Η στάση της Αθήνας: υποταγή ή ανόρθωση;

Του Κώστα Μαυρίδη*

Η Τουρκία επιδιώκει διά του εκφοβισμού της ισχύος και βήμα προς βήμα, να πετύχει τον εθνικό ακρωτηριασμό της Ελλάδας, ενώ η Αθήνα «παρακολουθεί στενά» για δεκαετίες την τουρκική επεκτατικότητα. Με αυτή την ανισόρροπη και ανίσχυση στάση, η Τουρκία έχει σήμερα περικυκλώσει την Κυπριακή ΑΟΖ, έχει «εξαφανίσει» το Καστελόριζο και προαναγγέλλει εισβολή νοτιοανατολικά της Κρήτης. Στην παρούσα φάση όμως η Τουρκία διέπραξε ένα «λάθος» τακτικής σε σχέση με την εν γένει πολιτική της. Η εξαγγελθείσα πρόθεσή της να προχωρήσει ωμά σε ακρωτηριασμό των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, δεν επιτρέπει την αδράνεια στην όποια κυβέρνηση της Αθήνας. Οποιαδήποτε κυβέρνηση παραμείνει αδρανής, θα περάσει στην απαξίωση, και η Ελλάδα θα υποστεί νέο εθνικό ακρωτηριασμό, με συνακόλουθο την υποταγή της στο τουρκικό θηρίο. Κατά παράδοξο τρόπο, όσο ένα θερμό επεισόδιο Ελλάδας-Τουρκίας γίνεται περισσότερο ορατό, τόσο προσεγγίζουμε το σημείο ανατροπής της πολιτικής «ανοχής» και προσαρμογής στην τουρκική επεκτατικότητα, η οποία ακολουθήθηκε για δεκαετίες.

Τα πιο πάνω, δημιουργούν εύλογες ανησυχίες: «Τι θα γίνει αν η Τουρκία προχωρήσει σε γενική σύρραξη; Είμαστε βέβαιοι ότι η Ελλάδα θα βγει νικητής;»… Όσοι θέλουν τέτοιες διαβεβαιώσεις, οφείλουν να γνωρίζουν ότι τέτοιες διαβεβαιώσεις δεν υπήρξαν ποτέ και ούτε θα υπάρξουν. Ωστόσο, η εμμονή στην ίδια «προσαρμοστική» πολιτική, εξυπακούει αναπόφευκτα την υποταγή στην Τουρκία. Εν ολίγοις, αν η Αθήνα συνεχίσει να διαμαρτύρεται «παρακολουθώντας» τον ακρωτηριασμό των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, ο Ελληνισμός σε Ελλάδα και Κύπρο περιορίζεται σε ρόλο κομπάρσου απέναντι στην Τουρκία.

Η στάση του Ελληνισμού απέναντι στην Τουρκία απαιτεί ειλικρίνεια. Δεν μας σώζει η κατευναστική πολιτική. Ούτε κάποιος άλλος θα προστρέξει να μας σώσει. Ούτε η ΕΕ, η διεθνής κοινότητα και το διεθνές δίκαιο έχουν πολύ περισσότερα να μας δώσουν. Η συγκρότηση ανάλογης πολιτικής για αντιμετώπιση της τουρκικής επεκτατικότητας, που θα στηρίζεται στην αποφασιστικότητα και ετοιμότητα αμυντικής αντίδρασης, αποτελεί τη μοναδική προοπτική επιβίωσης και τον ρεαλιστικότερο τρόπο αποφυγής της σύγκρουσης. Έπρεπε ήδη να έχει σημάνει συναγερμός για κάθε μέρα που περνά. Ενόσω δεν το αποφασίζουμε, είμαστε καταδικασμένοι να υποχωρούμε μπροστά στην απειλή σύρραξης, παραχωρώντας στην Τουρκία το πλεονέκτημα κινήσεων. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα.
Τα κράτη έχουν λόγο ύπαρξης, για να προασπίζονται τα κυριαρχικά τους δικαιώματα με όλα τα μέσα. Η στάση της Αθήνας στο συγκεκριμένο θέμα κρίνει το μέλλον του Ελληνισμού και της Αν. Μεσογείου ευρύτερα. costas.mavrides@europarl.europa.eu

*Ο Κ.Μαυρίδης είναι ευρωβουλευτή ΔΗΚΟ (S&D) – πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για τη Μεσόγειο