Μελέτη που διεξήχθη για λογαριασμό του Εθνικού Πάρκου Kruger της Νότιας Αφρικής συμπεραίνει πως, οι ανθρώπινες φωνές προκαλούν σημαντικά περισσότερο φόβο στα άγρια θηλαστικά από ό,τι οι ήχοι που παράγουν τα λιοντάρια.
Οι επιστήμονες αναπαρήγαγαν ηχογραφημένες ανθρώπινες φωνές, που μιλούσαν κανονικά, στον χώρο του πάρκου. Περίπου το 95% των παρευρισκόμενων ζώων φοβήθηκαν υπερβολικά και έσπευσαν να τρέξουν μακριά. Αντιθέτως, η αναπαραγωγή των ήχων λιονταριών που βρυχώνται και γρυλίζουν πυροδότησαν σημαντικά μικρότερες αντιδράσεις. Στις ηχογραφήσεις ανθρώπων περιλαμβάνονταν συνομιλίες σε διάφορες, τοπικές διαλέκτους που συνήθως μιλιούνται στη χώρα. Κατά τη διεξαγωγή του πειράματος, διαπιστώθηκε ότι, κάποιοι ελέφαντες, επιχείρησαν ακόμη και να αντιμετωπίσουν την πηγή του ήχου των αιλουροειδών.
Ξέρουν ότι η επαφή με τον άνθρωπο είναι εξαιρετικά επικίνδυνη
Τα ευρήματα της μελέτης υποδηλώνουν ότι, τα ζώα, στα οποία περιλαμβάνονταν αντιλόπες, ελέφαντες, καμηλοπαρδάλεις, λεοπαρδάλεις και αγριόχοιροι, ξέρουν ότι, η επαφή με τον άνθρωπο είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, εξαιτίας του κυνηγιού, της χρήσης όπλων και της χρήσης σκύλων. Ο φόβος που επέδειξαν τα θηλαστικά του πάρκου ξεπερνά τα στενά όρια του χώρου. Παγκοσμίως, τα άγρια ζώα τείνουν να φοβούνται τους ανθρώπους περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο αρπακτικό, σύμφωνα με τη μελέτη. Οι συγγραφείς της μελέτης σημειώνουν ότι, τα ευρήματά τους αποτελούν πρόκληση για τις περιοχές που βασίζονται στον τουρισμό άγριας ζωής, καθώς, οι τουρίστες, τρομάζουν ακούσια τα ζώα στους προορισμούς που επισκέπτονται ακριβώς για να τα δουν από κοντά.
Η Δρ Liana Zanette, μια εξ’ αυτών, τονίζει στο BBC ότι, η έρευνά τους, είναι επικεντρωμένη στην «οικολογία του φόβου» – έννοια που αναφέρεται στον αντίκτυπο των αλληλεπιδράσεων μεταξύ θηρευτών και θηραμάτων στο φυσικό περιβάλλον των τελευταίων. «Τα αρπακτικά σκοτώνουν το θήραμα και αυτό προφανώς μειώνει τον αριθμό τους. Αυτό που έχουμε αποδείξει και σε άλλες εργασίες, όμως, είναι ότι, από μόνος του, ο φόβος που εμπνέουν τα αρπακτικά μπορεί να μειώσει τον αριθμό των θηραμάτων», εξήγησε η ίδια. «Η μέτρηση αλλά και ο χειρισμός του φόβου που εμπνέουμε εμείς (οι άνθρωποι) στην άγρια ζωή παρουσιάζει προκλήσεις και ευκαιρίες που προτείνουμε ότι, πλέον, θα έπρεπε να θεωρούνται αναπόσπαστα στοιχεία του σχεδιασμού διατήρησης και διαχείρισης των προστατευόμενων ειδών και περιοχών», πρόσθεσε.
Επιπλέον, τα ευρήματα διευρύνουν τη δυνατότητα προστασίας των ευάλωτων ειδών στα οικοσυστήματα. Οι ανθρώπινοι ήχοι, όταν χρησιμοποιούνται σωστά, θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην προστασία από την παράνομη λαθροθηρία. Όπως υπογράμμισε η Zanette, «συνεργαζόμαστε και σε πειράματα που δοκιμάζουν αν μπορούμε να απομακρύνουμε τους ρινόκερους από τα σημεία λαθροθηρίας».
Πηγή: Έθνος