύλους έχουν είτε καμένες λάμπες, είτε είναι σπασμένα τα φωτιστικά, με αποτέλεσμα ο χώρος του Ελικοδρομίου να βυθίζεται στο σκοτάδι κατά τις βραδινές ώρες.
Σε κανένα σημείο του πολιτιστικού άλσους δεν υπάρχει βρύση σε λειτουργία, για να μπορούν παιδιά, περιπατητές και αθλούμενοι, να πιουν μια γουλιά νερό.
Σε αρκετά σημεία υπάρχουν σωροί από κλαδιά και χόρτα, τα οποία έχουν πάρα πολύ καιρό να απομακρυνθούν, ενώ οι κερκίδες στα γήπεδα μπάσκετ έχουν καταστραφεί και λείπουν κομμάτια ξύλου από τα καθίσματα.
Κοντά στα ανοιχτά γήπεδα καλαθοσφαίρισης υπάρχει παιχνίδι για παιδιά, με εμφανή τα σημάδια της πολυκαιρίας και της μη συντήρησης, αφού είναι σκουριασμένο και τα ξύλα έχουν σαπίσει.
Λίμνες χωρίς νερό…
Καμία λίμνη δεν λειτουργεί, που άλλοτε ήταν τα πιο όμορφα σημεία για τους επισκέπτες του Ελικοδρομίου, και όπως είναι φυσικό ούτε δείγμα νερού δεν υπάρχει, στα ρυάκια που καταλήγουν στις μικρές λίμνες.
Τη μεγαλύτερη ίσως εγκατάλειψη εμφανίζει το πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής, ένας πρότυπος χώρος για εκμάθηση της κυκλοφοριακής συμπεριφοράς. Κατά το παρελθόν σε αυτό γίνονταν διδακτικές επισκέψεις σχολείων, ενώ σήμερα όλα τα σήματα του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας είτε έχουν ξεφτίσει, είτε είναι γεμάτα από μπογιές.
Αρκετά παγκάκια έχουν καταστραφεί από βανδαλισμούς και χρειάζονται επιδιόρθωση. Στη βόρεια πλευρά του Ελικοδρομίου υπήρχε κάποτε παιδική χαρά με επικίνδυνα για τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών παιχνίδια και καλώς έχουν απομακρυνθεί (είχε καταγραφεί σε ρεπορτάζ της «Θ» κατά το παρελθόν).
Γονείς ζητούν την τοποθέτηση καινούργιας παιδικής χαράς με ασφαλή παιχνίδια, όπως έχουν τοποθετηθεί σε άλλα πάρκα του πολεοδομικού συγκροτήματος, σε ευρωπαϊκά πρότυπα.
Στην άνω πλευρά απέναντι από το κολυμβητήριο και το κλειστό γήπεδο μπάσκετ έχουν πεταχτεί δύο κολώνες φωτισμού, ενώ κάποια φώτα ήταν αναμμένα περίπου στις 13.00.
Στη βόρεια πλευρά του Ελικοδρομίου έχει αφεθεί κομμάτι τσουλήθρας, προφανώς απομεινάρι της παλιάς παιδικής χαράς. Στο ίδιο σχεδόν μέρος ο φωτογραφικός φακός της «Θ» κατέγραψε μη ασφαλισμένο με λουκέτο ηλεκτρολογικό πίνακα, που λειτουργεί για τον δημοτικό φωτισμό του άλσους.
Τέλος τα συνθήματα έχουν κατακλύσει σχεδόν όλους τους χώρους, ενώ έχουν αφαιρεθεί από τις «συμμορίες των σιδηρικών» πολλές σχάρες από φρεάτια όμβριων υδάτων.
Όπως προαναφέρθηκε, στο Ελικοδρόμιο η «Θ» συνάντησε κυρίως περιπατητές, οι οποίοι επισήμαναν την εγκατάλειψη του άλσους, με τις αιτίες, όπως οι ίδιοι ανέφεραν, την έλλειψη προσωπικού και χρημάτων για συντήρηση και επιδιόρθωση των ζημιών, αλλά και τη διαχρονική αδιαφορία των αρμόδιων υπηρεσιών.
Λοΐζος Ασβεστάς