Το Σάββατο 13 Ιανουαρίου, ώρα 20.00, στο Πολιτιστικό Κέντρο Νέας Ιωνίας, το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ CineDoc Βόλου θα προβάλει το νέο ντοκιμαντέρ της Βάλερυ Κοντάκου «Η Βασίλισσα της Νέας Υόρκης».
Από την Ελλάδα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τους κινηματογράφους ερωτικών ταινιών της Times Square τη δεκαετία του 1970, «Η Βασίλισσα της Νέας Υόρκης» αφηγείται την πολυτάραχη και συναρπαστική ζωή της Τσέλι Γουίλσον. Μια χαρισματική και πρωτοπόρα Ελληνοεβραία από τη Θεσσαλονίκη, η Τσέλι γλίτωσε τελευταία στιγμή από το Ολοκαύτωμα, για να χτίσει τη δική της επιχειρηματική αυτοκρατορία, επαναπροσδιορίζοντας τους όρους ελληνική οικογένεια και Αμερικανικό Όνειρο. Πρόκειται για μια από αυτές τις ταινίες με την ιδανική ισορροπία συναρπαστικού αντικειμένου, καθηλωτικής παρουσίασης της Ιστορίας και μιας τρυφερής ουσίας για τα ανθρώπινα, για μια απ’ αυτές που σε διασκεδάζουν και εκπλήσσουν όσο τις βλέπεις και σε συγκινούν για πάντα.
Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό με την Δέσποινα Παυλάκη, σεναριογράφο και παραγωγό της ταινίας, και τον Θανάση Πατσαβό, διευθυντή παραγωγής.
Ντοκιμαντέρ | Σκηνοθεσία: Βάλερυ Κοντάκου | 2022 | Ελλάδα, Καναδάς, ΗΠΑ, Ελβετία | 78΄
Σύνοψη: Η ταινία πιάνει την ιστορία της Τσέλι Γουίλσον από την αρχή, από τα πρώτα της βήματα στον επιχειρηματικό κόσμο, μέχρι τα συνταρακτικά γεγονότα που την ανάγκασαν να εγκαταλείψει την Ευρώπη την παραμονή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Με φόντο τον εφιάλτη του Ναζισμού, την άνοδο του φεμινισμού και τη σεξουαλική απελευθέρωση, «Η Βασίλισσα της Νέας Υόρκης» ξεδιπλώνει μια άγνωστη σελίδα της πρόσφατης Ιστορίας, μέσα από τη ζωή μιας απίθανης γυναίκας που κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να ζήσει τη δική της, «ακατάλληλη» εκδοχή του Αμερικανικού Ονείρου.
Η προβολή πραγματοποιείται σε συνδιοργάνωση με τον Δήμο Βόλου.
Για την καλύτερη εξυπηρέτηση των θεατών, αριθμημένα εισιτήρια της προβολής πωλούνται στο κατάστημα «έντεκα»- Ψηφιακές Εκτυπώσεις, από Δευτέρα έως Παρασκευή, ώρες 10.00 – 16.00.
Βάλερυ Κοντάκου:
«Οι ταινίες μου τιμούν τις δυνατές κι ανεξάρτητες γυναίκες»
Η Βάλερυ Κοντάκου πιστεύει πως πρέπει να λες την καλύτερη ιστορία που μπορείς και με τον πιο συναρπαστικό τρόπο. Με κάθε τίμημα. Και με τη «Βασίλισσα της Νέας Υόρκης» κάνει ακριβώς αυτό. Ακολουθούν αποσπάσματα συνέντευξής της (Αναδημοσίευση από FLIX, Λήδα Γαλανού, 09 & 27-03-23)
Πώς συγκέντρωσες το απίστευτο αρχειακό υλικό, της Τσέλι αλλά και το ιστορικό, για την ταινία;
Όλες οι home movies ήρθαν από την Μπόντι και τον Ντον. Το υπόλοιπο αρχειακό υλικό το βρήκα σε κινηματογραφικά αρχεία και τις περισσότερες από τις ταινίες (πολλές από τις οποίες έχουν μείνει ορφανές), με έρευνα. Η ερευνήτριά μας, η Εριν Τσίσολμ, έκανε εξαιρετική δουλειά στο να εντοπίζει δικαιώματα χρήσης και διαθέσιμα υλικά. Δεν υπήρχε τίποτα που να της ζήτησα και να μην έκανε το παν για να το βρει.
Τα τελευταία χρόνια τα όρια του ντοκιμαντέρ και της μυθοπλασίας έχουν αρχίσει να εξαφανίζονται – συμφωνείς και πώς κρίνεις αυτή την εξέλιξη;
Συμφωνώ απόλυτα. Και, πράγμα που λατρεύω, δουλεύουμε με τη φαντασία μας, ακόμα και στο ντοκιμαντέρ. Γιατί να περιοριζόμαστε σε τύπους και καλούπια. Πες την καλύτερη ιστορία που μπορείς και με τον πιο συναρπαστικό τρόπο. Με κάθε τίμημα.
Τι σου εμπνέει η ιστορία της και με τι αίσθηση θα ήθελες να βγουν οι θεατές από την αίθουσα, έχοντας δει την ταινία;
Θέλω απλώς οι θεατές να την ευχαριστηθούν, όσο εγώ ευχαριστήθηκα τη διαδρομή στη ζωή της. Ενδυνάμωση για όλα.
Η Τσέλι ήταν ένας άνθρωπος που ανατρέπει κάθε στερεότυπο. Είναι το σινεμά, ως τέχνη και ως βιομηχανία, ένας τόπος που αγκαλιάζει τα πάντα;
Παρότι περιορίζεται από πρακτικούς και οικονομικούς παράγοντες, το σινεμά μπορεί, στα καλύτερά του, να είναι απολύτως συμπεριληπτικό.
Παράλληλα με την ιστορία της Τσέλι, η ταινία καταγράφει ουσιαστικά την ιστορία του αιώνα. Τι σεναριακές επιλογές «οικονομίας» έκανες, πού ένιωσες ότι περιορίστηκες, τι, ίσως, ηθικά διλήμματα αντιμετώπισες φτιάχνοντας και μοντάροντας την ταινία;
Η απογοήτευσή μου είναι ότι δεν μπόρεσα να συμπεριλάβω όσο ήθελα την gay ιστορία/πραγματικότητα αυτής της μνημειώδους εποχής. Από το Στόουνγουολ στο AIDS, αλλά η ταινία μου ήταν για την Τσέλι κι υπάρχουν άλλοι που έχουν κάνει σπουδαίες ταινίες γι’ αυτή την εποχή, εστιάζοντας συγκεκριμένα σ’ αυτά τα ζητήματα.
Θεωρείς πως η Τσέλι ήταν φεμινίστρια; Έχεις κάνει μια φεμινιστική ταινία;
Δεν νομίζω ότι ποτέ σκεφτόταν τον εαυτό της ως «κάτι». Απλώς ζούσε τη ζωή της με τους δικούς της όρους. Δεν νομίζω ότι έχω κάνει «φεμινιστικές ταινίες», αλλά οι ταινίες μου τιμούν τις δυνατές κι ανεξάρτητες γυναίκες.