Του Α. Παντσά
Η σημερινή σύσκεψη στην ΑΓΕΤ για την “ενημέρωση”, κατόπιν επιλογής, των συγκεκριμένων φορέων (καθ όλα αξιοσέβαστων και σημαντικών εννοείται) δείχνει να μοιάζει περισσότερο με μνημόσυνο παρά με πολιτική δράση-παρέμβαση στην κοινωνία. Από τις ανακοινώσεις των φορέων που συμμετέχουν δεν φάνηκε να έχουν λάβει έγκαιρα όλο εκείνο το απαραίτητο, επιστημονικό, ενημερωτικό υλικό ώστε να το διασταυρώσουν, να το αναλύσουν, να το τεκμηριώσουν και μετά με τη σειρά τους να αντιτάξουν, αντιπαρατεθούν, να συμπλεύσουν. Να κάνουν δηλαδή τον αναγκαίο για την επιβίωση της πόλης επί της περιβαλλοντικής ουσίας και όχι να χαθούν στον κυκεώνα των ισολογισμών και των καλών προθέσεων. Να μην πάρουν μέρος σε ένα απλό ευχέλαιο δηλαδή. Γιατί με τα λίγα που καταφέραμε να καταλάβουμε από τις ανακοινώσεις του ΙΣΜ και ΤΕΕ “Γιαννηδες θα πάνε Γιάννηδες θα έρθουν”. Τα “επιστημονικά” και επιστημονικά στοιχεία θα τα δουν να υπερίπτανται στην αίθουσα συσκέψεων σαν πυροτεχνήματα από επαΐοντες που με λιγότερη η μεγαλύτερη ιδιοτέλεια θα σκηνοθετούν το σκηνικό για πάρτη της εταιρείας που συγκαλεί τη σύσκεψη.
Άποψη μου είναι ότι έτσι όπως στήνεται το σκηνικό, που σαν εξ επαφής πυροβολισμός μοιάζει, οι φορείς ως πρόβατα επί σφαγή σέρνονται με μόνα τους όπλα την καλή τους την καρδιά και την αντίθεση τους στην καύση σκουπιδιών. ΠΟΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΟΥΝ ΣΤΟ ΚΑΥΤΕΡΟ ΆΛΛΟΘΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΤΕΛΟΥΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ. Ορθώς παρίστανται. Αλλά πάνε στα τυφλά, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Παράδειγμα χαρακτηριστικό η θεματολογία της συνάντησης που βγάζει μάτια: “Η εξέλιξη της αγοράς τσιμέντου, θέση και πορεία του εργοστασίου τσιμέντου στο Βόλο, η συνεισφορά στην τοπική οικονομία καθώς και η περιβαλλοντική επιβάρυνση”. Δηλαδή όλα στην ίδια ζυγαριά, κάτι σαν ντοκιμαντέρ στο HISTORY CHANEL Το δάκρυ θα πάει κορόμηλο για τα χαμηλά κέρδη της εταιρείας και τις οικογένειες που θα χάσουν τη δουλειά τους αν κάποιες άλλες (πολλές) οικογένειες δεν θρηνήσουν (στα επόμενα είκοσι χρόνια περίπου) θανάτους από τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Η κάπως έτσι. Δίλημμα ψεύτο- μανιχαιστικό, δίλημμα πλαστό και παραπλανητικό.
Η σύσκεψη είναι απλά ένα κερασάκι στην τούρτα από διοξίνες που με την ανοχή των κυβερνήσεων, των περασμένων και της τρέχουσας να εξηγούμεθα, σερβίρουν στην πόλη. Οι λέξεις RDF-SRF, καύση σκουπιδιών, πραγματικός έλεγχος ρύπανσης, θα γίνουνε φευγαλέα διαγράμματα, αριθμοί στην οθόνη, σε κάποιο φευγαλέο power point, θα είναι απλώς κάποιες μπάρες κάπου κάπου ανάμεσα στους λυγμούς για την ανεργία, την κρίση, τους φτωχούς και βεβαίως τον πόνο και το ζόρι που τραβάνε οι μπουρλοτιέρηδες της πόλης για το περιβάλλον. Στην τελική θα το κάνουν να προκύψει σαν κοινωνικό έργο, κοινωνική συμβολή το να καίνε και “λίγα ” σκουπιδάκια αμφιβόλου επεξεργασίας και καταλληλότητας, είτε τους τα πουλά ο δήμος Βόλου, ή μας τα ξερνάει η Ιταλία, για να παράγουν φτηνό ρεύμα ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΘΑ ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΑΝΕ ΣΤΗ ΔΕΗ για να βελτιώσουν τα κέρδη της ΑΝΑΞΙΟΠΑΘΟΎΣΑΣ ΠΛΕΟΝ τσιμεντοβιομηχανίας τους.
Στη σύσκεψη, είμαι βέβαιος, θα προσφερθούν κονιάκ, κουλουράκια και ο πικρός της παρηγοριάς καφές.