Μέχρι και πριν από μία διετία, κάπου ανάμεσα σε… στοίβες από φορολογικές δηλώσεις, τιμολόγια και ισολογισμούς, η Ευτυχία Μώρου, 38 ετών σήμερα, συχνά-πυκνά άφηνε τη σκέψη της να δραπετεύει σε διαφορετικά μονοπάτια από αυτά που είχε συνηθίσει ως υπάλληλος σε λογιστικό γραφείο. Εν τέλει, οι καλλιτεχνικές αναζητήσεις της κατέληξαν στην ενασχόληση με την κεραμική τέχνη, με τη Βολιώτισσα να δηλώνει ενθουσιασμένη από τη γνωριμία της με τον πηλό.
Η Ευτυχία Μώρου τα πρωινά της εξακολουθεί να εργάζεται ως λογίστρια. «Πιο παλιά τελείωσα ΙΕΚ πληροφορικής. Αρχικά ασχολήθηκα με την ανάπτυξη λογισμικού σε λογιστικά προγράμματα. Το ένα έφερε το άλλο και προσλήφθηκα σε λογιστικό γραφείο», θα πει ίδια. Όμως, η υπόλοιπη ημέρα της έχει αποκτήσει πλέον ένα νέο ενδιαφέρον. Φέτος ολοκλήρωσε τη διετή φοίτησή της στο τμήμα κεραμικής τέχνης του Ι.Ι.Ε.Κ. του Δήμου Βόλου. Πρόσφατα άρχισε την εξάμηνη πρακτική άσκησή της στο εργαστήρι της Ζωής Δημητριάδου, την οποία μάλιστα είχε και εκπαιδεύτρια τη διετία 2017-18. Και παρότι τώρα επιχειρεί τα πρώτα βήματά της, δείχνει πως θέλει να εντρυφήσει στα μυστικά της πηλοπλαστικής και να δημιουργήσει δουλεύοντας με νερό και χώμα.
«Είχα έρθει σε μία πρώτη επαφή με την κεραμική σ’ ένα σεμινάριο. Μου άρεσε η αίσθηση του πηλού και αποφάσισα να το δω καλύτερα. Γενικότερα μ’ αρέσει η ζωγραφική, όπως και το να φτιάχνω πράγματα με τα χέρια μου. Τα δύο προηγούμενα χρόνια στο Ι.Ι.Ε.Κ. ήταν απαιτητικά, αλλά συνάμα αρκετά δημιουργικά. Είχαμε την τύχη να έχουμε εξαιρετικούς δασκάλους στο τμήμα, όπως τη Ζωή Δημητριάδου και τον Στέργιο Γουδίνη, οι οποίοι είναι κεραμίστες και τον εικαστικό Κώστα Κομνηνό. Μου έδωσαν πολλά ερεθίσματα στο να συνεχίσω και να πάω ένα βήμα παραπέρα», εξομολογήθηκε η Βολιώτισσα καλλιτέχνιδα, εξηγώντας την απόφασή της να ασχοληθεί με τον πηλό στα 36 χρόνια της.
Μέσα από την καθημερινή τριβή της με τον πηλό αποκτά συνεχώς μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Πέρυσι τέτοιο καιρό, ούσα ακόμη πρωτοετής σπουδάστρια στο δημοτικό ΙΕΚ Βόλου, έφτασε μέχρι τη μακρινή Ρωσία συμμετέχοντας σ’ ένα συμπόσιο κεραμικής και πιο συγκεκριμένα στην πόλη Ανάπα στο Κράι Κρασνοντάρ, στη βόρεια ακτή της Μαύρης Θάλασσας. «Βρέθηκα στη Ρωσία για 25 ημέρες. Σχεδόν ολόκληρο τον περσινό Σεπτέμβριο. Απίστευτα δυνατή εμπειρία και η αλληλεπίδραση με τόσους άλλους κεραμίστες διαφορετικής μάλιστα κουλτούρας, αποτυπώθηκε έντονα στη μνήμη μου», τόνισε χαρακτηριστικά και συμπλήρωσε: «Φέτος ταξίδεψα στη Λέσβο, αφού συμμετείχα στην 22η Παλλεσβιακή Έκθεση Κεραμικής που έγινε στον Μανταμάδο, μαζί με άλλους 44 κεραμίστες από την Ελλάδα, την Τουρκία, τη Γαλλία και την Κύπρο. Είχε ενδιαφέρον, καθώς συνδύαζε την παραδοσιακή αγγειοπλαστική με τη σύγχρονη κεραμική».
Κλείνοντας, η Ευτυχία Μώρου αναφέρθηκε στα μελλοντικά σχέδια της γύρω από την κεραμική: «Πρωταρχικός στόχος είναι να υπάρχει σωστή σχέση με τον πηλό και να σου προσφέρει την ελευθερία να δημιουργήσεις. Αν το πετυχαίνεις αυτό, όλα πάνε καλά. Επί του παρόντος, προσπαθώ να οργανώσω το πλάνο για το μέλλον, το οποίο αισιοδοξώ πως θα είναι δημιουργικό. Προέχει να οργανώσω ένα χώρο, όπου θα στήσω και το εργαστήρι μου. Ακόμη είμαι στη φάση της αναζήτησης. Δοκιμάζω πολλά πράγματα. Θα έλεγα, όμως, ότι μου αρέσουν πιο πολύ τα γλυπτά. Και στη σχολή τώρα τελευταία εκθέσαμε περισσότερο γλυπτά, παρά χρηστικά αντικείμενα».